Voor het vierde seizoen spelen zowel Richelle Kuijper als Rachel Duikers bij BC Apollo Amsterdam, om precies te zijn bij dames 2. Na jarenlang te hebben gespeeld bij Landslake Lions besloten ze een nieuw avontuur aan te gaan. Een avontuur met meteen een mooi succes.

Basketbal in de familie

Bij beide speelsters zit basketbal in de familie. Dat maakte de keuze om te basketballen uiteraard niet moeilijk. “Mijn hele familie heeft gebasketbald: ouders, tantes, oma en zus,” vertelt Rachel. “Ik ging al de hal in voordat ik kon lopen. Het is er op deze manier snel van gekomen. Mijn vader is nog heel lang doorgegaan met basketballen, bij veel teams in Amsterdam. Mijn moeder heeft veel kampioenschappen gepakt met Landslake Lions.”

“Dat kan ik inderdaad beamen,” beweert Richelle. “Ik heb met Rachel, haar zus en haar vader als coach in het team gezeten. Mijn moeder heeft ook gebasketbald, en jureert bij dames 1 van landslake Lions. Zo is het bij mij ook ontstaan. Onze moeders hebben nog samengespeeld. Omdat onze ouders veel in Landsmeer hebben gespeeld, was het moeilijk om daar weg te gaan. Toch spelen we met BC Apollo eveneens in een rood tenue,” lacht Richelle.

De eerste basketbaljaren

Bij de één voelt een eerste keer altijd anders dan bij de ander. Zo ook voor beide meiden, hoewel ze wel in hetzelfde team hebben gespeeld. “Vroeger keek ik vaak bij dames 1 van Landslake Lions, toen ik nog te jong was om bij een team wedstrijden te spelen,” vertelt Rachel. “In de rust ging ik altijd het veld op om te basketballen. Ik ging altijd naar alle wedstrijden, dus het was niet gek om uiteindelijk wedstrijden te spelen in een team. Voor mijn gevoel deed ik het altijd al als ik het veld op ging bij Landslake Lions.”

Richelle: Laatst speelden de Apollo meiden tegen de jongens van BV Amsterdam. Op dat moment kreeg ik gelijk een nostalgisch gevoel, dat ik zo op vroegere leeftijd ook begon. Het verschil was altijd heel groot; of je won ruim of je verloor ruim. Na de wedstrijd waren we vroeger altijd lol aan het maken in de kleedkamers.”

De overstap naar BC Apollo

Hoewel Rachel en Richelle lang bij Landslake Lions bleven basketballen, kwam vier jaar geleden het moment dat zij voor een andere club zouden kiezen. “Als je van goede trainers al op jonge leeftijd de fundamentals onder de knie krijgt, dan zie je dat alles je veel beter af gaat op het veld. Dat merken we nu bij BC Apollo,” beaamt Rachel. “Eerst twijfelde ik. Met een half team van Landslake Lions gingen we naar Apollo. Eén keer had ik meegetraind, en toen zag ik het niet zitten. Veel spelers hadden de basiselementen niet onder de knie. Die zomer besloot ik niet te gaan trainen, maar later hadden Richelle en Marjolein mij toch overgehaald om toch te komen trainen. Vele anderen waren ook op trainen. Nog nooit ben ik één seizoen gestopt met basketballen sinds het moment dat ik in een team speel. Wij werden in het eerste jaar (seizoen 2017-2018) gelijk kampioen.”

Richelle: “De sfeer is echt heel goed in het team. Ze stonden open om nieuwe dingen te leren, en daardoor werden we (met het succes dat wij behaalden) een leuk team. Dat maakt het altijd heel veel leuker! We verloren in het eerste jaar één wedstrijden, maar door de rest van de wedstrijden te winnen, werden we kampioen. Voorheen kenden wij elkaar niet, maar op dit moment houd je enorm veel gezelligheid over.”

Individuele vragen

Rachel: is er iemand die jou geïnspireerd heeft?

“Zelf ben ik fan van de NBA. Ik ben ook naar Amerika geweest om daar wedstrijden te kijken. Steph Curry is echt enorm goed, en hij laat je zien dat zo’n schot wellicht heel normaal is, maar dat is het gewoon totaal niet want zo’n speler is van wereldklasse!”

Richelle: stel je staat in de laatste drie minuten op een achterstand. Hoe sta je op dat moment op het veld?

“Drie minuten is nog te overzien. Met een aantal driepunters is het een andere wedstrijd. Toch is het belangrijk om geen over gehaaste beslissingen te nemen. Je moet je rust pakken in de laatste minuten, dan zou je de wedstrijd naar je toe kunnen trekken en het uit kunnen spelen.”

Richelle: is er een wedstrijd die je nooit meer zal vergeten?

“Een keer speelde ik tijdens een toernooi in Duitsland, en wonnen net aan de finalewedstrijd. Op dat moment was de euforie toch groter dan wanneer je in je eigen land dat soort wedstrijden wint.”

Rachel: is er een team waar je liever niet tegen speelt?

“Zeker! Volendam en BV Amsterdam zijn wedstrijden die altijd lastig zijn, waarbij hopelijk alles soepel verloopt.”

Richelle: wat maakt het leuk om met Rachel in het team te spelen?

“Ik ken haar heel lang, en ik heb met veel familieleden van haar gespeeld. Je weet wat je aan haar hebt, en ze scoort ook heel goed. Dat samen met inzicht en rust maakt haar een aanwinst voor iedereen!”

Rachel: wat maakt het leuk om met Richelle in het team te spelen?