Beide speelsters weten hoe het is om voor de nationale jeugdploeg van België uit te komen. Basketballend bereiken Noor Devos (links) en Ella Declercq (rechts) steeds meer. Hun potentieel groeit en groeit steeds meer, en beiden hebben mogelijkheden om nog meer mooie tijden mee te maken! Foto's: FIBA Europe

1.  Introduceer jullie zelf eens, wie zijn jullie?

“Ik ben Noor Devos. Ik heb eerst basketbal gespeeld bij de jongens in Oostende. Toen ik in de onder 16 competitie ben gaan spelen ben ik naar Waregem gegaan, en nu speel ik daar in de Eerste Klasse en in het onder 19 team. Verder zit ik ook op de topsportschool van Wilrijk.”

“Ik ben Ella Declercq. Ik ben ook begonnen bij de jongens, en speel eigenlijk mijn hele leven bij LDP Donza in De Pinte. Nu speel ik in de onder 19 en in de Eerste Landelijke competitie bij de dames.”

2.  Hoe zijn jullie begonnen met basketbal?

Noor: “Mijn ouders hebben altijd al gebasketbald. Doordat het in de familie zat, ben ik er ook aan begonnen en er nooit meer mee gestopt.”

Ella: “Eigenlijk is dat hetzelfde bij mij. Mijn mama heeft ook gebasketbald, mijn papa speelde voetbal. Mijn oudere zus basketbalt ook bij mij in de ploeg. Hierdoor zijn we het blijven doen.”

3.  Hoe was het om voor het eerst te basketballen?

Noor: “Mijn mama was coach destijds, van mijn vierde tot mijn negende. Ik vond het wel leuk om haar als coach te hebben toen ik eraan begon.”

Ella: “Vroeger heb ik mij al enorm geamuseerd tijdens basketbal. Ik speelde met de jongens nog in de onder 12 D ploeg, puur voor het plezier. Uiteindelijk groei je naar hogere ambities, en zolang ik er plezier uit haal is dat altijd goed!”

4.  Hoe is het voor jullie om op het hoogste niveau te spelen?

Noor: “Eerst heb ik twee jaar het spel aanschouwd vanaf de bank. Dat vond ik toen super tof, om alles zo te kunnen zien, maar natuurlijk speel ik veel liever. Toch heb ik veel geleerd. Ik zat bij Nastja Claessens in de ploeg, en daar heb ik veel van geleerd, ook op trainingen. Je krijgt meer ervaring door met oudere speelsters te spelen.”

Ella: “Bij Donza zijn we van Tweede Landelijke naar Eerste landelijke gekomen, twee seizoenen geleden. We zijn een ploeg die nog groeiende is, maar ondanks dat is het een kwestie van goed blijven spelen. Afgelopen seizoen mochten we ook over gaan naar de Eerste Klasse gaan, maar daar zijn we nog niet aan toe. De ambitie is om hoger en hoger te gaan, en dat houdt in dat je hard moet blijven werken. Het is heel leuk om zo’n groeiproces met z’n allen mee te maken.”

5.  Afgelopen zomer kwamen jullie uit voor de onder 18 ploeg van de Belgian Cats. Hoe is het om Belgisch international te zijn?

Noor: “Ik denk dat dat ervaringen zijn die niet veel speelsters krijgen. Wij zijn echt enorm erkentelijk dat wij deze ervaring wel hebben gekregen! Voor mij houdt het in dat je trots bent dat je er mag staan, ook al speel je veel of niet. Als je een leuk team hebt, is het al een leuk project waaraan je kunt bijdragen. Het is geweldig!”

Ella: “Het is een heel tof dat je zoiets allemaal meemaakt! Hoe verder je in het proces komt, hoe meer je je medespeelsters kent en dan ook beter je land kunt vertegenwoordigen. Dit jaar was het geweldig om namens onder 18 uit te komen, dus ik kijk er echt naar uit om zoiets hopelijk nog een keer mee te kunnen maken.”

6.  Hoe zouden jullie afgelopen onder 18 toernooi omschrijven?

Noor: “We hebben veel ups en downs gehad. Onze voorbereiding was heel goed, aangezien we alle matches wonnen. Tijdens het EK hebben we de eerste match helaas verloren, maar daarna zijn we het toernooi goed gaan voortzetten. Tegen Turkije was het een tragische wedstrijd, waarin wij een grote voorsprong niet konden behouden. We hebben ons daarna goed herpakt, en we mogen trots zijn op dat wij zo ver zijn gekomen.”

Ella: “We konden verder komen als we tegen Turkije hadden gewonnen. We stonden 20 punten voor. Ik kijk positief terug naar het toernooi, ondanks dat er zeker meer in heeft kunnen zetten.”