Het heeft een tijd geduurd, maar na lang blessureleed mag Kim Bos eindelijk weer in actie komen namens dames 1 van Utrecht Cangeroes. Basketballen doet ze al enorm lang, ook omdat heel haar familie heeft gebasketbald. Kim heeft veel clubs mogen voorzien van mooi spel, en haar talent zal ze bij dames 1 eens te meer tonen nu ze weer terug in actie is!

Basketballende familie

Kim is begonnen met basketballen bij BC Woodpeckers in Houten. Dat is echt de start van haar basketbalperiode geweest. “Ik leefde eigenlijk al in de sporthal, aangezien ik daar als baby al kwam,” vertelt Kim. “Ik wilde wedstrijden spelen, alleen dat kon niet bij Woodpeckers omdat ze daar het team niet echt voor hadden. Ik ben toen met mijn broer Stefan naar BC Utrecht gegaan. Mijn vader was destijds voorzitter en mijn moeder coach. Mijn moeder zei tegen mij als coach dat ik met de bal zachtjes moest dribbelen in plaats van op de bal te slaan.”

Ook Kim haar zus Manon heeft gebasketbald. Lange tijd is ze in de jeugd een sterke kracht geweest, maar basketbalt inmiddels niet meer. “Manon is een langere speelster dan ik, en ik ben een speelster die op de guard positie veel schiet. Naast het schieten zou ik het spel ook goed kunnen opzetten.”

De overstap naar een academy: KEUS Royal Eagles

Later heeft Kim nog gespeeld bij Uball, maar zij besloten om enkel met jongens verder te gaan. De keuze viel al snel op een andere academy: Royal Eagles uit Apeldoorn. “Destijds was ik 15 jaar. Ik ging uit huis, en in Apeldoorn op campus. Dat geeft je al veel zelfstandigheid. Qua basketbal speelde ik in het onder 20 team met speelsters als Laura Westerik en Anne van Vlijmen. Als guard leer je dan om op te boksen tegen sterke namen, en om het overzicht te houden op het veld. Het jaar later speelde ik ineens 35 minuten per wedstrijd, dus dat is best een omschakeling geweest. Zoiets heeft zeker voor meer leiderschap gezorgd.”

Kim in duel met Kiki Fleuren (nummer 99)

Uitkomen voor Utrecht Cangeroes

Kim ging studeren in Utrecht. Dat gaf haar de gelegenheid om aan te sluiten bij Utrecht Cangeroes. Niet alleen zou ze in het onder 21 team in actie komen, maar ook bij dames 1. In seizoen 2019-2020 speelde dat team voor het eerst op het hoogste niveau van Nederland. “Ik kende eigenlijk al iedereen, aangezien ik vroeger ook in Utrecht heb gespeeld. Natuurlijk was ik best zenuwachtig, maar de eerste trainingen waren al heel gezellig.”

In actie namens het onder 21 team

Onder andere Anne von Burg, Ginger Schokker en Charlotte Naus waren Kim haar teamgenoten bij Utrecht Cangeroes. “Het seizoen begon heel goed. We hadden een team samengesteld met speelsters uit de regio Utrecht, die een tijdje ergens anders hadden gespeeld. Iedereen kwam in haar ritme, en wonnen we van teams als Binnenland. Helaas kwam later corona om de hoek kijken, want we hadden zeker ver kunnen komen.”

Spelen bij dames 1

Zoals gezegd, naast onder 21 kwam Kim ook uit namens de hoofdmacht van Cangeroes. Op 7 december 2019 kwam het er van: de eerste minuten namens dames 1. In korte tijd wist ze altijd veel rebounds te pakken. “Ik was echt zenuwachtig destijds. De wedstrijden waar we goed mee konden komen waren echt fantastisch om te zien. Dat zijn echt mooie herinneringen.”

Basketbaltoernooi in Lund

Een jaarlijkse traditie van Cangeroes is altijd het basketbaltoernooi in het Zweedse Lund geweest. De sfeer zat er altijd goed in. “Lund is een plaats waar ik al kom sinds ik 10 jaar ben. Met Uball ging ik er al naartoe voor toernooien. Het was dan ook fantastisch om het weer met Cangeroes mee te maken. Iedereen van het team komt naar jouw wedstrijden kijken. Het voelt altijd als thuiskomen als ik daarheen ga.”

Terug van een langlopende blessure

In 2020 kwam covid-19 om de hoek kijken, en dus geen wedstrijden. Ook de twee jaren daarna is het lange tijd onzeker geweest. “Ik vind wedstrijden spelen het leukste dat er is,” beaamt Kim. “Behalve bij dames 1 ben ik nooit zenuwachtig. Ik had er enorm veel zin in toen het weer kon.”

Afgelopen seizoen mocht rond het einde van het seizoen weer gespeeld worden. Kim kreeg extra pech omdat ze haar voorste kruisband én haar meniscus afscheurde. Dat zijn toch de ergste blessures die je kunt hebben. Toch zijn we nu zo ver dat Kim weer in actie mag komen namens Cangeroes. “Sinds mijn operatie ben ik ruim 9,5 maand aan het revalideren. Als alles goed blijft gaan zal ik 16 april weer in actie komen namens dames 1, die sinds dit jaar weer in de Promotiedivisie spelen. Basketbal is echt mijn lust en mijn leven, dus ik vind het echt geweldig dat ik mag zeggen dat ik weer terug op het veld ben!”