Ze heeft gespeeld bij diverse clubs in België, maar dat heeft Jienke de Leyn (geboren in Brugge) steeds meer kennis en ervaring gegeven binnen de basketbalsport. De 20-jarige schutter heeft alle jeugdlichtingen meegemaakt van het nationale team van België, en haar groei en potentie hebben er mede voor gezorgd dat ze in aanmerking is gekomen voor een profcontract in Zwitserland. Bij BC Alte Kanti in het Zwitserse Aarau gaat Jienke de uitdaging aan om verder te schitteren op het veld!

Van droom als voetbalster naar prachtige basketcarrière

Tijdens een voetbalkamp in Spanje van Jienkes broer is voor haar het eerste moment gekomen dat ze zou gaan basketballen. Een moment wat zou leiden tot prachtige tijden. “Ik speel nog niet zo heel lang basketbal, zoals de meesten,” zegt Jienke. “ Mijn eerste dribbels waren toen ik ongeveer 10 jaar was. Ik kom namelijk uit een voetbalfamilie, dus dat was waar we het vaak over hadden. Als klein meisje speelde ik buiten altijd voetbal met mijn oudere broer. Hierdoor wou ik vroeger ook voetballen, maar mijn ouders waren daar jammer genoeg niet voor te vinden. Zodoende zocht ik naar iets anders. Ik heb eerst dansen geprobeerd, maar dat was niks voor mij. Daarna heb ik de stap gemaakt naar atletiek. Dat was best leuk, alleen vond ik daar geen uitdaging in. Later ben ik met mijn familie op reis gegaan naar Spanje, want mijn broer had daar een voetbalkamp. Een collega van mijn moeder was daar ook. In feite was hij toen een basketbalcoach, en dat was voor het eerst dat ik met basketbal in aanraking kwam. Ik wist op dat moment nog totaal niet wat die sport inhield, en wat voor avontuur daar achter zat. Het was nieuw voor mij en mijn familie.”

Achter dat avontuur kwam Jienke al snel, en wist ze gelijk waar ze naartoe wilde gaan binnen deze sport. “Toen ik terug kwam in België heb ik meegedaan aan een toernooi met de jongens. Daaruit bleek dat ik over talent beschikte, maar ik had toen nooit gedacht dat basketbal echt mijn toekomst zou worden. Later begon ik steeds meer in te zien dat ik daar weldegelijk talent voor heb, maar dat het ook mijn werk zou gaan worden had ik op dat moment nog niet voor me gezien. Ik stelde als doel om dat te verwezenlijken.”

Een point guard met enorm veel potentie en passie

Jienke kent haar positie heel goed. Ze weet precies wat zij als point guard wil bereiken. “Mijn strategie is om het team als geheel aan te sturen. Ik heb wel mijn scorend vermogen opgebouwd in Zwitserland. In België kwam dat er minder uit, hoewel ik daar wel vaak schoten van afstand kon verzilveren. Ook in Zwitserland stuur ik het team voornamelijk aan met spelinzichten en assists, maar ik breng wel mijn scorend vermogen steeds meer naar voren. Zoiets wordt van mij verwacht en ik acht dat ook belangrijk naar het team toe. Ik heb nu in Zwitserland een gemiddelde van 15 punten en 4.7 assists per wedstrijd, voornamelijk mogelijk gemaakt dankzij mijn schot vanaf de driepuntslijn, maar ook door mijn drives en stepbacks die meer naar buiten komen. Daarnaast ben ik defensief fullcourt en halfcourt zeer aanwezig en probeer ik mijn positie als point guard op alle nodige punten uit te werken om mijzelf en het team in alle opzichten te versterken. Ik houd ervan om assists te geven. Dat geeft altijd een ander gevoel dan dat ik scoor, omdat ik ook op mijn positie daarmee het team in zijn geheel help. Als pointguard hecht ik veel meer belang qua statistieken aan assists dan aan eigen scores en zo weinig mogelijk turnovers, maar uiteindelijk is de winst nog steeds het belangrijkste.”

Eén van Jienke haar sterke eigenschappen: het afstandsschot.

Op jonge leeftijd al sterk gepresteerd in Kopenhagen

Op 14-jarige leeftijd zou Jienke een toernooi spelen in het buitenland. Tijdens dat toernooi was ze niet alleen aan het schitteren, maar kreeg ze nog meer moed en inzichten om te gaan voor wat ze wil. “Ik zat op de topsportschool vanaf mijn eerste middelbaar tot mijn vierde middelbaar. Daarin was al te zien dat de 2000-lichting over enorm veel talent beschikte, wat nu nog steeds het geval is. We zouden in 2015 deelnemen aan een internationaal toernooi in Kopenhagen. Dat leek mij zeer interessant, en was erg verwachtingsvol over deze uitdaging. Alles is ook goed verlopen. We wonnen alles, en extra leuk was dat ik persoonlijk de shootingcontest won, de MVP was en daarnaast zat ik in het allstar team van het toernooi met 2 andere speelsters van onze ploeg. Toen ging er bij mij een belletje rinkelen dat ik zeker over talent beschikte, maar er nog niet helemaal van overtuigd was. Qua ervaring heeft dat toernooi mij zoveel gebracht wat ik altijd met mij mee zal dragen. Het niveau en de manier van fysiek en sneller spelen heeft mij veel gegeven op jonge leeftijd.”

