Beiden hebben altijd bij De Dunckers uit Hilversum gebasketbald, dus ze kennen inmiddels elkaars spel en de organisatie. Pauline de Haas (rechts) en Loïs Doets (links) gaan op in deze sport, en weten elk seizoen meer van het spel en De Dunckers.

1.  Introduceer jullie zelf eens, wie zijn jullie?

“Ik ben Loïs Doets, 16 jaar oud. Ik basketbal ongeveer vijf jaar. Vorig jaar speelden wij bij de onder 18 vrouwen bij De Dunckers, en nu spelen we bij onder 22. Ons team is in de laatste twee jaar consistenter geworden, en dit jaar hebben we vanwege corona extra trainingen gehad. Hierdoor zijn wij meer mensen binnen de vereniging gaan kennen.”

“Ik ben Pauline de Haas, 17 jaar oud. Wij zijn al drie jaar teamgenoten bij De Dunckers. Zelf basketbal ik ook vijf jaar. De laatste jaren hebben wij stappen gemaakt met De Dunckers. In de tijd dat we konden spelen tussen de corona-stops door werden we steeds sterker. Wij zijn met onder 22 een hecht team geworden.”

2.  Hoe zijn jullie begonnen met basketballen?

Pauline: “Toen ik in de tweede klas van het voortgezet onderwijs zat, ben ik op basketbal gegaan. Ik wilde een nieuwe sport zoeken na hockey, en omdat mijn vader het al eerder had gedaan wekte het interesse op. Mijn overbuurman Eelco Derks heeft zelf ook gebasketbald, en hij adviseerde mij om bij De Dunckers te spelen.”

Loïs: “Hiervoor heb ik in China gewoond, en daar speelde ik netbal. Netbal is een Australische sport, en een soort kruising tussen korfbal en basketbal; een ring met net en zonder bord. Mijn oom Jacob Doets is trainer bij De Dunckers en mijn nicht Dania speelt ook bij De Dunckers. Basketbal zit in onze familie, dus daardoor was die keuze vrij snel gemaakt.”

3.  Wat voor type speelsters zijn jullie?

Pauline: “Ik ben een forward, en ook een guard aangezien ik ook snel ben. Ik kan het spel goed verdelen.”

Loïs: “Ik ben meer een center die strategisch speelt. Ik observeer het spel en analyseer de tegenstander om in de verdediging tactisch te handelen.”

4.  Jullie spelen al een tijdje bij De Dunckers. Hoe is het om daar te basketballen?

Pauline: “Ik vond het heel leuk! De Dunckers is voor mij een leuke optie qua gezelligheid, trainingen en clinics. In de coronaperiode hebben ze veel voor ons weten te organiseren.”

Loïs: “Bij De Dunckers heerst er een positieve benadering. Ik vervul veel functies binnen deze organisatie, dus ik kan veel voor ze betekenen. Dat is het gezellige daarvan vind ik.”

5.  Loïs: Heb je ooit gedacht om buiten Nederland te basketballen? Hoe zou je zoiets voor je zien?

“Het lijkt mij heel leuk om andere culturen binnen basketbal te bekijken. Niet zozeer om als doel hogerop te spelen, maar ik heb bijvoorbeeld een vriendin die in Portugal woont. Zij speelde daar ook basketbal, en ik zag dat het daar anders is dan in Nederland, qua beleving dan. Elke cultuur heeft ook invloed op wie je bent en hoe je speelt. Sommige landen spelen fysieker, en anderen sneller. Ik heb me weleens afgevraagd hoe het zou zijn om ergens anders te spelen.”

6.  Pauline: Is er iemand die jou inspireert of geïnspireerd heeft?

“Natuurlijk vond ik het altijd heel cool om mijn overbuurman Eelco te zien basketballen. Hij heeft mij veel lessen gegeven, en mijn vader support mij altijd. Het is altijd leuk om met hem te basketballen.”

7. Loïs: Wat maakt basketbal jou passie?

“De manier waarop je speelt. In het verleden heb ik andere sporten geprobeerd, en de beleving is heel anders. Je staat nooit stil en je speelt altijd met elkaar. De vijandigheid is eigenlijk niet aanwezig, dus veel meer saamhorigheid. De manier van spelen en interactie geven voor mij de doorslag.”

8.  Loïs: Je speelt samen met Dania in het team. In hoeverre verschillen jullie qua spel?

“Dania durft iets meer voor de lay-up te gaan. Ik sta eerder in helpside, zoals ik dus al zei: ik denk tactisch. Zij heeft ook een beter schot vind ik.”

Pauline: “Het geven van helpside is ook een belangrijk gegeven binnen basketbal. In beide gevallen versterken jullie het team enorm vind ik.”

9.  Pauline: Kan je een mooi moment bij De Dunckers herinneren?

“Tijdens het eerste jaar hadden we een uitwedstrijd. Het werd bij het einde steeds spannender en uiteindelijk stond het gelijk met nog een paar minuten te gaan. De voorsprong wisselde enorme, waarna ik scoorde in de laatste twee minuten. Gedurende de laatste seconden maakte ik het winnende punt waardoor wij met twee punten verschil wonnen.”

10.  Loïs: Wat maakt het leuk om met Pauline in het team te zitten?

“Ik kende haar al toen ze in het andere team van De Dunckers speelde. Ik vond haar gelijk heel lief; ze lacht altijd en is altijd enorm positief. Soms kan ik best wat zeggen over mijzelf en over hoe wij spelen. Zij zorgt voor een goede positieve sfeer in het team. Ze is heel zelfverzekerd en draagt bij aan een sterke teamcohesie.”

11.  Pauline: Wat maakt het leuk om met Loïs in het team te zitten?