De 20-jarige Maaike van Zeijl speelt voor het tweede seizoen bij Binnenland in Barendrecht. Voorheen heeft ze in Utrecht bij BC Utrecht en Uball gespeeld, is vervolgens naar Orange Lions Academy (OLA) Amsterdam gegaan en via Cangeroes bij Binnenland terechtgekomen. Maaike is in enorm veel opzichten gegroeid, en dat maakt haar een bijzondere speelster met enorm veel potentie om haar talent nog meer te laten zien!

Zeer talentvol als schietende power forward

OLA Amsterdam, Cangeroes Utrecht en Binnenland hebben kunnen genieten van de vele driepunters die Maaike erin weet te gooien. Dat is niet alles, want op meerdere vlakken ontwikkelt ze zich enorm. “Ik speel op de power forward en center positie, en schiet voornamelijk driepunters als schietende power forward,” vertelt Maaike. “Ook ga ik naar binnen in de post en pak ook veel rebounds.

Over power forward gesproken; een speelster die mij enorm inspireert is Emma Meesseman. Bij de Belgian Cats is ze altijd heel sterk aanwezig, net als bij alle andere clubs waar ze gespeeld heeft! Ik heb haar laatst natuurlijk zien spelen tijdens de Olympische Spelen en Eurobasket. Julie Allemand is ook fantastisch als point gaurd!”

Was Maaike altijd al een fantastische schutter? Toen ze naar OLA ging, ging alles bij haar steeds beter. “Bij OLA heb ik mijn schottechniek veranderd. Mijn tweepuntsschot ging daardoor voornamelijk hoog, en door de jaren heen en veel oefenen heb ik mijn driepuntsschot eigen gemaakt.”

Diverse clubs in Utrecht in vijf jaar tijd

Na eerst wat andere sporten te hebben uitgeoefend is het er toen van gekomen bij Maaike. Ook zij zou gaan basketballen. “Mijn moeder heeft vroeger gebasketbald, en nam mij altijd mee naar de sporthal, dus daar was ik vroeger vaak te vinden. Eerst kon ik niet op basketbal aangezien het te ver reizen was. Hierdoor begon ik met volleyballen, en daarna met korfbal. Eerlijk gezegd vond ik dat verschrikkelijk. Toen ik negen jaar was, ging ik op basketbal.

Bij BC Utrecht had ik gelijk plezier in de sport (logisch, ik wilde vroeger al op basketbal gaan). Toen speelde ik bij onder 10 met mensen die nog steeds basketballen en op een bepaald moment weer ben tegengekomen. Een team met hele leuke jongens en meiden. Toen ik naar Uball ging speelde ik voor het eerst op landelijk niveau. Ik was destijds 11 jaar, met een dubbele licentie bij BC Utrecht. We speelden met de onder 16 meiden op landelijk niveau. Op dat moment was ik vrij licht, dus het was een enorm fysieke strijd voor mij. Daar had ik tijd nodig om daaraan te wennen. Nu ik bij Binnenland speel, weet ik meteen waar ik moet staan en wat mijn verwachtingspatroon is. In alles ben ik met de jaren, in combinatie met OLA, een sterkere speelster geworden. Zowel mentaal als fysiek.”

Een eerste volgende stap in haar carrière: OLA Amsterdam

Als talent had Maaike zich laten zien. Dat was voor OLA genoeg om haar uit te nodigen voor het topsporttraject. “Eerlijk gezegd was ik nog niet bezig met topsport gedachten,” beweert Maaike. “Ik wist nog niet wat CTO was, en was op dat moment gewoon lekker aan het basketballen. Ik dacht nog niet aan meer binnen deze sport, maar na wat gesprekken bij CTO wist ik dat dit iets was wat ik wilde. Op mijn 14^e ging ik daar heen, en woonde ik ineens op mijzelf met allemaal andere dames in het team. Ik kende Vita Stam en Benthe Versteeg al van Uball, maar verder niemand. Ik ben ook vrij verlegen, maar je groeit erin mee en leert nieuwe mensen kennen.

Tijdens het eerste seizoen speelde ik niet veel. Op dat moment was ik nog jong, want op 14-jarige leeftijd op eredivisieniveau spelen is best heftig, dus op dat moment ben je meer bezig van hoe je op dat moment in het team gaat passen. In mijn tweede seizoen in 2016-2017 werden wij tweede: zowel in de bekercompetitie als in de landelijke onder 20 competitie. We hadden veel talentvolle meiden. In de finale tegen Grasshoppers raakten wij Kiki met een blessure kwijt. Dat had echt veel impact op ons, maar het was op dat moment het maximale wat wij eruit konden halen.”

“De manier waarop wij gegroeid waren was geweldig!”

