Van jongs af aan wilde Darshan Voogt (rechtsonderin op de foto rechts) al gaan basketballen. De 41-jarige huisartsenpraktijkmanager begon daarmee op haar 20^e aangezien de club in Amsterdam Zuidoost steeds failliet ging. Toen ze haar rijbewijs had, begon ze met basketballen bij BV Lely in Amsterdam.

Op haar 15^e begon Marjolein Dekker (links) met basketballen in Landsmeer bij Landslake Lions. Daar bleef ze net zo lang tot er geen coach meer was. In 2011 is ze naar Purmerend gegaan, en sinds 2017 speelt ze bij BC Apollo Amsterdam. Verder is ze sinds 2018 mede-eigenaar van een café-restaurant.

Driepuntsschutter en power forward

Darshan kon niet wachten tot het ervan zou komen: basketballen. Dat moment kwam op haar 20^e. “Mijn moeder heeft vroeger zelf op hoog niveau in de jeugd bij Blue Stars gebasketbald,” vertelt Darshan. “Ik ben opgegroeid in Amsterdam Zuidoost en daar lukte het niet goed om een basketbalclub op te starten. Toen ik mijn rijbewijs had, ben ik begonnen. Ik begon in dames 8 van BC Apollo. In het begin kon ik vooral driepunters schieten, en scoorde in de eerste wedstrijd 36 punten aan driepunters. Ik wist nog niet zo goed wat het spelletje en de tactieken precies inhielden.”

Marjolein heeft lang op een positie gespeeld waar ze de lengte niet voor had. Nu komt haar gewenste positie steeds meer in zicht. “Ik ben een power forward, maar aangezien we vaak gebrek aan lengte in het team hadden speelde ik vaak op de center positie. Niet dat ik dat erg vond, want die positie vond ik met de fysieke strijd wel prettig. In het huidige team vind ik mij wel te klein voor een center, en vind ik dat mijn kwaliteiten meer tot zijn recht komen op de forwardpositie, aangezien ik ook sneller en behendig ben.”

Basketballen voor recreatie

Als mede-eigenaar van een café-restaurant is het voor te stellen dat het lastig is om sport daarmee te combineren. Daarnaast is het wel fijn om ook even niet aan werk te hoeven denken tijdens het sporten. “Voor mijzelf vind ik basketbal een uitlaatklep,” vertelt Marjolein. “Op dit moment heb ik het druk met mijn werk, helemaal in de plek waar ik woon. In de coronatijd was het heel fijn om van Ilpendam naar Amsterdam te gaan om te basketballen, en niet te hoeven denken aan het bedrijf. Voor mij is het pure ontspanning. Ik basketbal puur voor de gezelligheid, maar beschik zeker over een winnende drive. Ik ben blij dat ik ook nog kan trainen, en probeer het zo te plannen dat ik in het weekend gewoon mijn wedstrijden kan spelen bij dames 2 van Apollo.”

Hoe was het in het begin voor Darshan om te basketballen? “Ik heb vroeger gekorfbald, maar basketbal vind ik vele malen leuker. Het is dynamischer, en er gebeurd van alles. Ik ben in dames 8 van Apollo begonnen, en daarna steeds meer gegroeid. Destijds heette de vereniging BV Lely, en heb daar de liefde van mijn leven ontmoet. Mijn dochter basketbalt nu bij BV Amsterdam in het onder 12 meisjesteam.

Ik heb training gehad van Klaas Vlug. Hij is een hele goede trainer geweest. Mijn tante, Gine troost, speelde ook in dat team. Wij speelden vaak een zoneverdediging destijds, een ander spel dan dat wij nu spelen. Het was leuk om te doen, en we werden later onder Gine als coach ook kampioen. Ik merk wel dat ik basketbal met het doel om in beweging te blijven, daarom dat ik nu bij dames 3 basketbal.”

