De 30-jarige Esmée Busch basketbalt al een lange tijd met haar tweelingzus Maxime. Samen zijn zij begonnen bij The Windmills in Zaandam, en inmiddels spelen zij sinds dit seizoen bij Northside Ballers in Amsterdam. Daarnaast is Esmée werkzaam als leerkracht bij een onderwijsinstelling in Tuindorp Oostzaan. Vandaag gaan we deze juf eens wat beter leren kennen.
Een zeer lieve kleuterjuf
Esmée wist al snel wat zij later wilde gaan worden. Zoiets is mede door haar vrienden wat meer aangewakkerd. “Van kinds af aan wilde ik al juf worden,” vertelt Esmée. “Ik was vroeger veel buiten met vrienden, en we gingen vaak ‘schooltje’ spelen. Ik moest dan juf zijn. Het grappige daarvan is dat ik dat ook ben geworden. Ik wilde ontzettend graag leerkracht worden, en dat is met succes gelukt.”
Er zijn vele soorten onderwijzers. Esmée heeft zich gespecificeerd in één van de eerste ontwikkelfasen van een kind. “Ik werk als kleuterjuf. Kinderen zouden mij kunnen zien als een relaxte en grappige juf. Ze zeggen altijd dat ik heel lief ben, en dat vind ik echt heel fijn om te horen! Het begeleiden van de ontwikkeling van het kind vind ik fantastisch om te doen.”
Begonnen met basketbal bij The Windmills
Esmée haar passie is basketbal. Het duurde wel even voordat zij en Maxime daaraan begonnen, maar na vele sporten is het er toch van gekomen. “Mijn vader basketbalt al heel lang. We gingen weleens naar een wedstrijd van hem. Toch waren mijn zus en ik er nog niet van overtuigd dat wij het ook zouden doen. We hebben van alle soorten sporten geprobeerd, zoals tennis, paardrijden en turnen. Op een gegeven moment hadden we zoveel sporten geprobeerd, en kwam de suggestie of we niet zouden willen basketballen. Maxime is toen gaan basketballen bij The Windmills in Zaandam, waar mijn vader ook basketbalt. Daar ben ik een week later een keer gaan meedoen met trainen. Ik was toen 13 jaar, dus ik basketbal al best een tijdje. Vroeger bij The Windmills had ik in Richard de Hen een coach die echt motiverend was. Hij zat ook in het bestuur van The Windmills. Hij vroeg een keer aan mij of ik niet op hoger niveau wilde spelen. Hij wist zeker dat ik het aankon. Ik deed dat toen nog niet, ook omdat ik lekker op mijn plek zat bij The Windmills en met mijn studie zat. Hij gaf mij in elk geval veel motivatie om verder te gaan en te komen waar ik wil.”
Terug van een vervelende blessure
Het ging niet altijd zonder slag of stoot. De nachtmerrie van veel spelers is het ondergaan van zware knieblessures. Ook Esmée moest deze lijdensweg ondergaan. “Vroeger was ik een speelster die graag voor de drive naar de basket ging. Scorend vermogen ging wel lekker. Drie jaar geleden ben ik aan mijn kruisband geopereerd. Zoiets is gebeurd in een sprintje met niemand om me heen. In het begin heb ik ontzettend veel gebaald. Ik had daarvoor nooit echt blessures, en was nergens bang voor. Ik hou van basketbal, dus ik was wel gewoon bij elke wedstrijd aanwezig om het team te supporten. Ik ben later ook ons team gaan coachen. Toen ik weer ging spelen moest ik wel weer wennen, en ik kan ook niet ontkennen dat ik ook best wel een beetje angst had om weer geblesseerd te raken. Nu niet meer hoor, maar ik ben me meer als point guard gaan oriënteren. Ik zet de spelers op de juiste plek voor de juiste spelletjes.”
Inmiddels is Esmée weer actief met een bal in haar hand!
De overstap naar Northside Ballers
Dit seizoen komt Esmée voor het eerst uit namens Northside Ballers in Amsterdam. Zelf vindt ze het fantastisch om daar te kunnen spelen. “Ik heb voor het grootste deel van de tijd dat ik basketbal bij The Windmills gespeeld. Ik heb daar iets van 13 jaar gebasketbald. Afgelopen seizoen ben ik een keer naar Landslake Lions gegaan, omdat er geen damesteam overbleef bij The Windmills. We kenden iemand van Landslake Lions die ook een tijdje bij The Windmills heeft gespeeld. Met dames 3 van Landslake Lions waren we toen met het team wat overbleef van The Windmills samen gegaan. Dit seizoen hebben we de overstap gemaakt naar Northside Ballers in Amsterdam. Het bestuur, gevormd door onder andere Ümit Celikcan en Carolien Mulder zit daar nu iets van twee jaar. Nooit eerder heb ik zo’n grote mate aan betrokkenheid van bestuurders meegemaakt. Ze willen alles voor je doen, en zijn super blij met alle spelers die er zijn. We worden ook met alles op de hoogte gehouden, via social media en nieuwsbrieven. Ik vind dat heel fijn, want openheid van zaken vind ik natuurlijk heel belangrijk. Dat maakt dat er naar mijn idee een geweldige sfeer heerst.”
Deze organisatie doet er alles aan om betrokkenheid erin te houden. Dit kan Esmée in elk geval beamen. “In die tweede lockdown, toen we niet meer in kleine groepen mochten basketballen, verzonnen ze allemaal leuke dingen. Met de club gingen we challenges doen, zoals foto’s maken met een bal in kerstsfeer. Ze bedenken van alles om betrokkenheid te behouden en te creëren.”
Reactie plaatsen
Reacties