Zo beleefde Maaike twee fantastische seizoenen. In het derde seizoen zou het team redelijk vernieuwd worden. “Wij kregen veel jonge meiden die enorm gegroeid zijn. Eerst hadden wij moeite om naar elkaar toe te groeien als team, en dat werd gaandeweg steeds beter. We begonnen goed met een mooie overwinning in Den Helder en daarna nog eens drie overwinningen, maar daarna was te zien dat we nog in ons spel moesten groeien. Dat seizoen behaalden we nog niet de Final Four, maar het seizoen daarna zou alles veranderen. Dat was een van mijn favoriete seizoenen, ik bedoel bekerwinnaar en kampioen van de onder 20 Eredivisie worden doe je niet zomaar. Boven in mijn kamer heb ik nog een houten cut-out van de beker staan met twee foto’s eraan van de beker en de landstitel, samen met onze medailles. De manier waarop wij gegroeid waren was geweldig!

De bekerfinale tegen Grasshoppers was een hele spannende wedstrijd. Molly McDowell was op dat moment in Amerika, en we wisten dat het een spannende finalewedstrijd zou gaan worden. Grasshoppers kwam met ervaren speelsters als Mia Hordijk, Noor Driessen en Ilse Kuijt aanzetten, iets wat wij wel hadden verwacht. We hadden meer de voorbereiding gelegd op ons spel. Op het einde schiet Lotte Sant in de buzzer het winnende schot erin, echt een prachtig moment was dat! In de Final Four kwamen we in actie tegen Batouwe uit Bemmel. Twee jaar geleden in 2017 lukte het in Zwolle niet, maar in 2019 gelukkig wel. We wonnen tegen Landslake Lions in de halve finale, dus dan ga je met veel vertrouwen naar de finale.”

Na OLA kreeg Maaike de kans om zich te laten zien op het hoogste niveau van Nederland. Utrecht Cangeroes benaderde haar, en ook daar liet Maaike fantastisch spel zien. “Dat ik die stap mocht maken was fantastisch! Op dat moment was ik na een prachtig seizoen bij CTO onder 20 toe aan iets nieuws. Ik heb bij Cangeroes gelijk minuten mogen maken, en daar enorm veel geleerd. Het jaar daarna bij Binnenland speelde ik zowaar in de finale van de play-offs. Daar leer je natuurlijk meer van; hoe zij dingen aanpakken en minuten maken in een play-off finale.”

Maaike haar prestaties bleven niet onopgemerkt! © Bruis de Kock

Deelname aan EK’s bij de Orange Lions

Met zoveel talent kon het niet anders zijn dat Maaike door het Nederlands team zou worden benaderd. Bij enkel meetrainen zou het zeker niet blijven. “Met onder 14 kwam ik voor het eerst in aanraking met de Orange Lions. Er was een toernooi in Denemarken, en daar gingen wij toen heen met twee teams. In 2017 speelde ik met onder 16 op het EK in Bourges. Voor het Nederlands team spelen is altijd een eer. Op het moment dat je die brief krijgt met de uitnodiging ben je gelijk verkocht. Voor het hele team was het nieuw. Wij wisten hierdoor niet wat ons te wachten zou staan. Het gevoel om op zo’n toernooi te spelen was ook spannend. In de poulefase wonnen we enkel tegen Kroatië, dus dan kom je in de volgende fase tegen Spanje terecht. Wij moesten op een gegeven moment twee keer winnen om in de A-divisie te blijven.

Nog steeds voelt dat heel bijzonder. De driepunters bleven vallen, en dat gaf mij enorm veel vertrouwen! Op dat moment was dat heel spannend voor iedereen, want wij dachten allemaal ‘wij gaan gewoon niet degraderen als team, echt niet’. Daar komen we ook niet voor, dus dan zet je met z’n allen een stapje extra. Je moet gewoon winnen, klaar. Dat was toen mijn grootste drang op dat moment. Ik dacht wij gaan absoluut niet degraderen, dus mijn driepunters gingen er wel op het goeie moment in. In onder 16 is alles nog nieuw, dus je laat alles op dat moment een beetje op je afkomen. Dat verandert bij onder 18, daar weet je gelijk wat je te doen staat”

“Toch denk ik dat er weer een mooie lichting gaat komen”

Er volgden meer Ek deelnames voor Maaike, in 2018 en in 2019. “Met onder 18 speelden we in 2018 in de B-divisie in Oostenrijk. Wij wilden gaan promoveren naar de A-divisie, maar dat was niet gelukt op dat moment. Dat was best teleurstellend, want we hadden veel kansen om dat voor elkaar te krijgen. Het jaar daarna speelde ik met onder 18 in Skopje, met coach Silvano Poropat. De eerste vier wedstrijden wonnen wij, maar ook dat was niet genoeg om te kunnen promoveren naar de A-divisie. Toch denk ik dat er weer een mooie lichting gaat komen.”