Beide speelsters zijn jong begonnen met basketballen, en allebei in de regio Utrecht. Kortom, ze kennen elkaar al een tijdje en hebben vaker bij elkaar in een team gezeten. We gaan vandaag in op twee Utrechtse basketbalsters: Lisa Denies (links) en Renee Hoveling (rechts).

Ieder diverse clubs, beiden dezelfde veerkracht

De 30-jarige Lisa Denies zit al sinds haar achtste op basketbal. Ze heeft zelf voornamelijk in de regio Utrecht gebasketbald gedurende haar carrière. “Ik denk dat ik begonnen ben met basketballen omdat mijn moeder ook ooit op basketbal zat,” aldus Lisa. “Zij heeft in het verleden voor Jump IJsselstein, Prisma College en Utrecht Cangeroes gespeeld. Het was dus eigenlijk geen verrassing dat ik later ook in een sporthal te vinden was en begon te schieten. Basketbal is een zeer dynamische sport, waardoor het dus nooit verveelt. Zelf ben ik ook begonnen met basketballen bij Jump IJsselstein, en later voor Amazone Utrecht Basketball. Tussendoor ben ik nog in seizoen 2010-2011 bij Uball in Utrecht gaan spelen, maar na één seizoen keerde ik terug bij Amazone. Op dit moment speel ik bij dames 2 van Utrecht Cangeroes in de Promotiedivisie.

Lisa is een sterke kracht namens de Cangeroes! © Arjen Kleefsman

De interesse voor basketbal is bij de 26-jarige Renee Hoveling op vrijwel dezelfde manier tot stand gekomen. Het verschil is wel dat zij ook buiten de provincie Utrecht is gaan basketballen. “Ook mijn moeder heeft vroeger gebasketbald,” aldus Renee. “Hierdoor raakte ik ook geïnteresseerd in deze sport. Ik ben zelf begonnen bij SVO in de Meern. Ik ben toen op mijn 18^e naar CTO Amsterdam gegaan. Dat was mijn eerste jaar op het hoogste niveau. Dat vond ik in het begin best spannend, maar het wende ook al snel. Een jaar later ben ik Promotiedivisie gaan spelen bij Amazone Utrecht Basketball, en dat was toen ik voor het eerst bij Lisa in het team terecht kwam. Daarna kwam ik weer uit op het hoogste niveau, opnieuw buiten Utrecht. Ik speelde bij Grasshoppers in Katwijk. Dat was een hele leuke ploeg, en ik creëerde daar al snel een familiegevoel. Daarna ben ik terug naar Utrecht gegaan, en ook teruggegaan naar Amazone. Daar speelde ik samen met Lisa drie seizoenen op het hoogste niveau, totdat Amazone werd opgeheven. Met onder andere Lisa ben ik toen naar Utrecht Cangeroes gegaan, en daar spelen we nu nog steeds, weliswaar op verschillende niveaus.”

Bijzondere tijd bij Amazone

Lisa speelde bijna haar hele carrière bij Amazone. De Utrechtse organisatie bezorgde haar onvergetelijke tijden. Extra vervelend dat deze organisatie in 2018 werd opgeheven. “Amazone heeft het vrouwenbasketbal in Utrecht altijd gestimuleerd, en dat is erg mooi om te zien en is heel belangrijk,” vindt Lisa. “De organisatie zelf was nooit heel groot, en dat is denk ik de reden waarom er snel een hechte teamchemie ontstond en waardoor veel mensen elkaar al snel kenden. De meeste spelers bleven daar voor een lange tijd spelen.”

Sinds haar 14^e speelde Lisa bij Amazone. Dat is sinds 2004. “Het clubgevoel groeide met de jaren steeds meer. Het was een bijzondere tijd daar. We speelden veel toernooien, gingen naar het buitenland en we raakten allemaal snel close. Of er nu een sponsor was of dat je zelf moest betalen in het welzijn van de organisatie; je had het er wel altijd voor over. Met Amazone werden we een keer kampioen in de Promotiedivisie. Ik speelde toen met wat oudere dames in het team, en daar heb ik zoveel van opgestoken. Ik baalde er zeker van dat Amazone in 2018 werd opgeheven. Ik was al bij deze organisatie sinds de oprichting daarvan, dus het voelde alsof je wat achter hebt gelaten.”

Beiden vullen elkaar op en buiten het veld aan! © Arjen Kleefsman

Passie voor 3x3 basketbal, met advies voor talenten

Naast het 5x5 basketbal vindt Renee het ook erg leuk om aan 3x3 basketbal deel te nemen. “Eerlijk gezegd vind ik 3x3 basketbal leuker dan 5x5 basketbal,” beweert Renee. “Je hebt meer ruimte op het veld, en het gaat zoveel sneller. Zoiets maakt het spelletje ook aantrekkelijk, de snelheid. Ik heb aan diverse Streetball Masters toernooien in Nederland meegedaan, en ook een aantal daarvan gewonnen. Zelf ben ik niet zo van het rondreizen door de wereld voor dat soort toernooien. Ik vind 3x3 basketbal erg leuk om te zien, en om te doen in Nederland.”

Zoals gezegd; Renee heeft net als Lisa voornamelijk gespeeld in clubs in Utrecht. Er zullen jonge talentvolle kinderen zijn in Utrecht die graag wat van haar zouden willen leren. “Het belangrijkste wat ik talenten wil meegeven is om plezier in deze sport te hebben en altijd gaan voor je ambities. Het maakt niet uit of dat op topsportniveau is of op recreatieniveau. Op het veld moet je altijd gaan voor het maximale en achter elke bal aan duiken. Jezelf alles geven wat je in je hebt maakt dat je wedstrijden gaat winnen.”

Renee haar handelsmerk; het schieten van driepunters tegen een hoog percentage. © Arjen Kleefsman

Kampioen in de Promotiedivisie met Utrecht Cangeroes

Na de opheffing van Amazone zijn Lisa en Renee gaan spelen bij Utrecht Cangeroes dames 1, dat toen nog in de Promotiedivisie speelde. Bij de Cangeroes hadden ze toen al plannen. “Ze hadden ons bij de Cangeroes verteld dat bij het grijpen van het kampioenschap ze zouden promoveren naar de Vrouwen Basketball League,” zegt Renee. “Voor veel mensen was het doel van dat seizoen de play-offs halen, maar ik wilde weer terug gaan naar het hoogste niveau van Nederland! Het behalen van de Finale van de Final Four was niet zozeer het punt. Het was onze tegenstander waar we tegen moesten spelen: EBV Baros. We moesten al drie keer eerder dat seizoen tegen ze spelen, en alle drie de keren hadden we van ze verloren. We waren dus meer dan ooit voorbereid op dat team.”

Lisa: “Ik had vooraf ook al gedacht dat we EBV Baros in de finale zouden treffen. Zij waren zo’n sterke tegenstander met zoveel posities dubbel bezet. In de finale zelf speelden zij ook erg goed, en het werd een hele spannende wedstrijd. Echter, wij wisten dat een overwinning een kroon op het seizoen zou betekenen en voor het verdere verloop van de Cangeroes. Gedurende dat seizoen hadden we keihard gewerkt met een team dat deels bestond uit spelers van Amazone en van de Cangeroes. Die grote hechte vriendinnenband was er nog steeds, en dat werd extra beloond met een kampioenschap. Hierdoor speelt de Cangeroes waar zij horen te spelen: op het hoogste niveau van Nederland!”