Veel clubs gehad, wat leidde tot meer ervaring en progressie

Er is soms wel wat gezegd over het feit dat Jienke op jonge leeftijd al bij veel clubs heeft gespeeld. Voor haar heeft het alleen maar geleid tot het worden van een nog sterkere speelster. “Ik heb best een lang parcours afgelegd voor mijn jonge leeftijd, daar ben ik mij bewust van. Sommige mensen hebben daar soms wel wat over te zeggen, maar uiteindelijk maakt dat niet uit want ik ben mij eigen weg aan het volgen. Daarbij, mijn visie daarop is eigenlijk anders. Bij elke club heb ik steeds meer kennis en ervaring opgedaan om mijn doel te bereiken. Ik ben begonnen bij de jongens in Sijsele, dat is een stadje dicht bij Brugge. Daarna ben ik naar een andere club gegaan, omdat ze bij Sijsele geen meisjes meer toelieten vanaf een bepaalde leeftijdscategorie. Die volgende club was BBC Jeugd Gentson, want dat was de enige meisjesploeg die op dat moment naar mijn idee echt ambities had. Daar speelde ik zowel een jaartje bij de jongens als één jaartje onder 17 bij de meiden. In de zomer van 2014, toen was ik dus 14 jaar, waren er gesprekken om de stap te maken naar de profclub Castors Braine. Ik was enorm vereerd dat ze mij die aanbieding hadden gegeven. Dat was een speciaal moment, ook voor mijn familie. Uiteindelijk had ik de stap niet genomen en mijn aangesloten in Waregem. Verder heb ik nog in Sint-Katelijne-Waver gespeeld. Daar heb ik enorm veel geleerd, en zodoende ben ik ook bij het eerste team daar gaan spelen. Ik was toen de derde point guard van de ploeg als ik mij niet vergis. Daarna kreeg ik een aanbieding van Kangoeroes Basket Willebroek. Ik kon daar de tweede point guard van de ploeg worden en was voor mijn verdere ontwikkeling de beste optie.”

Spannend eerste moment op het hoogste niveau

Waarom zou je beter ruilen voor goed? De ploeg van een tweede point guard kon Jienke in haar ontwikkeling verder helpen. “Ik weet nog dat de eerste wedstrijd in de Eerste Klasse veel stress gaf. Toen ik voor het eerst basketbalde had ik nooit gedacht dat ik zo ver zou komen, laat staan op 15-jarige leeftijd. Het drong nog niet echt tot mij door dat ik op de bank zat op het hoogste niveau, en daarbij viel ik soms ook in op niet gemakkelijke momenten. Uiteindelijk groei je daar met de jaren mee en train je met medespeelsters die dat niveau gewoon zijn, en zo creëer je dus de gewoonte dat je jezelf per wedstrijd op het hoogste niveau blijft ontwikkelen. Vaak moest dat besef ook tot me doordringen dat ik op het hoogste niveau speelde. Ik ben iemand die altijd meer wil en het beste uit mijzelf wil halen op alle fronten. Velen vroegen zich af waarom ik bij Sint-Katelijne-Waver ben weggegaan. Voor mij was het gewoon simpel. Het was weliswaar mijn zoveelste club, maar van derde point guard naar tweede point guard is een mooi aanbod. Daarbij kon ik vanuit die overstap toewerken naar meer minuten en ontwikkeling van mijn eigenschappen. Uiteindelijk hebben al deze clubs waarvoor ik gespeeld heb mij nieuwe inzichten gegeven, en heb ik met een aantal mensen vrienden voor het leven gemaakt. Twee seizoenen geleden kon ik bij BC Namur Capitale spelen onder leiding van coach Philip Mestdagh, de huidige coach van de nationale ploeg van België. Bij deze stap werden er ook veel vragen gesteld, maar voor mij persoonlijk was het één van mijn dromen die in vervulling kwam en dus opnieuw de beste optie voor mijn verdere ontwikkeling. Daar speelde ik ook EuroCup en deed ik zodoende meer ervaring op met meer minuten. In Namen heb ik elke dag enorm veel geleerd, vaak met mijn hoofd tegen de muur gelopen, maar dit was de beste leerschool op 18/19-jarige leeftijd. Dit seizoen zou ik de overstap maken naar Voo Pepinster, waar ik meer minuten kon krijgen als eerste pointguard. Alleen door corona is alles wat in het water gelopen. Dit leidde tot een latere start van de competitie, een vroegere stopzetting door veel Covid-19-gevallen en uiteindelijk had Pepinster forfait gegeven voor de rest van het seizoen. Het was geen makkelijke periode, en voor mij waren er meer vragen en twijfels dan antwoorden en oplossingen. Desondanks alles stil lag en mijn seizoen gedaan leek, had ik het geluk om de juiste personen op dat moment om mij heen te hebben. Hierdoor kon ik mij verder focussen op mijn doelen en samen met hen naar eventuele oplossingen zoeken. Ik bekeek alles dag per dag en bleef verder trainen op fysiek vlak met mijn personal trainer. Ook al was het buiten koud, en geen toegang tot de zaal binnen, zoiets kon mij niet stoppen van mijn dromen. Ik ben oprecht blij dat ik een soort ‘eigen team’ om mij heen heb. Zij hebben mij gedurende die periode zowel op als naast het veld enorm gesteund en geholpen. Ik kan hen niet genoeg bedanken. Een maand geleden kreeg ik een aanbieding om in Zwitserland te spelen, en doe ik nu voor het eerst ervaring op bij een club in het buitenland. We hebben jammer genoeg veel blessures, en beschikken daardoor niet over veel speelsters. Gelukkig zijn we wel nog steeds in de running voor de nationale beker, namelijk in de halve finale. Ik voel me hier ook heel goed, en kan mij enorm fijn ontwikkelen naar mijn gevoel! Dit alles zowel op als naast het veld.”

