Een lange tijd terug, toen eredivisiebasketbal in Nederland nog niet zo lang bestond, was The Lions uit Zandvoort actief op het hoogste niveau. Mars Energie Stars, Raad & Daad Lions en Typsoos Lions waren in de jaren 70 de (sponsor)namen van de Zandvoortse organisatie. Namen als Mike Childress, Bobby Bissant, Karel Vrolijk en Roel Tuinstra stonden in die tijd centraal bij The Lions. Zij zaten een tijdje in een moeilijke periode, maar tegenwoordig gaat het de vereniging uit Zandvoort op sportief vlak weer voor de wind.

De betrokken mensen binnen The Lions

Over het reilen en zeilen bij The Lions benaderen we wedstrijdsecretaris Carla Meekel, voorzitter Marcel Sukel en jarenlang The Lions-liefhebber Piet Koper. Carla Meekel is inmiddels 23 jaar betrokken bij The Lions, via haar vriend die destijds de dames coachte. “Sinds een paar jaar is mijn dochter begonnen met basketballen bij The Lions. Ik ken de club al best lang. Nu ben ik bestuurslid en fervent walking basketballer samen met Piet Koper.”

Marcel Sukel is sinds augustus 2020 voorzitter van The Lions. Op gebied van voorzitterschap heeft hij bij diverse instanties best wat ervaring. “Mijn jongste en mijn middelste zoon zijn begin dit seizoen begonnen met basketballen bij The Lions. Ik las op de facebookpagina van The Lions dat ze een voorzitter zochten. Ik bood mij aan om dat te doen, en dat leek de club wel  een heel goed idee. Voorheen had ik niks met basketbal, maar ik ben zo steeds meer het spelletje gaan begrijpen. Ik zie op dit moment helaas te weinig door corona, maar ik heb veel ervaring met organisaties en vrijwilligerswerk. Mijn hele leven heb ik altijd gedacht dat er nog veel meer is om te kunnen doen. Ik heb veel gedaan voor buurtverenigingen, en ik heb Bevrijdingspop in Haarlem een aantal jaren geleid. Verder ben ik een aantal jaar voorzitter geweest van de Ruïne van Brederode in Santpoort. Zo heb ik hier en daar, groot en klein, ook meegeholpen aan onder andere het tangofestival of het Lennart Nijghfestival. Ik vind het leuk om te zien of we met de vereniging The Lions een stapje verder kunnen komen, wat nu heel lastig is vanwege corona. Als we echt weer kunnen spelen hoop ik heel veel mooie dingen te kunnen zien en doen.”

Piet Koper is vanaf het begin van de organisatie in allerlei functies betrokken. “Voorzitter ben ik nooit geworden, maar ik heb hier en daar altijd bijgesprongen voor deze vereniging. Ik heb mooie tijden meegemaakt, en nu doe ik walking basketball bij The Lions. Walking basketball is niet veel anders dan wat we bij het gewone basketbal kennen. Er mag bij walking basketball niet worden gerend en gesprongen, en ook is fysiek contact verboden.”

Alle drie hebben ze op verschillende gebieden heel wat te vertellen over deze basketbalorganisatie.

Visie en doelstelling van The Lions

The Lions bestaat al een lange tijd. Er heeft in die tijd veel plaatsgevonden, maar het doel van de organisatie is vrijwel altijd hetzelfde gebleven. “In augustus 1965 is The Lions officieel opgericht,” aldus Piet. “Kun je nagaan, wij zijn dus 55 jaar bezig met het mogelijk maken van basketbal in Zandvoort. In die tijd is er heel veel gebeurd.”

Iedereen die wil kan bij ons spelen. Dat is wat The Lions als belangrijkste acht als basketbalorganisatie. “Dat klopt,” zegt Marcel. “Wat wij het belangrijkste vinden bij The Lions is dat iedereen bij ons lekker kan basketballen. Het plezier hebben in deze sport is waar onze organisatie voor staat. We hebben er veel jonge kinderen bij dit jaar. Als we dat kunnen vast houden en uitbouwen dan kunnen we veel verder groeien.”

“In het verleden hebben we veel successen gehad,” vertelt Carla. Nu zijn we geen grote vereniging meer. We kunnen niet zeggen dat we veel teams ter beschikking hebben. Nu achten we het belangrijk dat iedereen, jong of oud, plezier heeft in het basketbal. Zoiets hebben we in het walking basketball al bereikt kan ik zeggen. Hoewel ik niet 50+ ben, vind ik het fantastisch om daar aan mee te doen. In dat opzicht slaagt The Lions zeker in waar ze voor willen staan. Daarnaast hebben we een groot aanwas aan jeugd. Ik vind het erg leuk om het enthousiasme terug te zien bij hen. We hadden, toen het nog kon, een oefenwedstrijd gespeeld. Onze vorige voorzitter had dat gefilmd, en daar kon je het familiegevoel terug zien. Desalniettemin is onze heren 1 ook bezig om de top van de competitie te bereiken. We hebben wat oud-leden teruggekregen, en willen gaan groeien met ons vlaggenschip als uithangbord. In die competitie mag zeker gepresteerd worden, maar plezier hebben is wat wij het meest belangrijk vinden.”

Heren 1, kampioen 2e klasse 2019/2020

Ons kent ons binnen The Lions

Binnen The Lions kennen veel leden elkaar. Marcel: “Ik ben pas een half jaar betrokken als voorzitter bij The Lions, maar het plezier zie je ook terug in een verbinding van iedereen die er is. Ook al is er corona en hebben we weinig ruimte, je merkt wel dat men het leuk vindt dat iedereen er is. Ik voelde me daardoor heel erg welkom. Iedereen in Zandvoort kent elkaar, maar ook mensen buiten Zandvoort zijn volledig welkom. Iedereen geniet van het spel.”