Diverse inspiraties

Als liefhebber van basketbal ontkom je er haast niet aan dat iets of iemand je inspireert. Marjolein vond deze inspiratie bij haar eerste basketbalorganisatie Landslake Lions. “Toen ik in Landsmeer speelde, kregen wij training van de Amerikaanse speelsters: Amy Taylor en Molly McDowell. Daar kreeg ik enorm veel energie van. Als je de meiden zag spelen, dacht ik dat wil ik ook doen! Deze twee hebben mij enorm geïnspireerd.”

Vroeger werd er in Amsterdam op hoog niveau gebasketbald door de organisatie de Astronauts. Daar was destijds in de Apollohal prachtig basketbal te aanschouwen. “Tijdens mijn jeugd ging ik soms naar de Apollohal om naar wedstrijden van Finish Profiles Astronauts te kijken,” vertelt Darshan. “Dat was altijd een enorme beleving, met volle zalen! Als klein meisje was dat heel bijzonder. Verder basketbalden mijn tante en oom, en heb natuurlijk veel geleerd van Klaas Vlug, dus wat dat betreft zijn dat mijn grootste inspiraties op het gebied van basketbal.”

Individuele vragen

Marjolein: Je zei dat je mede-eigenaar bent van een café-restaurant. Wat vergt het om zo’n stap te zetten?

“Mijn ouders hebben het café-restaurant al een tijdje. Wij gaan het 35^e jaar bestaan tegemoet. Ik ben daarin opgegroeid, en werk daar sinds mijn 15^e. Daarnaast heb ik een andere opleiding gevolgd, namelijk Oefentherapie - mensendieck. Die heb ik ook afgerond, en daarvoor heb ik ook MBO Sport en Bewegen gedaan. Daarna heb ik een tijdje gereisd, en besloot later om het café-restaurant in te gaan. Tot op de dag van vandaag ben ik daar enorm blij mee!”

Darshan: Stel je staat in de laatste 15 seconden met een paar punten achter, maar jullie hebben balbezit. Wat zou jij, als je coach zou zijn, het team meegeven in zo’n situatie?

“Zo, dat is best lastig. 15 seconden is best lang. Ik zou sowieso de bal laten uitnemen op de aanvalshelft, en proberen gelijk te komen. Ik zou iemand met een goede drive in het veld zetten, en een aanval laten creëren waardoor de gelijkmaker op het bord komt te staan.”

Marjolein: Stel je zou een spelregel mogen wijzigen. Welke zou dat dan zijn?

“Ik denk de no-charge-zone. Ik vind het zo’n vreemde regel. Die cirkel staat ook onder de basket, dus als je een charge wil nemen, dan kan dat vrijwel alleen maar in die cirkel. Hierdoor krijg je de aanvallende fout nooit mee. Ik ben natuurlijk kleiner dan de gemiddelde center, en wordt vaak weggedrukt door de tegenstander waardoor ik de aanvallende fout nooit meekrijg.”

Jullie zijn met dames 2 in 2018 kampioen geworden. Hoe zouden jullie dat seizoen omschrijven?

Darshan: “Ik vond het een enorm leuk seizoen! We wonnen bijna alles, en Marjolein en ik speelden voor het eerste samen in een team. Het was echt bijzonder om zoiets mee te maken, met een prachtig einde.”

Marjolein: “Het was mijn eerste jaar bij Apollo. We speelden in de Tweede Klasse, iets lager dan dat ik gewend was, maar dat was prima. Het was een nieuwe club, met een heel nieuw team. Het was fantastisch, en mijn eerste kampioenschap. Dat voelde enorm goed!”

Darshan: “We bestelden na afloop bitterballen, maar dat hadden ze in Volendam (waar wij kampioen werden) niet. Ze hadden wel kroketten die wij in stukjes konden snijden, dus dat was ons kampioensmaal.”

Een prachtig kampioenschap!

Darshan: Wat maakte het zo leuk om met Marjolein in een team te zitten?

“Wat ik aan Marjolein heel goed vind, is dat zij overal vrij kon staan. Je kon hele mooie passes geven aan haar. Daarnaast is ze een enorm gezellige meid, en een hele fijne speelster om mee te spelen.”

Marjolein: Wat maakte het zo leuk om met Darshan in een team te zitten?