In Nederland liet ze het meerdere malen zien, en in Groot-Brittannië meer dan ooit te voren. Als Evi met haar linkerhand de bal van grote afstand lost, dan betekent dat vaak jackpot voor haar team! Zo was ze tijdens de halve finale van de beker goed voor 37 punten waarvan 10 driepunters! Evi haar ontwikkeling gaat, ondanks deze huidige tijden, alsmaar door.

Al vroeg in aanmerking voor CTO

De 22-jarige Evi is vanuit Hoofddorp doorgegroeid richting CTO Amsterdam. Inmiddels heeft ze als jeugdinternational deelgenomen aan diverse Europese kampioenschappen met de Nederlandse jeugdteams. “Ik was eerst met mijn zus wezen hockeyen, maar dat sprak mij niet zo aan. Op mijn zevende ben ik bij BV Hoofddorp wezen kijken en dat vond ik echt heel leuk. De potentie werd steeds meer zichtbaar. Ik speelde bij Hoofddorp later met lichtingen boven mijn leeftijd, dus ik speelde toen ik 14 was bij onder 18. Zo kwam ik snel bij onder 20 terecht, en later ook bij Rayon Noord-Holland. Daar ben ik door Meindert van Veen ontdekt tijdens de kampioenschappen. In totaal kwam ik 8 jaar uit voor Hoofddorp.”

Na haar avontuur bij Hoofddorp ontving Evi goed nieuws. “Ik ben benaderd door het CTO. Ik wist nog helemaal niet dat dat een optie voor mij was, maar ik was enorm blij dat mij die kans werd geboden. Ik was toen 15, en ging al op mijzelf wonen. Dat was het moment waarin ik nog meer wilde bereiken binnen basketbal, en het heeft mij zeker veel verder geholpen!”

Ontwikkeling als schutter

Vanaf de driepuntslijn vrijstaan en gelijk met links schieten. Zo deed ze dat structureel in de Sporthallen Zuid, en dat laat ze nu ook in Groot-Brittannië zien. Met de jaren is Evi’s schot inmiddels zo ontwikkeld dat niet alleen Nederland maar ook Groot-Brittannië weet wat ze daarmee in huis heeft. “Bij Hoofddorp heb ik daar veel op geoefend. Chris van Kampen heeft toen gezien dat ik enorm veel potentie heb op het driepuntsschot. Hij adviseerde mij dat schot te gaan ontwikkelen. Ik heb toen een hele zomer met mijn vader daarop geoefend. We hadden in de tuin een basket hangen. Toen hebben we op het grind elke dag de hele zomer geschoten. Toen is dat balletje gaan rollen, en bij CTO werd gezegd dat ik één van de betere schutters ben.”

Benaderd voor jeugdinterlands

Tussendoor werd Evi vaak geselecteerd voor diverse nationale jeugdteams. Ook daar heeft ze mooie herinneringen aan overgehouden. “Ik ben drie keer geselecteerd. Het waren vrij wisselende EK’s. In de eerste twee keren heb ik mezelf van bankspeler naar een starterspositie toegewerkt. Dat was tijdens de onder 18 lichting met Janis Ndiba, Asa Kantebeen en Myrthe den Heeten. Ik ging mee als bijna reservespeler, en door het toernooi heen heb ik mezelf naar een starterspositie gespeeld. Hiermee heb ik bewezen dat ik zeker een startersplek waard ben. Daarnaast zijn we een keer met onder 16 gepromoveerd naar de A-divisie. Dat was echt fantastisch! Onder 20 heb ik vanwege een blessure niet meegemaakt, wat wel heel zuur was want toen werd een bronzen medaille behaald. Dat vind ik overigens zeker een topprestatie!”

De volgende stap richting het buitenland

Sinds oktober 2019 is Evi actief in Groot-Brittannië. Daar is ze zich nog meer gaan ontwikkelen. “Ik wilde eerst mijn bachelor geneeskunde halen. Daarna wilde ik een tussenjaar nemen. Thijs Volmer wist een team in Engeland. Ik kende daar toevallig Krista van Alten, die ook in Engeland woont. Daar heb ik contact mee gezocht. Ik ben later bij de University of Nottingham gaan kijken. Qua faciliteiten hebben ze zoveel meer. Ik kan onbeperkt het veld op gaan. Zeker omdat ik terugkwam van een blessure was dat wel ideaal. Toen ik net in Engeland was, kreeg ik een bericht van de National League. Zij zouden spelen op zaterdagen, terwijl mijn universiteitsteam op de woensdagen wedstrijden speelt. Daardoor kon ik ook nog dubbel spelen. Dat wilde ik zeker, want dat niveau is natuurlijk nog beter.”

Evi en haar teamgenoten.

In maart 2020, vlak voor de corona lockdown in heel Europa, speelde Evi met haar team in de halve finale van de beker in Engeland. Wat daar gebeurde zal Evi nooit meer vergeten. “We speelden met Trent University tegen Nottingham University. Dat zijn twee teams die allebei in Nottingham zitten, dus dat is echt een ‘Ajax VS Feyenoord’ wedstrijd. Wij hadden in de competitie twee keer van ze verloren. Wij hadden in de halve finale van de beker ons goed voorbereid. We hadden ook heel veel geblesseerden, maar het was alles of niks. Uiteindelijk hadden we met 90-92 gewonnen. Daardoor kwamen we in de finale, die we vanwege corona uiteindelijk nooit zouden spelen. Maar in die wedstrijd heb ik zeker laten zien wat ik kon. We moesten winnen, en dat was toen ook gelukt! In die wedstrijd had ik 37 punten, waarvan 10 driepunters. Het was mede ook te danken aan dat mijn teamgenoten wist dat ik dat in mij had, en daardoor ook vertrouwen daarin hadden.”