Binnen haar hele familie wordt gebasketbald. Dat is ook verklaarbaar als haar vader bij meerdere oprichtingen van basketbalclubs betrokken is geweest. Het Utrechtse talent Manon Bos gaat in elk geval altijd de uitdaging aan om sterker te worden, en dat lukt haar erg goed!

Basketballende familie

Iedereen binnen Manons familie basketbalt. Manon is het hierdoor al heel snel leuk gaan vinden. “Mijn ouders zijn elkaar tegengekomen toen zij hadden gebasketbald. Mijn hele familie basketbalt, ook mijn neefjes en nichtjes. Ik deed daar ook aan mee, aangezien ik vroeger ook al gauw te vinden was in de sporthal. We zijn allemaal begonnen aan B.C. Utrecht, want mijn vader heeft daar ongeveer 25 jaar bestuurstaken verricht. Toen ging mijn zus Kim naar Uball, en ik bij Uball S.V.O. We speelden wel onder de naam Uball. Mijn zus ging toen naar Apeldoorn bij Royal Eagles en mijn broertje naar Uball. Mijn zus Kim heeft mij echt ver gebracht. Ik vind het heel mooi hoe zij op haar 11^e bij Uball is gaan spelen, en enorm veel doet om op topsportniveau te kunnen spelen. Dat ze zo vroeg begon gaf mij de nodige inspiratie.”

Het doel om beter te worden

Zelf maakt het Manon niet uit waar ze basketbalt. Echter, ze stelt zichzelf wel ten doel om altijd beter te worden. “Ik was nooit van plan om de regio Utrecht te verlaten. Ik vind het super gaaf dat Kim naar Apeldoorn is gegaan om daar te basketballen. Ik basketbal echt voor de lol, maar wel op hoog niveau, want ik wil wel meer uitdaging aan gaan. Ik wil niet zoveel trainen als Uball dat doet, maar ik train wel met zoveel mogelijk teams binnen Utrecht Cangeroes. Mijn officiële team is het onder 18 team. Ik speel daar Tweede Divisie. Ik zou eigenlijk ook als bankspeler invallen bij dames 4 van de Cangeroes, die op seniorenniveau Tweede Divisie spelen. Echter vielen de wedstrijden van onder 18 en dames 4 steeds op hetzelfde moment zodat ik nog niet bij dames 4 in actie ben gekomen.”

Van Zeist naar de Cangeroes

De Cangeroes was niet het eerste team van Manon. Al vroeg kwam ze in aanraking met het landelijke niveau. “Ik vind het leuk dat het een teamsport is. In je eentje een sport doen vind ik niks. Je hoort ook alles met aanmoedigingen, aangezien dat binnen nogal hoorbaar is. Met basketbal heb ik ook de kans om te groeien. Ik ben steeds op zoek geweest naar meer uitdagingen om beter te worden. Sinds mijn 14^e ben ik op landelijk niveau gaan spelen. Ik werd toen gevraagd om bij het onder 18 team van B.Z.'72 in Zeist te gaan spelen, op landelijk niveau. Toen speelde ik bij Cangeroes onder 16 Eerste Klasse en in Zeist bij onder 18 tweede Divisie. Voor het eerst op landelijk niveau spelen was echt spannend. Ik was echt jong en vrij klein toen in vergelijking met de rest. Zij hadden geen centers, maar ik moest ondanks mijn lengte op de center positie spelen. Het was wel heftig, maar ik ben er enorm van gegroeid! Op dit moment speel ik als center bij de Cangeroes. Toch schiet ik geregeld driepunters als center. Ik wil wel beter worden in het spelen onder de basket.”

Contact zoeken onder de basket. Manon kan nog van alles succesvol ontwikkelen!

Mooie tijden met de Cangeroes

Doordat de Cangeroes een grotere organisatie is, is er ook van alles te beleven volgens Manon. Het creëren van gezelligheid is dan ook snel een feit. “Iedereen binnen B.C. Utrecht kent mij, en veel spelers van B.C. Utrecht loopt nu rond bij de Cangeroes. Het is daardoor heel gezellig! Ik ben er om te spelen en om beter te worden, maar buiten het veld kijk ik ook graag naar wedstrijden van onze teams bij de Cangeroes en houd ik enorm van gezelligheid met mijn teamgenoten en andere aanwezigen. Dat maakt deze organisatie erg gezellig. Er zijn ook veel teams bij de Cangeroes. Als een training bij mijn club niet doorgaat kan ik altijd makkelijk vragen of ik kan meetrainen. We gaan ook elk jaar naar het buitenland om toernooien te spelen. Ik ben ongeveer sinds mijn geboorte al vaak in Lund geweest, omdat mijn vader samen met nog iemand ook Uball heeft opgericht. Uball gaat ook elk jaar naar Lund. Op een gegeven moment gingen we steeds mee naar Lund, en hebben we ook zelf teams opgezet om mee te gaan spelen. Dat doe ik samen met mijn broer.”

Zoals gezegd, Manon wil blijven groeien, en dat is ook haar grootste focus. “Het maakt niet uit waar ik basketbal, zolang ik mijzelf wel verder kan ontwikkelen en beter kan worden. Ik hoop dat ik zo lang mogelijk op hoog niveau kan blijven basketballen. Onder 20 Eredivisie halen zou ook erg mooi zijn.”