Het spelen en trainen op professioneel niveau bij het Orange Lions Academy traject en Royal Eagles uit Apeldoorn hebben de zeer sterke Marleen Peek naar Duitsland gebracht. De 20-jarige basketbalster heeft heel wat jeugdinterlands erop zitten, en is nu bezig om in Duitsland te schitteren en met de wedstrijd sterker te worden.

Per leeftijdsklasse veel progressie geboekt

Marleen werd elk jaar sterker en sterker. De ervaringen die zij nu opdoet in het buitenland maken haar een completere speelster. “Sinds dat ik 11 ben speel ik basketbal. Momenteel ben ik met mijn derde seizoen bezig in Hannover. Ik vind het nog steeds enorm leuk om te doen, en ik vind het alleen maar meer fantastisch dat ik nog steeds in Duitsland basketbal en dat ik deze kans heb kunnen grijpen. Met 1m94 ben ik duidelijk een center, en ik voel me enorm comfortabel op die positie. Het liefst speel ik met mijn rug naar de basket, en ontwikkel mij in alle opzichten onder het bord.”

Toch basketbalt Marleen niet zo heel lang. Gelijk toen ze begon aan deze sport was de potentie al snel zichtbaar. “Tot mijn 10^e heb ik gevolleybald, maar na een tijdje wilde ik wat anders gaan doen. Je bent dan aan het zoeken naar een sport, alleen weet je dan niet zo gauw waar je het moet zoeken. Mijn broer speelde ook basketbal, en dat zette mij te denken. Ik raakte steeds meer benieuwd naar hoe het zou zijn om ook te basketballen. Ik ben begonnen bij de club WSV in Apeldoorn. Ik speelde toen in het onder 14 team, en in dat eerste seizoen heb ik behoorlijk wat punten per wedstrijd gemaakt. Dat was voldoende om te weten dat ik bij een ander team een hogere uitdaging kon opzoeken. CSE Landstede ging toen voor het eerst een meidenteam opzetten. Ik kreeg te horen dat ze mij wilden hebben, en in Zwolle was het begin van alles geweest.”

Diverse clubs boffen met Marleen haar input

Marleen ging voor meerdere uitdagingen. Dat kon ze allemaal zeer goed aan, en veel clubs hebben kunnen genieten van de kracht die zij inbracht. “Mijn spel groeide zo snel dat ik in het tweede jaar daar met de onder 14 jongens meedeed, en met het onder 20 team van Batouwe in Bemmel. Het was elke dag heen en weer reizen, wat een goed begin was voor mijn carrière aangezien ik nu niet beter weet dan heen en weer te reizen. In datzelfde jaar had Bart Sengers mij geselecteerd voor het Nederlands onder 16 team. Hierdoor ben ik benaderd voor CTO Amsterdam. Daar heb ik eerst onder 20 bij Yellow Blizzards gespeeld, en het jaar daarna met de dames van CTO. Toen ik 16 was ging ik twee jaar naar Royal Eagles, wat mijn laatste jaar in Nederland zou zijn.”

Toch in Duitsland gaan basketballen

Marleen had plannen om naar het buitenland te gaan. Ze had het allemaal uitgestippeld, maar toch kwam het wat anders uit dan gepland. “Na het afronden van mijn examen was ik van plan om naar Amerika te gaan voor college. Er waren al gesprekken met Syracuse en Duke, maar besloot om toch dichter bij huis te gaan basketballen. Aangezien de Nederlandse competitie voor mij al een beetje klaar was, ben ik met Evert-Jan Siderius opzoek gegaan naar een team in Duitsland. Uit een aantal teams heb ik voor TKH in Hannover gekozen. Het was niet een hele grote stap, want ik woonde sinds mijn 14^e al niet meer thuis. In dat opzicht was ik al heel wat gewend. Het was een fantastische stap om te maken dat alles ervoor moest wijken. Ik had er echt alles voor over! We hebben wat jongere speelsters uit de jeugd, want we zijn serieus met opleiden van speelsters bezig. Vorig jaar hebben we heel lang tweede gestaan, maar toen kwam corona.”

Mooie herinneringen

Marleen heeft heel veel meegemaakt. Wie verwacht er dat je binnen 10 jaar al jeugdinternational wordt, veel clubs hebt bezocht en nu succesvol speelt in het buitenland. Voor Marleen mooie en verdiende mijlpalen! “Ik heb veel dierbare herinneringen aan basketbal overgehouden. Ik weet nog dat we met Batouwe onder 20 kampioen werden, maar ook dat we een bronzen medaille tijdens het EK onder 16 in 2014 hadden behaald. Elke keer als je het volkslied hoort met je eigen oranje tenue aan is geweldig. Mijn eerste EK vergeet ik nooit meer! Het heeft mij de mogelijkheid gegeven om allround te worden. Ik kan naast spelen onder het bord ook goed schieten. Dat soort dingen hebben mij meer bedrevenheid gegeven.”