Op zaterdag 29 maart 2025 werd het dames onder 18-team van BV Hoofddorp kampioen in de Eerste Divisie. Eén van de nieuwe speelsters van dat seizoen was Roos de Bruijn (met nummer 14), die in haar eerste seizoen bij BV Hoofddorp meteen een hoogtepunt beleefde. Met bescheidenheid, maar vooral met groot enthousiasme en veel passie bewees Roos dat dromen werkelijkheid kunnen worden. Foto: Jan van de Bilt

De stap naar de Eerste Divisie

Roos, die eerder actief was bij Hillegom’85, begon haar basketbalavontuur al op jonge leeftijd. Zij werd geïnspireerd door haar nicht Lotte Vader, die al vele jaren bij het eerste damesteam van BV Hoofddorp in de Promotiedivisie speelt. “Lotte speelt hier al heel lang basketbal,” vertelt Roos glimlachend wanneer ze terugdenkt aan het moment dat haar nicht haar benaderde. Aanvankelijk twijfelde Roos of ze ooit naar Hoofddorp zou overstappen, maar tijdens Pasen veranderde haar kijk hierop. “Mijn nicht vertelde mij dat haar coaches Andrea Congreaves en Krista van Alten het onder 18-team zouden trainen. Zij moedigde mij aan om een proeftraining mee te doen. Ik ging eigenlijk alleen om te laten zien wat ik kon, en had nooit verwacht daadwerkelijk in het team te komen. Maar kijk nu eens, ik ben hier toch,” vertelt Roos enthousiast.

Dat Roos snel haar plek vond bij BV Hoofddorp heeft ze vooral te danken aan haar nieuwe teamgenoten, die al jaren met elkaar samenspelen, en zeker ook aan de coaches. “Andrea en Krista geven mij veel waardevolle aanwijzingen, ieder op haar eigen manier. Zij hebben mij enorm geholpen om te komen waar ik nu ben,” aldus Roos. Ook haar teamgenoten hielpen haar om snel te groeien. “In het begin stapte ik vaak uit tijdens trainingen, maar dat gebeurt nu bijna nooit meer, alleen soms vanwege mijn kuiten. Mijn team heeft mij echt geholpen.”

Een andere omgeving, maar enorm gegroeid

Het verschil tussen Hoofddorp en haar vorige club Hillegom’85 werd al snel duidelijk. “Dat is een groot verschil,” vertelt Roos lachend. Ook het hogere niveau zorgde voor een snelle ontwikkeling. “In het begin durfde ik nauwelijks iets: geen passes geven, geen fouten maken. Nu durf ik veel meer.”

Een speciaal hoogtepunt voor Roos was het internationale toernooi afgelopen winter in Lemvig. “Ik wil heel graag terug; het was fantastisch. Hoewel ik compleet uitgeput was en in drie à vier dagen maar 24 uur had geslapen, vond ik het geweldig. Het liefst ga ik elk jaar,” vertelt zij vol enthousiasme. “Het is niet uit te leggen; je moet het zelf meemaken. De supporters van BV Hoofddorp zijn bovendien geweldig.”

Roos is duidelijk over haar persoonlijke groei. “Mijn conditie is sterk verbeterd, mijn schoten gaan beter, mijn driepunters en lay-ups lukken veel vaker. Eigenlijk gaat alles nu veel beter. Ik kon alleen maar vooruitgang boeken.”

Kampioen in de Eerste Divisie

Het kampioenschap kwam op een prachtig moment en voelde al snel binnen handbereik. Roos vertelt wat het team zo bijzonder maakt. “De teamsfeer is geweldig. We blijven positief en we spelen uitstekend samen. De coaches helpen ons enorm. Zonder hen zouden we nergens staan.”

Het mooiste moment voor Roos dit seizoen was toen zij zich echt onderdeel voelde van het team. “Dat gevoel had ik eigenlijk elke wedstrijd, maar vooral tijdens de oefenwedstrijd tegen Apollo besefte ik dat ik er echt bij hoorde. Toen voelde ik dat ik volledig in de groep was opgenomen.”

Een mooiere manier om kampioen te worden kan haast niet

Hoewel zij al eens eerder kampioen werd met Hillegom’85, blijft iedere overwinning speciaal voor Roos. “Bij Hillegom hadden we een wedstrijd waarin we met slechts één punt verschil wonnen, met nog maar drie seconden op de klok. Dat was ook prachtig, maar dit seizoen met BV Hoofddorp voelt nog specialer,” zegt zij trots.