Bij dames 1 van BV Hoofddorp basketbalt de 22-jarige Robyn van Dijkum (nummer 12) in de Promotiedivisie. Ze basketbalt nu ongeveer 15 jaar, waarvan drie jaar bij dames 1. Haar ouders Ron van Dijkum en Jolanda Hoolboom hebben zelf ook op het hoogste niveau gebasketbald; allebei namens Doppeldouche Den Helder en haar moeder nog in Hoofddorp en Voorburg.

Uiteraard ook begonnen met basketballen

Met zoveel familieleden die zijn gaan basketballen was het haast niet anders voor te stellen. Robyn heeft allerlei sporten uitgeprobeerd, maar basketbal werd ook de sport voor haar. “Vanaf jongs af aan ben ik al in contact gekomen met basketbal,” vertelt Robyn. “Mijn vader, moeder, tantes, ooms, nichten en neven hebben allemaal gebasketbald. Toen ik en Jordan waren geboren speelden mijn ouders al niet meer, maar we gingen wel al eens naar Den Helder kijken. Verder hebben mijn ouders mij alle sporten laten doen, maar toch zeiden de genen in mij dat ik basketbal het leukste vond om te doen.”

Toch hebben Robyn en Jordan het gedaan. Qua spel zijn zij niet hetzelfde op het veld. “Jordan heeft meer de speelstijl van mijn moeder overgenomen. Zij was echt van het schot nemen na de dribbel, en beschikte over een redelijke souplesse. Mijn vader was echt van het keihard verdedigen en het rebounden. Dat is wat ik ook laat zien op het veld; allereerst laten zien wat ik in de verdediging kan samen met rebounden, en fysiek de strijd aan gaan. Daarin zijn Jordan en ik niet hetzelfde, maar wel op alle fronten belangrijk voor het team.”

Robyn haar eerste basketbalmoment

Bij BV Hoofddorp is Robyn begonnen met basketballen, en ook nooit meer weggegaan. “Bij het onder 12 team zat ik samen met Jordan in een mixteam met Morsal Wali en Nick Visser. We zijn toen drie keer kampioen geworden. Dat team werd gecoacht door mijn vader en de vader van Mikhail Haarsma. Het was destijds nog in het Spectrum. Op dat moment kom je voor het eerst in contact met basketbal, en wat ik mij daar nog van kan herinneren is dat het op een hele leuke manier werd verzorgd en uitgevoerd door de trainers. Het was gelijk al heel leuk, en er werd mij enorm veel bijgeleerd waardoor je elke volgende stap aankon. Dat maakte alles al heel vertrouwd.”

Immens sterke verdediger en reboundkanon

Wat Robyn haar spel enorm kenmerkt is de manier waarop ze haar tegenstander enorm goed kan afstoppen. Dat niet allen, want we tellen in een wedstrijd vaak enorm veel rebounds! “Ik ben nooit echt bang geweest voor fysiek contact of voor een stootje. Dat moet ook als je op een hoger niveau speelt. Als je dat gaat voorkomen dan ga je onbewust voorzichtiger spelen. Daarbij werd ik ook niet gezien als iemand die aanvallend aanwezig moest zijn. In mijn geval is dat keihard bezig zijn om de bal in bezit te houden door te verdedigen en te rebounden. Vaak wordt er gekeken naar het aantal punten wat iemand maakt, maar om te kunnen scoren is rebounden ook heel belangrijk. Basketbal blijft tenslotte een teamsport. Tijdens de eerste thuiswedstrijd tegen Lokomotief was heel spannend. Ik had nul punten, maar uiteindelijk ging ik positief het veld af. Zij mochten namelijk drie vrije worpen nemen en ze mistten de laatste waardoor ik een hele belangrijke rebound pakte.”