Spelen bij BC Namur Capitale bracht Jienke een stap verder in haar ontwikkeling!

EK avonturen

Met alle ervaringen zou het niet eens meer een vraag zijn of Jienke geselecteerd zou worden voor één van de jeugdteams, maar wanneer. Dat moment kwam al vrij gauw. “Toen ik 15 jaar was, was ik al geselecteerd voor de pre-selecties van het nationale team van onder 16. Daar was ik als één van de laatste afvallers als ik mij niet vergis. Een jaar later werd ik opnieuw geselecteerd, en zou ik in aanmerking komen voor het onder 16 team van mijn eigen lichting. Echter, ik werd ook geselecteerd voor de pre-selecties van onder 18. Ik had besloten om aan één Europees Kampioenschap campagne deel te nemen. Ik wilde mijn lichaam een beetje sparen, aangezien ik wel vaak last had van blessures op jonge leeftijd. Ik koos voor onder 16 EK in Oradea in Roemenië. Het jaar daarna zou ik met onder 18 meedoen, maar omwille van familieomstandigheden heb ik niet verder deelgenomen aan de selectie. In 2018 kon ik opnieuw meedoen, maar kon ik ook voor het onder 20 team spelen. Uiteindelijk ging ik als 18-jarige mee met de onder 20 selectie naar Sopron. Dat was helaas niet zo’n sterke prestatie van ons, maar we hadden wel ons doel behaald om als ploeg in de A-divisie te blijven. Ik kwam daarnaast nog in actie namens het onder 18 3x3 team, waar we ons kwalificeerden door alle wedstrijden te winnen voor het Europees Kampioenschap. Daarna was ik in 2019 geselecteerd voor het onder 20 team, maar aan het einde van het seizoen kreeg ik een blessure aan mijn voet waardoor ik door een revalidatie van maanden niet kon meedoen. Vorig jaar zou ik mijn laatste onder 20 EK spelen, maar dat ging door Corona helaas niet door.”

“Je land vertegenwoordigen is fantastisch”

Hier en daar landen bezoeken, nieuwe mensen leren kennen en je eigen spel kunnen ontwikkelen. De jeugdinterlands zijn voor Jienke onvergetelijke tijden. “Elke ervaring met jouw nationale ploeg is schitterend. Je speelt tegen diverse ploegen in Europa, en zo kan je ook zien hoe jouw niveau is ten opzichte van de rest van de spelers, ook per positie. Al jouw capaciteiten en mindere punten worden blootgelegd tijdens dat soort wedstrijden. Zoiets geeft enorm veel inzichten en vriendschappen. Door basketbal ben ik al in zoveel landen geweest, dat ik niet eens meer weet of ik ergens wel of niet ben geweest,” lacht Jienke. “Je land vertegenwoordigen is fantastisch, en iets wat velen van mijn leeftijd niet snel kunnen vertellen. Daar ben ik trots op.”

In actie namens het nationale onder 20 team!