“We bestaan niet voor niets 55 jaar zonder onderbreking,” vertelt Piet. Dat toont echt de kracht van The Lions aan. We hebben ook geen naamswijzigingen in onze organisatie doorgevoerd, tenzij het sponsornamen waren. Verder hebben we altijd The Lions geheten. Wat ook bijzonder is, is dat we van de Flamingo’s in Haarlem een paar spelers bij onze heren 1 hebben rondlopen. In onze top tijd, begin jaren 70, waren het onze concurrenten.”

Prachtige tijden in het verleden

Zoals gezegd, diverse sponsoren maakten basketbal op eredivisieniveau in de jaren 70 mogelijk voor The Lions. Piet Koper kan zich daar nog heel veel van herinneren. “In seizoen 1971/1972 heetten we Mars Energie Stars, en toen werden we gesponsord door Mars. Het leefde toen heel erg in Zandvoort. We hadden toen de ‘plaatselijke zaterdagavond happening’. We speelden toen tegen teams als Blue Stars uit Diemen, Levi's Flamingo's uit Haarlem, Donar uit Groningen en EBBC Den Bosch. De zaal zat elke wedstrijd helemaal vol, dus basketbal leefde hier enorm. Wat mij altijd bij zal blijven is de komst van onze eerste Amerikaan: Mike Childress. We speelden ergens in Amsterdam, en toen moest Ron Schouten de 2m10 lange Mike ophalen van Schiphol. Nu was 2m10 niet zo bijzonder, want dat liep er wel vaker rond, maar de meeste Nederlandse mensen van 2m10 waren vaak stijf en sloom. Mike was een echte atleet, en zorgde voor heel veel bijzonders op het veld! Later krijgt zo’n speler een betere aanbieding, en dan weet je hoe dat gaat; dan ben je ze kwijt. Dat is vrij inherent aan de sport hier in Nederland, want ze werken voor hun geld. Later kwam ook Bobby Bissant er nog bij, dus dat waren geweldige tijden! Hij was erg wendbaar en flexibel. Het waren leuke Amerikaanse spelers om erbij te hebben. Daarnaast was het team nog gebouwd met sterke spelers als Lex Kroder, Roel Tuinstra, Karel Pastor en Karel Vrolijk.”

Groei in zicht, ondanks ongemakkelijke tijden

Op welke prestaties kan The Lions trots zijn? “Ik denk dat we op dit moment het meeste trots kunnen zijn op het feit dat we nog bestaan,” veronderstelt Piet gelijk nadat ik die vraag heb gesteld. “Dat klopt,” zegt Carla er gelijk achteraan. “Het is niet gemakkelijk geweest de afgelopen jaren. We hebben twee onder 12 teams, en we hadden een onder 18 jongens team. Het U18 meidenteam is uit elkaar gevallen, dus hebben we nu een onder 18 mix team. De meiden die over bleven wilden nog altijd blijven spelen, dus gingen ze naar de mannen. Een aantal meiden horen eigenlijk nog onder 16 te spelen, maar doordat wij geen team kunnen smeden vanwege te weinig speelsters doen zij ook met onder 18 mee. Dat vinden ze erg leuk om te doen. Het is een heel ander niveau voor ze. We hadden behoorlijk wat kinderen die aan elkaar moesten wennen. We zijn in elk geval blij dat er meiden weer basketballen bij ons, want dat was een tijdje weggeweest. We hadden een lange tijd geen damesteams in onze organisatie, maar sinds een paar jaar hebben we ook een dames seniorenteam. We zien in onze herenteams dat er veel spelers van vroeger nog altijd bij ons spelen, maar omdat we weinig jeugdspelers bij The Lions hadden, was de doorgroei ook moeilijk. Het afgelopen jaar hebben we best wat aanwas gehad aan jeugdspelers die bij onder 14 spelen, dus we hopen dat zij zich bij ons zullen blijven ontwikkelen. Zodoende kunnen zij later aansluiten bij heren 1 of heren 2. Het begint weer te lopen bij The Lions, iets wat ik drie jaar geleden niet gauw heb aan zien komen. Het is nu te hopen dat we dit vasthouden, ook qua leden. Maar we zijn op de goede weg!”

De jongste jeugd van The Lions in actie.

Plannen voor de toekomst in zicht

Bij veel vereniging blijft een inherent probleem het vasthouden van jeugdspelers. “Dat is vaak een probleem geweest,” zegt Piet. “Als we de jeugd niet veel meer konden bieden, gingen zij het hogerop zoeken.” “Dat is waarom we de focus leggen onze jeugdspelers lang te kunnen houden, en dat we dadelijk weer met z’n allen weer mogen ballen,” vertelt Marcel. “Natuurlijk zijn er teams als Triple Threat die opleidingen bieden. Dat is ook goed voor het basketbal in het algemeen dat zoiets gebeurt. Doordat wij zoiets niet hebben, is het voor ons harder werken om leden in onze organisatie te kunnen houden. Één van onze jeugdtrainers, Robert ten  Pierik,  heeft daarvoor een jeugdplan geschreven, maar dat ligt nu ook stil vanwege corona. Zodra we weer kunnen gaan draaien, gaan we zoiets zeker oppakken om de jeugd ook weer basketbal minded te krijgen en een stapje hoger te brengen. Ik weet zeker als The Lions in jouw hart zit, dan blijft het daar zitten. Ik hoor van andere oud-leden zoveel prachtige verhalen over The Lions, dus dan zit het qua passie zeker wel goed.