Pam Spaans, een naam die ongetwijfeld staat voor doorzettingsvermogen en talent. Op slechts 16-jarige leeftijd heeft zij al een geweldige tijd doorgemaakt binnen de basketbalgelederen van Dozy Den Helder. Haar verhaal begint niet alleen met een passie voor de sport, maar ook met een erfgoed aan basketbalglorie, waar haar opa, Cees Smit, een vroegere pionier was in de Nederlandse basketbalwereld. Pam's verhaal is er een van veerkracht en doorzettingsvermogen; waarin is terug te zien dat niets onmogelijk is ondanks wat je moet ondergaan!

Geen onbekende in de Helderse basketbalwereld

Toewijding aan het spel in de familietraditie. Pam’s talent is zeker aangewakkerd door haar eigen vastberadenheid. “Mijn moeder en mijn opa hebben gebasketbald,” vertelt Pam. “Toen Den Helder met de mannen voor het eerst in de Eredivisie is gaan spelen, was mijn opa (Cees Smit) één van de eerste coaches toen ze nog Albert van Zoonen Cracks Noordkop heette. Wat dat betreft zit basketbal in mijn familie. Tijdens mijn wedstrijden analyseert hij ook mijn spel, en bespreekt hij later bepaalde tactieken. Ik vond het al vanaf het begin heel leuk om te basketballen. Inmiddels basketbal ik al tien jaar.”

Onder begeleiding van coaches zoals Marion Velzeboer, die haar onmiddellijk herkende als een toegewijde en energieke speler, leerde Pam de basiselementen van het spel. “Den Helder is een fijne plek. Je wordt er goed begeleid, en het voelt echt als een familie. Iedereen kent Meindert van Veen natuurlijk. Je hebt in de jeugd echt veel teams in Den Helder. In het begin weet ik nog dat ik op mijn vijfde nog niet echt een basketbal kon vasthouden, en heb ik destijds een rubberen roze bal gebruikt. Dat veranderde natuurlijk heel snel, en wat vooral fantastisch is, is dat je heel warm wordt ontvangen.

In het begin leer je de fundamentals. Marjon zag al snel dat ik fanatiek en snel was. Daar lag de focus op, net als duiken op de bal en fanatiek spelen. Om goed te kunnen basketballen kan je de krachten gebruiken waar je goed in bent. De basics zijn wat ons destijds is geleerd, en als dat goed is, dan kan je daarop verder bouwen.”

Diverse inspiraties

Mini van de week zijn tijdens wedstrijden van de dames op het hoogste niveau van Nederland. Dat zijn momenten waar Pam nog steeds warme herinneringen aan heeft overgehouden. “Ik ben vroeger fan geweest van Janiek van Veen, en nog steeds natuurlijk. Ik kijk zeker naar haar op, en speel ook op dezelfde positie als zij. De stap die ze heeft gemaakt naar Duitsland was echt heel bijzonder. Toen ze weer terugkwam zag ik echt enorme stappen omhoog bij haar, en nu speelt ze ook heel goed in België. Ook Janis Ndiba is een voorbeeld voor mij. Het is ook heel bijzonder dat ze Europees kampioen is geworden met het Nederlands 3x3 team. Tijdens één wedstrijd was ik de mini van de week. Het was echt een hele bijzondere dag, en het is heel leuk dat Den Helder dat soort tradities erin houdt. Je maakt echt een dag voor zulke jonge meisjes, echt heel bijzonder vind ik dat!”

Kampioen worden met het onder 12 team van Den Helder

In mei 2019 stonden Dozy Den Helder en MBCA Amstelveen tegenover elkaar in de finale van de onder 12 competitie. Na een zeer spannend duel won Den Helder met 49-47. Pam heeft daar nog steeds hele mooie herinneringen aan. “Elk jaar kom ik deze meiden tegen, die toen in het onder 12 team van MBCA Amstelveen tegen ons in de finale moesten spelen. Ik weet nog heel goed dat op dat moment het enorm spannend was, maar dat wij met twee punten verschil wonnen. Een paar jaar later, in 2022, had MBCA met onder 16 meer geluk dan wij. Dat soort momenten met dat soort teams beleven is geweldig! Kampioen worden met het onder 12 team in 2019 was fantastisch! Normaal gesproken heb ik zelden zenuwen in de wedstrijd, en ik vond het toen ook heel goed gaan. Ik speelde op de guard en Romy als center. Er vielen een aantal driepunters en we verzilverden ook hele mooie drives naar de basket. Het zijn enorm leuke meiden, en dat is wat basketbal je brengt: vriendschappen ook buiten je team om. Zo heb ik echt nog steeds goed contact onder andere met Mia Lieverst, Shanté Vermeulen en Mimi van Stein.”

Voor een lange tijd uitgeschakeld

Een weg naar succes is nooit zonder obstakels. In juni 2022 werd Pam geconfronteerd met een zware blessure die haar had gedwongen tot meer dan anderhalf jaar revalideren. Het is een moment van twijfel en zelfreflectie, maar Pam ging ondanks de tegenslagen vastberaden en vastbesloten door om haar droom na te jagen! “In de Final Four van 2022 speelden we tegen Celeritas Donar in de halve finale. Toen raakte ik in het eerste kwart al geblesseerd. Helaas kan je daar niets aan doen, alleen revalideren. Ik heb weleens getwijfeld of ik nog wel wilde basketballen. Het heeft ruim 1,5 jaar geduurd voordat ik weer in actie zou komen. Je creëert toch wel meer tijd voor jezelf, en dat zet je wel aan het denken. Toch kon ik basketbal niet loslaten, en hoe lang het ook duurt: je verleert het niet. Blijven basketballen is wat ik mij altijd heb voorgenomen.”

Terug in actie

Tot voor kort heeft het revalideren moeten duren. Nu komt ze weer in actie namens Den Helder, sterker dan ooit! “Op 11 november 2023 maakte ik met het onder 18 team van Den Helder mijn rentree tegen Peatminers, en die wonnen we met één punt verschil. Wij spelen in de Eerste Divisie met onder 18, en in de Basketball Cup waarmee we op 23 maart in Almere in de finale gaan spelen. We kunnen met onder 18 en onder 21 heel ver komen, daar ben ik van overtuigd. Er zal geen blessure zijn waardoor ik niet meer in actie zou kunnen komen!”