Wat er in een basketbalseizoen zoal kan gebeuren; dat is iets waar ze het met huidige onder 22 team van BV Hoofddorp zeker over kunnen hebben. Dat team speelde afgelopen seizoen onder 18, en op landelijk niveau zijn zij gegroeid naar een hechtere chemie. De 17-jarige Indy Karsten (links onderin) speelde afgelopen seizoen bij onder 18 van BV Hoofddorp. Een aantal jaar geleden kwam ze van Onze Gezellen over naar deze organisatie, maar beschrijft op een werkelijk prachtige manier deze groei in teamchemie.

Zeer bewegelijk en energiek

Indy is zelf al gauw helemaal gek geweest op basketbal. Deze sport had ze voor geen goud willen missen. “Ik ben heel erg bewegelijk, en basketbal geeft mij de mogelijkheid mijn energie uit een goede manier te uiten,” vertelt Indy. “Het liefst ren ik alles door elkaar, en met basketbal kan ik mijn krachten kwijt. Daarom past basketbal zeker bij mij.”

Dit spelletje past zeker bij haar. Ook met betrekking tot haar inspiraties weet ze precies waarom ze basketbal fantastisch vindt. “Mijn inspiraties zijn vrij divers. Ik kijk zoal enorm op naar Steph Curry vanwege zijn driepunters. Het liefst schiet ik ook driepunters. Wat Michael Jordan heeft bereikt met de Chicago Bulls vind ik ook heel inspirerend. Ook vind ik een aantal speelsters uit het Nederlands team ook heel goed. Karin Kuijt vind ik een fantastische basketbalster. De manier waarop zij het spel kan verdelen, leiderschap toont en goed kan schieten vind ik erg mooi om te zien.”

Het begin bij Onze Gezellen

In haar woonplaats Haarlem is Indy begonnen met basketballen. Bij Onze Gezellen kwam ze terecht toen ze negen jaar was. “Destijds merkte ik dat ik van teamsport houd. Deze sport beschikt over veel snelheid en veel vooruit denken. Nog steeds bezoek in Onze Gezellen, en dan voel ik nog steeds de sfeer van toen ik begon met spelen. Het is een hele gezellige club, maar omdat ik in een meidenteam wilde spelen was BV Hoofddorp de beste optie.”

Een geweldige hulp; haar vader als coach

Als je over een goede coach beschikt is dat zeker mooi meegenomen. Indy heeft het geluk gehad dat haar vader haar veel kan bijbrengen op het gebied van basketbal. “Mijn vader heeft talent, dus coachen kan hij ook zeker. Hij snapt het spel heel goed, en leert mij ook veel dingen. Na een wedstrijd vraag ik vaak raad aan hem over hoe dingen beter kunnen. Dat vind ik enorm fijn.”

Het begin met BV Hoofddorp, en de groei met het onder 18 team

Tot voor kort is Indy aangeschoven bij BV Hoofddorp. Recentelijk maakte ze daar onvergetelijke tijden mee. “In het begin was het best moeilijk. Ik was de enige die uit Haarlem kwam, en was vrij verlegen. Ik wilde ook beter worden, maar dat ging gaandeweg steeds beter. Afgelopen jaar speelde ik ook voor het eerst op landelijk niveau. We wisten veel wedstrijden te winnen, wat ook voor onvergetelijke momenten zorgde. Daarnaast was er nog een onvergetelijk moment, een minder leuk moment die dit jaar plaatsvond was het overlijden van ons teamgenoot Maia Kramer op 26 januari. Als wij 2022 zeggen weten we dat het een prachtig jaar is, en ook dat dit er op een verschrikkelijke manier bij hoorde.

Het heeft ons team meer bij elkaar gebracht. We praten er veel over, en delen onze gevoelens daarover. We zijn meer als team gaan spelen, en weten waar we het voor doen: voor Maia. Na een gewonnen wedstrijd in en tegen Grasshoppers was het huilen na de wedstrijd, omdat deze overwinning voor Maia was. Dat begin was al heel heftig met die minuut stilte, en het vervolg van deze wedstrijd is een moment die ik nooit meer zal vergeten. Heftig, maar daardoor zijn we meer naar elkaar gekomen. Natuurlijk krijgen we er Maia niet mee terug, maar boven alles geldt voor ons: voor Maia!”

Spelen in de onder 22 competitie, met dezelfde gedachten

Dit jaar zijn Indy in haar teamgenoten in het onder 22 team geplaatst, met Kirsten van Poeteren als coach. “We spelen niet op landelijk niveau, dus dat betekent ook minder stressen over lange afstanden. Toch blijft het team van afgelopen jaar in tact, en tot dusver gaat het ons heel goed af met vier ruime overwinningen. Onze yell houden we er ook in voor Maia, met alles wat we hebben meegemaakt vergeten we nooit meer wat er is gebeurd, hoe we dichter bij elkaar zijn gekomen en waar we het voor doen.”