Afgelopen seizoen werd de 16-jarige Floor Coolen kampioen met MBCA onder 16 op het hoogste jeugdniveau van Nederland. Ze was de teamcaptain van het team, en haar effort bleek van onschatbare waarde te zijn. Het fantastische talent heeft mede voor succes gezorgd, en momenteel basketbalt ze met veel van deze meiden bij Landslake Lions onder 18. Floor is een intens harde werker die haar doel gerealiseerd wil krijgen, maakt niet uit wat het tegen wil houden!

Als teamplayer een geweldige schakel voor het team.

Voor Floor begon het zeven jaar geleden toen ze nog ergens anders basketbalde. Uiteindelijk werd de drang naar meer en een hoger podium steeds groter. “Ik ben op mijn negende bij Basketbal Club Weesp begonnen,” vertelt Floor. “Daar speelde ik met de jongens mee. Automatisch ben ik naar Landsmeer gegaan, aangezien mijn moeder en mijn opa daar ook hebben gebasketbald. MBCA had een samenwerking met Landslake Lions, waardoor ik voornamelijk naar Amstelveen ging. Dat kwam eigenlijk heel goed uit, want het was een super leuk team! Met het grootste deel van het team van vorig jaar speel ik nu bij Landslake Lions onder 18.”

Floor beschikt over een hard werken mentaliteit waarin ze namens het hele team floreert en progressie boekt. “Ik hou echt van verdedigen. Daar haal ik enorm veel voldoening uit, en in de aanval haal ik enorm veel plezier uit assists. Ik wil altijd het beste voor het team, daarom ben ik echt een teamplayer op en buiten het veld. Als je een steal pakt, dan is iedereen onder de indruk, en je maakt het de tegenstander moeilijk. Verdedigen vind ik een enorm belangrijk element, en mijn team is daar ook heel fanatiek in.”

De stap naar landelijk niveau

Floor wilde een team vinden die hetzelfde wilde spelen als zij; met dezelfde drive en mentaliteit. Die heeft ze in MBCA en Landsmeer zeker teruggevonden! Ze speelde toen ook voor het eerst op landelijk niveau. “Dat was eerst erg wennen,” herinnert Floor zich, “om van B-Klasse naar Tweede Divisie te gaan. Het is wel de competitie waarin ik mijn verdediging heb opgekrikt. Ik weet nog dat ik tijdens een wedstrijd dacht ‘wat gebeurt hier?’, het was echt veel harder en fysieker. Het was een vrij ingewikkelde samenstelling van het team in het begin. Er kwamen meisjes van buitenaf naar MBCA, een aantal blijvers en van Landsmeer. Daardoor moest de teamdynamiek gevormd worden. De meiden die al bij MBCA speelden ontvingen ons met open armen, en wisten dat we het aankonden. Het is een geweldig team waarin er niet eilandjes gevormd werd maar echt één team stond.”

Vol lof over coach Nadine Boesaart

Hoe kan het ook anders dat een team als MBCA vorig jaar zo de focus legde op verdedigen. De coach van onder 16 vorig jaar, Nadine Boesaart, is zelf een enorm sterke verdediger. Floor waardeert haar coach, en spreekt vol lof over Nadine. “Ik vind Nadine echt enorm leuk! Ze heeft enorm veel passie, en houdt ook enorm van verdediging. Je ziet in haar een echte strijder op het veld, maar ze is enorm lief. Ze ziet in iedereen kwaliteiten, kansen en mogelijkheden om te groeien. Aan de enorm sterke ontwikkeling heeft ze echt bijgedragen! Vorig seizoen waren we eerst op een trainingskamp naar Weert gegaan. Daar werd als doel gesteld om de Final Four te halen, Nadine zag zoiets wel voor haar. Na een aantal wedstrijden bleek dat wij de top van de onder 16 competitie bezet konden houden. De doelen verder zodoende aangescherpt, en kwam de term landskampioen ook steeds meer boven water. Het was een enorm bijzonder seizoen, met immense spanning!”

Kampioen worden na een moeizaam verloop

Gaandeweg vorig seizoen had niemand gedacht dat iemand anders dan MBCA kampioen zou worden in de onder 16 competitie. Toch kwam er een kleine twist. Het team verloor van Den Helder en Landstede Zwolle, waardoor een tweede plaats werd gerealiseerd na de reguliere competitie. Toch moest de Final Four nog komen. “Het voelde vrij hard,” legt Floor uit. “We begonnen met een winning streak van 14 wedstrijden, maar ineens word je op je vingers getikt waardoor je tweede eindigt. De een-na-laatste wedstrijd speelden we tegen Zwolle, en die troffen we in de halve finale ineens. Iedereen was natuurlijk vrij gespannen voor de halve finale, maar omdat we eerder hadden verloren haalden we een soort kracht uit onszelf. Dat heeft zeker geholpen.”

Dan komt het moment: spelen in de finale tegen Den Helder. Een wedstrijd waarin er gewonnen moet worden. Het gebeurde, en Floor weet nog precies hoe dit onvergetelijke moment was. “Eerlijk gezegd had ik het niet echt door, hoe ver we voorstonden. Ik keek naar het scorebord, en zag dat we voorstonden. De adrenaline zat zo hoog, en een Final Four had ik voorheen nooit meegemaakt. Het was echt bijzonder om de run tegen Zwolle zo te zien, en daardoor groeide het geloof om ook de finale tegen Den Helder te kunnen winnen. Ik heb ook nog nooit voor zoveel publiek gespeeld. Ons gezegde die dag was dat drie keer scheepsrecht is. We verloren twee keer tegen Den Helder, alle twee de keren na rust. De eerste helft was enorm spannend, en iedereen had trillende handen. In de rust zeiden we tegen elkaar dat we ons hoofd erbij moesten houden, waardoor we na rust aan het einde van het derde kwart wegliepen. In het vierde kwart werd ik gewisseld, en zag ik echt dat we gingen winnen. Nadine heb ik echt een super dikke knuffel gegeven, en dat maakte alles compleet! We hebben hard gewerkt en enorm veel moeite erin gestoken. Ik zal het nooit vergeten! Dan komt er een moment dat je de beker mag ophalen, en dat voelde als een eeuwigheid omdat zoiets je enorm bijstaat!”

Een hele dikke knuffel met de coach hoort er natuurlijk ook bij na zo'n prachtige prestatie!