Nog meer Europese ervaring in de EuroCup

Natuurlijk had Jienke al eerder buitenlandse ervaring opgedaan, namelijk met BC Namur Capitale in de EuroCup. “Zo’n EuroCup toernooi is helemaal anders. Mijn eerste jaar bij Namen hadden we een kwalificatiewedstrijd tegen Gernika (Spaanse ploeg). Helaas verloren we twee keer het duel. Persoonlijk was het een eerste ervaring in de Eurocup welke ik nooit meer ga vergeten. Moeilijk was het zeker. Je wordt daardoor toch op een bepaalde manier de realiteit in geduwd. Ik was ontgoocheld in mijzelf en stond even met mijn rug tegen de muur. Uiteindelijk heeft dat mij iets bijgebracht, want in mijn tweede jaar bij Namen was er een tweede kans. We hadden een zware loting tegen een Hongaarse team, Olympiakos en Valencia. Als ploeg waren we elke keer goed voorbereid en hebben er het beste uitgehaald. We verloren één keer tegen Valencia met maar vijf punten, dat is iets wat niet veel clubs kunnen zeggen. Spelen in het stadion van Olympiakos en Valencia is echt prachtig. Op zo’n hoog niveau worden al jouw punten nog meer blootgelegd, en dat zijn fases waar je doorheen moet en waar je uiteindelijk het meeste uit leert.”

Inspiratie uit andere sporten

Dat Jienke van basketbal houdt is, met alles wat hierboven beschreven is, wel duidelijk. Hoe ze zich wil ontwikkelen wordt op een mooie inspirerende manier door haar verteld “Als kind was ik altijd helemaal weg van Michael Jordan en Kobe Bryant. Op momenten dat ik thuiskwam van school was ik voornamelijk highlights aan het kijken van Kobe Bryant. Qua speelsters in België ben ik zeker weg van Julie Allemand, Julie Vanloo en Marjorie Carpréaux. Dat zijn speelsters op mijn positie. Naast hen heb ik ook nog met veel andere goede Belgische speelsters gespeeld die nu deel uitmaken van de Nationale ploeg. Ik heb enorm veel kunnen leren van hen. Ik heb niet dat bepaalde speelsters mij specifiek hebben gevormd tot de speelster die ik vandaag de dag ben. Ik heb altijd naar meerdere speelsters gekeken op mijn positie. Wat ik nog steeds doe is naar alle goeie point guards kijken in de Eurocup of Euroleague per land, en van daaruit de beste kwaliteiten analyseren. Meestal als ik wedstrijden bekijk is het uit interesse naar bepaalde spelers op mijn positie. Ik haal niet alleen aspecten uit basketbalwedstrijden, maar ook uit andere sporten. Ik kan uit voetbal of andere sporten bepaalde kwaliteiten halen, denk hierbij bijvoorbeeld aan voetenwerk. Dat maakt mij best een ‘sport freak’, maar ik probeer alles te linken met basketbal en mij een betere persoon op en buiten het veld te maken. Want het mentale aspect is iets dat nog steeds wordt onderschat binnen de sportwereld, maar in mijn ogen het belangrijkste is om je prestaties naar een hoger niveau te brengen. Alle clubs waar ik voor gespeeld heb, hebben mij de nodige ervaring gegeven om te komen tot waar ik nu ben. Daarnaast heb ik ook enorm veel geleerd van alle coaches die ik zo ver al heb gehad en de speelsters waarmee ik heb mogen spelen. Er waren er veel bij met enorm veel ervaring en al een mooie carrière. Dit alles is enkel en alleen maar een meerwaarde geweest aan mijn ontwikkeling als speelster. Ik ben nu 20 jaar, maar ik heb bijvoorbeeld al gespeeld tegen spelers uit Spanje, Portugal, Groot-Brittannië, Nigeria, noem maar op. Daarbij heb ik ook gespeeld tegen tegenstanders als Valencia en Olympiakos. Dat soort avonturen geven mij veel meer moed om alsmaar verder te gaan. Hierdoor pas ik mijn doelen vaak aan, omdat ik iemand ben die nooit genoeg kan hebben en altijd meer wil. Uiteindelijk ben ik al verder geraakt dan dat sommige mensen mij altijd hadden gezegd; ‘je bent klein en je hebt geen toekomst in basket.’ Gelukkig heb ik dat altijd van mij afgezet, blijven werken en er waren genoeg voorbeelden die het wel al hadden gemaakt, zoals bijvoorbeeld Allen Iverson en Isaiah Thomas. Ik hecht geen belang meer aan dat soort zaken en kijk alleen maar vooruit. Mijn ultieme doel is om de beste versie van mij als point guard te kunnen laten zien, en bij een sterke club te spelen. Al is het EuroCup, Euroleague of WNBA; dat maakt voor mij niets uit. De laatste twee zouden natuurlijk mooi zijn en zijn ook doelen op zich, maar ik bekijk het stap voor stap en focus op mijn progressie. Ik ben pas tevreden als ik de beste versie van mij kan tonen.”