Voor Sylvia Visser is er in 2018 een droom werkelijkheid geworden. Ze bracht haar boek Het Schuurt uit, een boek waarin zij haar grenzen opzoekt als schrijfster. Tussen 2006 en 2012 was Sylvia docente Nederlands aan onder meer het Revius Lyceum en het Baken Park Lyceum. “Door een column van een oud-studiegenoot van mij raakte ik geïnspireerd om te gaan schrijven,” vertelt Sylvia. “Bij de eerste columns was ik al gelijk onder de indruk van het feit dat er 100 lezers waren.” Foto: Dennis Polman

Van een spreekwoordenboek naar postdoctorale studie

Wanneer is Sylvia haar passie voor schrijven ontstaan? Soms zie je dat mensen op latere leeftijd een droom voor ogen hebben. Bij Sylvia was dat anders. “Eigenlijk heb ik altijd al een passie voor taal gehad. Als kind kreeg ik van sinterklaas een spreekwoordenboek. Elke avond was ik aan het lezen in dat boek, echt fascinerend vond ik het! Op de middelbare school vond ik Nederlands het leukste vak, en daar begon ik in feite met het schrijven. Het vak Nederlands bleef mij achtervolgen. Na mijn VWO ben ik Nederlands gaan studeren aan de Rijksuniversiteit Groningen. Vervolgens heb ik in 2007 een postdoctoraal lerarenopleiding gevolgd aan de Universiteit Utrecht.”

Wat is het belangrijkste wat je leerlingen meegeeft? Los van alle kenniselementen hecht Sylvia aan een ander specifiek aspect enorm veel waarde. “Wat ik hoop is dat ik mijn leerlingen nuances in hun gedachten heb gegeven, dus dat ze niet alles zwart of wit zien. Pubers zijn geneigd alles eenzelfde kleur en gedachte te geven, en dat er geen grijsgebied tussen is.”

Tussentijdse omschakeling

Toch was het niet zo dat haar carrière richting de Nederlandse taal één rechte lijn omhoog betrof. Tussen haar studie door besloot Sylvia wat anders te gaan doen. Het was een periode om meer van het leven te ontdekken. “Tijdens het eerste jaar van mijn studie Nederlands leerde ik allemaal nieuwe mensen kennen, en woonde ik voor het eerst op kamers. Dat jaar nodigde uit tot stappen, en ik genoot enorm van het studentenleven. Halverwege het studiejaar schoot een lichte twijfel door mijn hoofd of dit echt iets is wat ik later wilde gaan doen, na mijn studie. Mijn studie zette ik tijdelijk stop, en toen ben ik gaan werken in de horeca. Een vriendin van mij deed hetzelfde. Zij werkte op een cruiseschip, iets wat ze al eerder had gedaan. Ze hadden daar personeel nodig, dus belde ze mij daarvoor. Het sprak mij wel aan om daarin iets te betekenen. Ik heb een enorm leuke tijd gehad, en zo’n tijdelijke ‘detour’ kan ik iedereen aanraden als men een vorm van twijfel ervaart. Daarbij, je wilt op zo’n leeftijd meer gaan ontdekken.

Hoe leuk ik het ook vond, ik besloot om mijn studie weer op te pakken. Zo’n tijdelijke omschakeling heeft mij wel goed gedaan, en in 2006 ben ik cum laude afgestudeerd.”

Foto: Jan Erkelens

Linguistics in the Netherlands 2006

Sylvia heeft een interessant onderzoek verricht over hoe kinderen taal opvatten en verwerken. Daar viel veel over te zegen. “Samen met mijn scriptiebegeleider heb ik in hetzelfde jaar dat ik ben afgestudeerd een artikel geschreven met een onderzoek over taalverwerving; dus over hoe kinderen een taal ontwikkelen. Om een voorbeeld te geven; we lieten kinderen vier plaatjes zien. Op drie van deze plaatjes zat een cowboy op een paard, en op eentje alleen een paard. Bij deze afbeeldingen hebben wij de volgende vraag opgegooid: zit elke cowboy op een paard? Een groot deel van de kinderen zei ‘ja’, maar sommige kinderen zeiden ‘Niet altijd, want bij dat laatste plaatje (zonder cowboy) is de cowboy eventjes weg’. Voor volwassenen heeft het woord ‘elke’ alleen maar betrekking op de cowboy, want elke cowboy zit op een paard. Sommige kinderen betrekken het woord ‘elke’ op de hele zin, dus op de hele gebeurtenis aangezien sommige kinderen zeiden dat de cowboy tijdelijk weg was op het laatste plaatje. Deze kinderen worden dan ook wel ‘spreiders’ genoemd. Ze spreiden in feite het woord elke, en dan niet alleen over het onderwerp (de cowboy), maar over de hele zin.”

Columns voorlezen op de radio

Middels haar passie heeft Sylvia het schrijven van columns weten uit te breiden. Haar talent werd opgepikt, en dat leidde tot een mooie nieuwe uitdaging. “Inmiddels was ik in 2015 al vergevorderd in het schrijven van columns, en had ik heel wat lezers. Een van deze lezers was Bert van Galen, een presentator van AmsterdamFM. Hij heeft mij benaderd om invaller te worden voor een columnist die met vakantie ging. Ik ben toen naar Amsterdam gegaan, en heb een column voorgelezen op de radio. Dat vond ik echt heel leuk om te doen, en Bert was ook enthousiast. Hij vroeg aan mij of ik de vaste plaatsvervanger wilde worden. Wat ik leuk vind aan dat soort initiatieven is de interactie die je dan hebt. Schrijven is normaal gesproken een ‘eenzaam’ vak, en de interactie op de radio zorgt voor meer reacties na afloop.”

Een droom die werkelijkheid wordt

Haar inzet, enthousiasme en prachtig talent in het schrijven werden in 2018 voor Sylvia beloond. Ze bracht een eigen boek uit genaamd Het Schuurt. Een prachtige prestatie, en volkomen terecht zoals zij haar ziel en zaligheid in het schrijven legt. “Het was alsof een jeugddroom van mij uitkwam. Als kind wilde ik een boek schrijven. Het Schuurt bevat 15 korte verhalen over de liefde. Enerzijds komt de titel uit een van de verhalen, en anderzijds over de hele bundel. In dat opzicht zoek ik graag de pijngrenzen op. De verhalen moeten geen pijn doen, maar het mag wel lekker schuren, dus dat je echt op het randje van pijn en schuring verkeert.

Het online schrijven vind ik toch wat leuker dan een boek schrijven. Met een boek mis je de interactie voor een groot deel. Natuurlijk krijg je reacties terug van lezers, maar in mindere mate. De lijntjes tussen online schrijven zijn korter.”

Foto: Dennis Polman