Beide zussen Estelle en Carmen Droste hebben lange tijd gebasketbald, voornamelijk bij Jolly Jumpers uit Tubbergen. Ze hebben zelfs een boek met herinneringen in elkaar weten te zetten waarin zoveel tijden herleefd kunnen worden. Basketbal blijft altijd in hun hart zitten!

Sterke basketbaleigenschappen

Basketbal was niet weg te denken bij de beide dames. Hoe kan het ook anders met een levendige basketbalfamilie. “Onze vader heeft ook altijd op hoog niveau gebasketbald, samen met zijn neef,” vertelt Carmen. “Toen wij in de Maxi-Cosi zaten gingen we al mee naar de sporthal. Het hele gezin was daar altijd te bekennen, dus dat was steeds ons uitstapje.”

En zo geschiede. Carmen en Estelle gingen ook op basketbal. Ze zouden nog veel mooie herinneringen maken gedurende hun carrière. “Ik heb mijn hele jeugd in Tubbergen gespeeld,” vertelt Carmen. “Dat vond ik toen wij klein waren helemaal geweldig. Het leefde enorm in ons dorp, van school tot in de straten. Wij waren zes jaar toen wij begonnen, en onze vader nam daar de leiding bij ons team. Toen we ouder werden, kwam ik onder verschillende trainers te spelen waar ik ook erg veel van heb geleerd. Echter heb ik de basiselementen toch echt van mijn vader geleerd. Die credits moet ik hem geven, haha. Ditzelfde geldt voor Estelle.”

Estelle: “We hadden leuke teams, en de sfeer was enorm goed. Onze ouders kwamen altijd kijken, en we wonnen veel Nederlandse titels. De helft van de teams werd ook geselecteerd voor de rayonselecties. Wij konden altijd goed mee met de rest van de clubs in het westen van Nederland. Dat hield ook altijd in dat we ver moesten reizen, iets wat ik voor geen goud heb willen missen. In de onder 12 zijn we kampioen geworden toen we in de finale hadden gewonnen van Black Eagles. Met onder 14 werden we kampioen tegen Derba en met onder 18 pakten we ook het kampioenschap door van Grasshoppers te winnen. Ook hebben we met onder 12 de Limfjordscup gewonnen in Denemarken in de finale tegen Deense eredivisionist Hørsholm Basket.”

Individuele vragen

Carmen: In 2010 speelde je met Jolly Jumpers op het hoogste niveau van Nederland. Hoe was het om daar voor het eerst te spelen?

“Ik weet het nog volledig. De lampen in de sporthal gingen uit bij het voorstellen van de spelers, met een schijnwerper. Op dat moment wordt je naam genoemd, iets wat ik heel spannend vond. Ik was lang, maar fysiek best smal. Destijds moest ik Nadine Boesaart verdedigen, en ik weet nog dat ik op mijn allerbest aan het verdedigen was, maar in de verdediging een breukje in mijn neus opliep. Dat was mijn debuut, maar het was echt geweldig om mee te maken! Er speelden ook een aantal Amerikaanse en Canadese speelsters, en daar leer je ook heel veel van. Je wilt altijd een goede wedstrijd spelen waardoor je de lat hoger legt.”

Estelle: In 2014 speelde je tijdens het Copenhagen Invitational. Hoe heb je zoiets ervaren?

“Ja dat was met Kiki Fleuren, Bo Teulings, Lisa Stauffer en Nanneke Vissers, met Robbert Slim als trainer. Ook Nienke Slot en Beyza Okayben zaten bij mij in het team. We hebben echt een leuk toernooi gespeeld, waarin we een zilveren medaille hebben behaald. Zoiets is gewoon heel magisch en geweldig om mee te maken. Als ik eraan terug denk beleef ik het allemaal weer!”

Carmen: In 2010 ben je naar Kozani gegaan om deel te namen aan het EK onder 16. Hoe was het om daaraan deel te nemen?

“Ik zat samen met Kourtney Treffers op een kamer. Wij hadden een enorm goeie klik. We kenden elkaar al doordat onze vaders door hun vroegere basketbalcarrière bevriend waren. We pakten ons tasje en stapten de doubledeck bus in. Ik zal nooit vergeten dat er politiemotoren voor en achter de bus kwamen rijden en dat wij de eerste minuten geen flauw benul hadden dat die voor onze beveiliging bedoeld waren. Bizar wanneer je 16 jaar bent.”

Estelle: Is er een spelregel die je zou willen wijzigen of schrappen?

“De vijf fouten regel, en dan het liefst naar zes fouten net als in de NBA. Ik weet nog dat we voor het kampioenschap met Jolly Jumpers onder 18 in de laatste minuut met vijf fouten naar de kant moest. We moesten toen ook met zeven punten verschil winnen, en onze schoonzus Madée Reinerink kwam voor mij in het veld, en zij maakte ook het winnende punt.”

Estelle: Wat maakt Carmen een geweldige basketbalster?

“Ze is heel atletisch op het veld, en ze beschikte over een heel goed schot. Qua aanval en schot was Carmen allebei gevaarlijk.”

Carmen: Wat maakt Estelle een geweldige basketbalster?