Een fantastisch basketbaltalent van Hilversum naar Landsmeer: Maud Huijbens, een naam die resoneert in de Nederlandse basketbalwereld. Met een passie diepgeworteld in haar familie en een onwankelbare toewijding aan de sport, heeft Maud een opmerkelijke reis doorgemaakt. Haar verhaal is doordrenkt met liefde voor het spel en een vastberadenheid om haar talenten te ontwikkelen, wat haar uiteindelijk naar het nationaal jeugdteam en Amerika heeft geleid. Daar studeert de 21-jarige Maud psychologie als major, en mijn minor is sustainable business.

Van De Dunckers tot dames 1 van Loon Lions

Maud haar vader is Marcel Huijbens, die 14 jaar lang uitkwam voor EBBC/ Pro-Specs/ Canoe Jeans/ America Today/ Libertel en Tulip Den Bosch. Hij is één keer de MVP van het seizoen geweest, in 1997 en maakte drie kampioenschappen mee. Haar ouders stelden voor om Maud bij het basketbal aan te sluiten, en dit bleek het keerpunt te zijn dat haar leven op een mooie manier op zijn kop zette. “Ik herinner mij nog heel goed een gesprek in de keuken toen ik zeven jaar was, waarbij mijn ouders aan mij vroegen hoe ik het zou vinden om op basketbal te gaan,” herinnert Maud zich. “Mijn oudere broer Koen zat al op basketbal. Sinds dat moment ben ik ook begonnen, en nooit meer gestopt. Veel mensen zeggen dat ik qua spel, schot en finishes op mijn vader lijk. Daarnaast ben ik ook een vrij lange speelster. Ik begon in Hilversum bij De Dunckers. Mijn coach had destijds connecties met Landslake Lions in Landsmeer. Ik vond het geweldig om daar een volgende stap te kunnen realiseren. Een jaar heb ik met een dubbele licentie zowel bij De Dunckers en Landslake gespeeld, waarna ik volledig bij Landslake ben gaan spelen. Zo spel je ineens in de jeugd op landelijk niveau, en ben ik all the way doorgegaan naar dames 1 van Loon Lions op het hoogste niveau van Nederland.”

“Ik ben echt dankbaar dat mijn vader mij daarin heeft begeleid om beter te kunnen worden”

Een fantastisch begin voor Maud. Het is, in zekere zin, dat De Dunckers haar toen al een verlangen deed losmaken om steeds sterker te worden. “Ik weet nog dat ik toen bij de welpjes zat, gemixt met de jongens en meisjes. Toen ik kind was, was het vooral heel leuk; als in plezier hebben. Mijn familie is basketbal georiënteerd, dus de passie groeit in dat opzicht steeds meer. Ik ben echt dankbaar dat mijn vader mij daarin heeft begeleid om beter te kunnen worden. Dat heeft het ook mogelijk gemaakt om diverse stappen te realiseren.

In Hilversum zat ik in een soort bubbel, een soort comfortzone. Uit deze comfortzone stappen is echt een uitdaging. Niemand wist echt wie ik was, dus ik wist nog weinig over het hogere niveau en het Nederlands team. De combinatie met spelen bij De Dunckers met mijn vriendinnen en spelen op landelijk niveau (en het Nederlands team halen) is geweldig!”

Een winnaarsmentaliteit en nationale trots

Als jonge speelster beleefde Maud de zoete smaak van succes en ontdekte ze de kracht van teamwork. Het bereiken van het hoogste nationale niveau was niet alleen een natuurlijke progressie, maar ook een eerbetoon aan het vertrouwen dat haar coaches in haar stelden. “Het winnen van de beker was heel speciaal, om als jonge speelster dat ineens mee te maken. Je probeert te doen waar je goed in bent, en deze ervaring heeft mij ook veel gebracht! Na de wedstrijd kwamen we in Landsmeer altijd bij elkaar om boven een drankje te drinken. Voor het eerst uitkomen op het hoogste niveau van Nederland was geweldig, maar het ging ook wel op een natuurlijke manier. Ik zat al heel wat jaren bij Landslake, en elke keer trainde ik mee met de lichting boven mij. Wij als jonge speelsters keken altijd naar de wedstrijden van dames 1, dus keken vanaf de tribune naar spelen bij dames 1 was een mooie stap om te maken! Het heeft alles te danken aan het vertrouwen die de coaches mij geven. Het succes van één iemand ligt niet volledig aan één iemand, dus het team heeft mij daarin ook enorm goed begeleid!”

In actie namens de Gonzaga Bulldogs in Amerika

Maud kreeg de kans om haar talenten te laten schitteren in Amerika. De overgang van een meisje in Hilversum naar een toegewijde basketbalspeler werd gekenmerkt door intensieve trainingen en individuele work-outs. Dit legde de basis voor een opmerkelijke groei, zowel op het veld als persoonlijk. “Ik ben blij dat ik de kansen heb gekregen om te weten hoe het is om te basketballen in Amerika. Deze school investeert in je persoonlijke ontwikkeling. Dus tijdens de off-season hebben wij veel individuele work-outs, waarbij we 1 op 1 met de coaches zitten om te bespreken waarin we beter kunnen worden. Daardoor merk je ook dat je beter wordt in bepaalde dingen, omdat daar dan meer aandacht aan wordt besteed.”

Internationale momenten

Het pad van Maud leidde haar niet alleen naar nationale successen maar ook naar het nationaal jeugdteam en Europese kampioenschappen. Haar onvergetelijke ervaring op het Europese toneel als een van de jongste speelsters onderstreept niet alleen haar talent, maar ook haar vastberadenheid om grenzen te verleggen en te schitteren op internationaal niveau. “Van een meisje in Hilversum naar elke dag basketballen is een grote stap. Zo’n grote groei heeft geleid tot een plek bij het nationaal jeugdteam. Dat mensen zoveel vertrouwen in mij hadden is echt geweldig. Eerlijk gezegd had ik niet het idee dat ik zoveel talent had dat ik dat kon halen. De eerste selectietrainingen had ik gelijk het idee dat ik dit wil, en dat heeft echt voor een omslagpunt gezorgd dat het niet alleen mijn sport is maar mijn beroep voor later. Zo’n eerste keer op zo’n EK was geweldig, en ik was één van de jonge speelsters. Het is niet zomaar iets, maar echt helemaal onvergetelijk!”