Kampioen met onder 22

In 2019 speelde Robyn in de finale van de onder 22 competitie in Zwolle. Wat het hele seizoen al goed ging werd beloond met een prachtig slot. “Het was een vrij vreemd seizoen. In eerste instantie hadden we geen coach, en we speelden tegen vijf teams. Het was wel geweldig dat we top gepresteerd hadden, wat ook goed was in plaats van dat je tegen zo weinig teams ook nog met het lange reizen niet ver zou komen op de ranglijst. Ook de mannen van onder 22 werden kampioen, en daar speelde Jordan en mijn vriend Rinze Bakker ook in mee. Vaak hebben we het er dan ook over, over dat het best bijzonder is geweest dat we alle drie op hetzelfde moment dat hadden behaald.”

De groei naar en met dames 1

Nu komt Robyn uit namens dames 1 van BV Hoofddorp in de Promotiedivisie. Al enige tijd is zij actief in deze competitie. “In 2018 heb ik een aantal keren gebankt bij dames 1. Natuurlijk wil je dan presteren, maar ik ben ook realistisch. Het zou te mooi zijn als ik de sterren van de hemel zou spelen tijdens het eerste jaar als 19-jarige speelster. Zoiets heeft tijd nodig om stapsgewijs te groeien. Ik liet wel al zien wat ik kan en waar ik goed in ben. Het voornaamste was dat ik het toen al heel leuk vond, en deze speelsters ken ik echt al jaren. Dat maakt zoiets ook gemakkelijker.”

Met name afgelopen jaar, na alle coronamaatregelen, kende dames 1 een exponentiële groei. Dit team heeft ambities, en kunnen deze ambities waarmaken met deze geweldige speelsters en fantastische coaches. “Krista en Andrea zijn echt enorm leuk! Hun manier van coachen en het spel spelen wat zij voor ogen hebben vind ik fijn, maar ik vind ook hun menselijke kant enorm fijn. Het matcht echt zo goed met ons. Voor mijn gevoel ben ik enorm beter gaan spelen dan voorheen, en dan nog niet eens omdat ik heel anders ben gaan spelen. Dat komt omdat Krista en Andrea mij zoveel zelfvertrouwen hebben gegeven. Daarvoor echt enorm veel credits voor hun daarvoor, want het team floreert daardoor!

We zijn nog nooit zo goed als team geweest, en dan niet zozeer alleen op basketbalgebied. Individueel zijn we zoveel dichter naar elkaar gegroeid dat we daardoor ook afgelopen seizoen enorm veel stappen hebben gezet, ook op mentaal vlak. We moesten opnieuw beginnen, met twee nieuwe coaches. Alles hebben we zoveel beter kunnen maken waardoor iedereen echt heeft kunnen groeien en wij daardoor echt een team zijn geworden.”

De teamchemie is duidelijk zichtbaar, wat een fantastisch beeld aan potentie, samenhang en progressie!

De finale in de Promotiedivisie

Afgelopen seizoen kwam BV Hoofddorp in de finale terecht tegen CobraNova. Bij rust stond Hoofddorp met 37-22 achter, maar zouden een inhaalslag maken die haar weerga niet kent. De spanning in de wedstrijd was weer volledig aanwezig, met kansen voor beide teams om het kampioenschap te grijpen. Bij een stand van 66-57 gaat Robyn voor de driepunter, en die gaat erin waardoor het verschil nog maar zes punten is. CobraNova mist, en Hoofddorp heeft de bal. Alsof de eerste driepunter niet genoeg was doet Robyn het nog een keer waardoor het 66-63 wordt met nog 40 seconden te gaan. Alle kansen zijn volop aanwezig, en helemaal het feit dat Robyn zo koel en zuinig blijft op het meest belangrijke moment is veelzeggend, en ook wellicht dat je dan kan spreken van waardevol talent dat tegen alle druk bestendig is! Via vrije worpen door CobraNova lukte het Hoofddorp net niet het kampioenschap te halen, maar perspectief is zeker aanwezig! “Na die finale baalde ik natuurlijk enorm, maar tegelijkertijd voelde ik een trots gevoel in mij opkomen. Het gaat namelijk zeker beter worden, dat voel ik aan alles. Dus in 2023 wil ik die beker!