Larissa Gentile en Lynn Verdikt (links en rechts) zijn twee getalenteerde jonge handbalsters die bij DSS in Heemskerk spelen. Lynn, 14 jaar oud, heeft recentelijk een plek veroverd in het Nederlands onder 16 beachhandbalteam. Larissa, 13 jaar oud, gaat na acht jaar bij DSS een nieuwe uitdaging aan bij VOC in Amsterdam-Noord. Beide meiden hebben een grote passie voor handbal en delen hun ervaringen en ambities.

In aanraking gekomen met handbal

Handbal zit in de familie bij beide dames. Het duurde daardoor niet lang voordat zij er ook mee begonnen. “Ik ben drie jaar geleden door mijn zus op handbal gegaan,” vertelt Lynn. “Destijds voetbalde ik altijd, maar daar ben ik mee gestopt. Door het handbalspel van mijn zus ben ik er ook mee begonnen. In de stad waar ik vroeger woonde, werd eigenlijk niet gehandbald, maar hier wel. Qua spel ben ik vooral snel en explosief.”

Ook bij Larissa heeft handbal in de familie plaatsgevonden. “Mijn moeder deed het altijd, dat weet ik nog heel goed,” vertelt zij. “Zij kon echt goed handballen. Eigenlijk ben ik ook via mijn zus op handbal gegaan, ook al sinds ik jong ben. Ik speel met veel variatie, en ik heb veel verschillende bewegingen die ik op een goede manier kan toepassen.”

De eerste keer bij DSS

Lynn en Larissa weten nog dat ze het spannend vonden om voor de eerste keer bij DSS te handballen. Het is ook niet niks als je ineens begint aan iets nieuws. “Ik kwam hier terecht in de D-jeugd,” herinnert Lynn zich. “Ik weet nog dat ik dat heel erg spannend vond, omdat eigenlijk iedereen om mij heen wel kon handballen en ik vrij nieuw was.”

Larissa: “Wat ik nog wel weet, is dat ik later bij het team terechtkwam. Inmiddels heb ik er acht seizoenen gespeeld. Ik ga volgend jaar naar een andere club, omdat ik daar misschien meer kansen krijg. Het is ook een club waar ik mijn spel nog meer zou kunnen ontwikkelen.”

Bijzondere tijden met DSS, waarin teamspel centraal staat

Bij DSS kent iedereen elkaar. Dat maakt het enorm gezellig en fijn om te spelen. “Vanaf de D-teams tot en met dames 1 kent iedereen elkaar, en als er een feestje is, is het ook altijd heel gezellig,” beaamt Lynn. “Bij de D2 zaten we samen in een team en we hadden een heel hecht team en leuke coaches. Iedereen was gezellig en gewoon superleuk met elkaar. Dat seizoen werden we ook kampioen.”

“Ja klopt, het was een onverslaanbaar team,” voegt Larissa eraan toe. “Iedereen had haar eigen specialiteiten, dus iedereen wist wel waar zij goed in was. Iedereen wist dat ook van elkaar. Zo wist je ook wie je op welk moment het beste kan inzetten.”

Lynn: “Als je geen team bent, dan kom je ook niet zo ver, omdat je dan niet met elkaar kunt samenspelen en iedereen eigenlijk voor zichzelf gaat. Als iedereen een andere intentie heeft in het spel, dan gaat het niet. De afspraken in het team zouden dan ook niet worden nageleefd.”

Individuele vragen

Lynn: Jij bent nu onderdeel van het Nederlands onder 16 beachhandbalteam, toch?

“Klopt, ik train al sinds begin juli mee. Elke keer heb je een afvalronde, en ik zat laatst nog in de laatste ronde. Toen zou bekend worden of ik in de definitieve selectie zit. Dat is gelukt, en nu ben je nog met een heel kleine groep. Iedereen heeft haar eigen kwaliteiten. Als je bent wat de bondscoach zoekt, dan gaat het je lukken.”

Larissa: Is er een wedstrijd geweest die uiterst spannend was en je nooit meer zal vergeten?

“Ja, dat was tegen KSV in de D-competitie. In deze competitie speelden twee teams altijd heel sterk: KSV en wij. Dat was eigenlijk altijd de wedstrijd over wie kampioen zou worden. Ik weet nog wel, bij de laatste wedstrijd met de D, toen hadden we deze wedstrijd net aan gewonnen. Het liep heel gelijk op. We moesten ook nog één keer tegen ze spelen in de C met een toernooitje. Toen liep het eigenlijk wel redelijk gelijk op, alleen toen waren er wat dingen gebeurd zoals bijvoorbeeld dat we ineens met een man meer stonden, of dat er een doelpunt niet telde. Op het einde, toen er nog tien seconden te spelen was, had ik nog een bal onderschept. Er kwam nog een penalty omdat ze een overtreding op mij hadden gemaakt. Die ging raak waardoor het nog gelijk werd.”

Larissa: Je vertelde dat je naar een andere club gaat. Hoe zie je zoiets voor je na acht jaar DSS?

“Ik train nu vier uur met de handbalschool mee: op woensdag en op zaterdag, maar daar komt ook maandagochtend nog anderhalf uur bij. Daar leer ik dingen met andere meiden die ook een andere intentie hebben. Ik wil graag verder, en daarom ga ik naar VOC in Amsterdam-Noord. Die club geeft je meestal wel betere kansen, met het doel om te willen winnen en verder te komen.”

Lynn: Heb jij ook de ambitie om hogerop te komen, of vind je het prima zoals het nu gaat?

“Het zou zeker leuk zijn als ik hogerop zou komen, maar ik hoef op zich niet naar een andere club. Ik wil eigenlijk gewoon hier blijven zolang als dat kan. Wat beachhandbal betreft wil ik wel heel hoog komen, omdat ik dat het allerleukste vind.”

Lynn: Wat maakt het zo leuk om met Larissa in een team te zitten?

“Larissa is op zichzelf een heel gezellig persoon. Ze kan goed handballen, en we kunnen goed samenspelen. Als je dat hebt, dan heb je eigenlijk alles wat je in een teamgenoot zoekt.”

Larissa: Wat maakt het zo leuk om met Lynn in een team te zitten?

“Lynn is heel fanatiek, en soms heb je dat nodig in een team. Ze is erg gezellig, en naast het handballen is ze echt een hele goede vriendin van mij.”

Lynn: “Ik zal het spelen met Larissa in het team ook erg missen. Het was altijd erg fijn met haar, echt heel fijn.”