Laatst hadden we het over het ontstaan van de Astronauts. Zoals Herman Keppy ons toen vertelde was het begin van Finish Profiles Astronauts in seizoen 1995/1996 een mooi begin op wat er nog zou komen. We gaan verder met de volgende jaren van de Astronauts met oud-speler Milko Lieverst.
Terug naar de hoofdstad
Brian Benjamin, Oscar Kales en Ed de Haas waren de enige spelers die voor seizoen 1996/1997 zouden blijven. Vanuit het teruggetrokken Goba Gorinchem werd Jerome de Vries voor twee seizoenen gehaald. Verder kwamen Martin Esajas, Mario Bennes en Bud Greer voor twee seizoenen over vanuit Big Boss Akrides IJmuiden en kwamen Ben Seltzer, Vasco Tonch en Sander van der Holst de Astronauts versterken. Van runner up Den Helder werd Milko Lieverst voor twee seizoenen teruggehaald. Hij speelde al eerder voor Amsterdam bij de Graydon Canadians en speelde daarvoor voor La Salle University. “Voor mij was het al een bijzondere ervaring om weer terug te komen naar Amsterdam. Ik stond op het punt om te stoppen met basketballen vanwege een knieblessure. Uiteindelijk spreek je met wat vrienden, en daarbij was ik altijd al bij basketbal betrokken. Dus kwam ik in 1996 terug naar Amsterdam om te bewijzen dat mijn carrière er nog lang niet op zou zitten. Ondanks dat het een vrijwel nieuw team was in Amsterdam hadden we toch wel het idee dat er iets moois tot stand zou kunnen komen. Hoe mooi is het om met vrienden die je sinds de basketbaljeugd al kent iets neer te zetten op het hoogste niveau.”
Basketball Cup en runner up in het tweede seizoen
In het tweede jaar kwam de nationale beker (de huidige Basketball Cup) al naar de hoofdstad en eindigden de Astronauts 3e in de competitie. Vervolgens werd in de play-offs in de kwartfinale afgerekend met Rotterdam, en daarna moest Donar met 1-3 in de halve finale aan een uitschakeling geloven. Ze kwamen in 1997 uiteindelijk in de finale terecht tegen Libertel Den Bosch, en moesten daar het onderspit delven in de zevende en beslissende wedstrijd met 76-70. “Het enthousiasme was fantastisch,” aldus Lieverst. “Er ontstond een grote fanbase aan vrienden, familie en kennissen die allemaal zijn opgegroeid met basketbal. Zij waren allen betrokken bij de Astronauts. In de zevende wedstrijd kwamen Ben en Bud niet helemaal los in de wedstrijd en de ballen vielen net niet. Spelen in een uitverkochte Maaspoort is altijd lastig. Het was een hele zware serie, waarin we echt een strohalm tekort kwamen. Den Bosch had een sterk team met onder andere Mike Vreeswijk, Marcel Huijbens, Jos Kuijpers en Riley Smith.”
Een samenvatting van de derde finalewedstrijd is via deze link terug te zien.
Mario Bennes met een driepuntspoging tegen Libertel Den Bosch
Prolongatie Basketball Cup, maar vroege uitschakeling in de play-offs
Na twee seizoenen tellen we al een beker en het behalen van een zevende wedstrijd. Enkel Ben, Oscar en Sander waren niet meer bij de selectie van seizoen 1997/1998 aanwezig. Met het aantrekken van Terry Conor en de twee jonge spelers Raoul Heinen (net 17 op dat moment) en Harvey van Stein (19 jaar toen) gingen de Astronauts (met hun nieuwe hoofdsponsor Ricoh) als een speer van start. Tot januari 1998 was de ploeg ongeslagen en een maand later behaalde het opnieuw de nationale beker in een thriller tegen Hans Verkerk Keukens Den Helder. Daarna ging het echter mis, goed mis. “Ik denk dat de chemie gaandeweg het seizoen zoek ging. We hebben natuurlijk met veel dezelfde spelers al een enorm lange tijd gespeeld, aangezien velen van ons onder Jan-Willen Jansen nog in 1992 bij Graydon Canadians hadden gespeeld. Het was er in 1998 niet meer. RZG Donar had op dat moment een heel goed team waar wij uiteindelijk ook de halve finale van de play-offs met 0-3 hadden verloren. We hadden als team niet meer dezelfde chemie als dat we in 1997 hadden tegen Donar en Den Bosch in de play-offs.”
Ed de Haas met één van zijn vele dunks namens Finish Profiles Astronauts
Harvey van Stein omhoog voor een mogelijke block
De weg richting het succes
Zomer 1998; tijd voor een geheel andere aanpak in Amsterdam. Ton Boot werd de nieuwe coach van de Ricoh Astronauts, en in het team bleven enkel nog Brian Benjamin, Raoul Heinen, Mario Bennes en Milko Lieverst. Rolf Franke kwam vanuit Den Helder naar de hoofdstad voor twee seizoenen. Het tandem Joe Spinks en Chris McGuthrie kreeg vanaf dat moment bekendheid in Amsterdam en met lange mannen als Scott Whitmore en Shawn Gray begonnen de Astronauts aan een nieuwe zoektocht naar het landskampioenschap. “Dat waren geweldige tijden! Ik was toen gestopt met werk en begonnen met een opleiding. We haalden daarbij een aantal geweldige Amerikanen binnen die zich ook gelijk aan Amsterdamse en Nederlandse normen wisten te handhaven, niet dat ze van het ene op het andere jaar vertrokken. Boot is toch een verdedigende coach. Het team wat we toen hadden waren zulke knokkers. Als we 10 punten achter stonden, konden we ons zo in een mum weer vastklampen aan de wedstrijd. Dat is ook altijd het basketbal wat ik gespeeld heb en wat me altijd lag. Het waren drie seizoenen met succesvolle tijden. Niet alleen nationaal met drie kampioenschappen oprij, maar ook internationaal. Met penibele financiële middelen hebben we in Europees verband heel veel moois kunnen laten zien. Die uitwedstrijden tegen onder andere Saratov en Fenerbahçe waren ook fantastisch, en laatstgenoemde schakelden we toen in 2001 uit waardoor we de halve finale van de Korac Cup bereikten.”
Na drie landstitels en prachtige tijden besloot Milko in 2001 te stoppen met basketbal. In 2002 behaalden de Astronauts opnieuw de landstitel, maar die maakte Milko als speler niet meer mee. Voor wie dacht dat het afscheid op dat moment voorgoed was, kwam bedrogen uit. “Ik was vanaf het moment dat ik stopte nog altijd betrokken binnen het Amsterdamse basketbal. Ik was hoofdcoach van het tweede team dat Promotiedivisie speelde. Verder was ik fit en voelde ik me goed. Voorheen gaf Boot al eerder aan om wellicht aan stoppen te denken, en na drie jaren kampioenschappen meemaken was dat naar mijn idee ook het juiste moment. In seizoen 2003/2004 had ik vrij veel contact met coach Arik Shivek, en trainde soms een beetje mee. Hij kende mij al uit het verleden, en overwoog om mij weer in te zetten aangezien ze mij op die positie goed konden gebruiken. Tegen Real Madrid in de Sporthallen Zuid maakte ik mijn rentree namens de Demon Astronauts. Ik had onder Shivek een vrijere rol. Ik kon mij aanvallend beter focussen en mijn driepuntsschot ook verbeteren. De basis van de Astronauts was er nog steeds. We hadden nog altijd Joe in het team, samen met Mario, Koen en Niels. Teddy Gipson en Nii Nelson Richards wisten ook snel hun draai te vinden. Daarnaast ontwikkelden spelers als Stefan Wessels, Jeremy Ormskerk, Nenad Cvjetkovic en Robert Krabbendam zich ook sterk bij de Astronauts. Ook dat tijdperk was echt heel leuk, waarna ik na het kampioenschap in 2005 toen echt een punt zette achter mijn carrière.”
Reactie plaatsen
Reacties