Zelf heeft Jolien Melis vanaf haar 5^e tot haar 25^e gebasketbald, maar vanwege blessures is ze gestopt met spelen. Tussendoor was ze al vanaf haar 20^e begonnen met coachen, en zo langzaamaan werd dat steeds meer haar passie. De jeugdspelers die ze coach mogen echt enorm boffen met deze inmiddels 30-jarige coach, en als sportief verantwoordelijke en als coach van de jeugd van BBC Campinia floreert ze in alle mogelijkheden die ze aangaat.

Basketbal wat de klok sloeg thuis

Doordat er thuis als zoveel gebasketbald werd, was het voor Jolien de vraag; wat wordt haar betekenis binnen deze sport? Zal ze op het hoogste niveau van België spelen, of in het buitenland, of elders? Haar moment zou zeker komen, en op een fantastische manier waardoor ze een grote aanwinst voor haar club is! “Mijn vader is basketbalcoach en scheidsrechter geweest,” vertelt Jolien. “Hij is jeugdtrainer geweest van BBC Baskas in Kasterlee. Ik ben daar aangesloten bij een groepje dat al training gaf. Daarnaast heb ik twee zussen die altijd hebben gebasketbald. Bij zowel Vicky, Cindy als bij mij zit het harde verdedigen er altijd in. Verder bezetten zij de guard en de forward posities, en bezet ik meer de power forward en center posities. Hierdoor completeren wij in zekere zin alle basketbalposities. Het was basketbal wat de klok sloeg thuis, en dan ontkom je er niet aan. Om mijn zussen en mijn vader op te volgen is echt en eer geweest!”

De focus op complementair spel

Basketbal houdt meer in dan één dimensiespel beheersen. Dat maakt voor Jolien deze sport uitdaging en enorm vermakelijk. “Basketbal is een complete sport; dat zit hem enerzijds in het technische / tactische aspect en anderzijds in het teamgegeven. Teamspirit is een onderdeel dat ik altijd in de ploegen die ik coach hoog in het vaandel draag. Dat beschouw ik persoonlijk als het belangrijkste aspect dat altijd aanwezig moet zijn, in beginsel; dat ze voor elkaar door het vuur gaan. Qua snelheid, dynamiek en IQ-technisch is het ook een fantastische sport. Die combi moet altijd aanwezig zijn. Je kunt zelf nog zo goed zijn, maar als team win je of verlies je als collectief. Je moet met je vijven aanvallen en verdedigen.”

Lead by example

Hoe is Jolien precies de coach geworden die ze nu is? Heeft ze dat meegekregen van andere coaches? “Van elke coach kan je wat leren,” beaamt Jolien. “Als ik kijk naar wie mij zoal veel heeft gegeven, dan denk ik gelijk aan van mijn eerste trainers: Mario Hendriks. Mijn grote idool is altijd Kobe Bryant geweest. Zijn werkmentaliteit, en het besef om ook de ploeg beter te maken, vind ik een enorm mooie eigenschap. Lead by example is voor mij ook een belangrijke eigenschap. Als je wilt dat je spelers beter worden, heb je ook een verantwoordelijkheid naar jezelf toe. Je zou het als coach niet kunnen maken om te laat bij een training aanwezig te zijn bijvoorbeeld. Dat wordt verstaan onder lead by example.”

Een fantastisch voorbeeld van hoe het wel moet!

Van Kasterlee naar Dessel

Vergeet niet dat Jolien natuurlijk ook zelf heeft gebasketbald. Ze is vaak trouw gebleven aan de clubs waar ze in actie kwam. “Op mijn vijfde ben ik dus naar Kasterlee gegaan om te basketballen. Tot mijn 14^e heb ik altijd bij de jongens gespeeld. Destijds heb ik altijd als guard gespeeld, maar later bij de meisjes ben ik meer power forward gaan spelen. Ze gebruikten mij daar als center vanwege mijn postuur. Ik houd enorm van hard verdedigen, en ik denk ook dat dat mijn voornaamste eigenschap is geweest als speelster. Voor mij is de verdediging de sleutel van het spel. De fusieclub tussen Dessel en Retie (Campinia) werd mijn volgende uitdaging. Ze zijn toen begonnen met een samenwerking tussen de meisjesteams, het jaar daarop met alle jeugd en ook voor de volwassenen. Ik ben dus redelijk een honkvaste speelster geweest. Wat ik fijn vind is om veel mensen binnen de club te kennen, en dat komt nu als jeugdcoördinator en sportief verantwoordelijke goed van pas. Ik ken van de onder 8 tot en met alle senioren bijna iedereen.”

De nieuwe uitdaging als coach

Toen kwam daar het coachen in Joliens leven. Bij Campinia wist ze waar ze naartoe wilde. “Er was bij Campinia een trainerscursus, en toen ik ongeveer 18 jaar was ben ik eens gaan kijken hoe dat zit. Zoiets kon voor mij alleen maar van pas komen. Ik coachte allereerst een onder 12 ploeg, en van daaruit ben ik steeds gaan variëren; dus ook onder 14 en onder 16. Vooral het feit dat je de liefde voor de sport kan overdragen is voor mij geweldig.  De combinatie tussen het zijn van jeugdcoördinator en coach vrij pittig, maar mijn eigen ploeg gaat altijd voor. Daarom wil ik ook altijd het hoogst mogelijk voor hen gerealiseerd krijgen. Zij moeten zich op sportief gebied en op persoonlijk vlak goed kunnen ontwikkelen. Een aantal spelers die onder mij gespeeld hebben, realiseren echt prachtige prestaties! Neem Kyra Bruyndoncx bijvoorbeeld van Kangoeroes Mechelen. Zij heeft een fantastische wedstrijd gespeeld in de bekerfinale die ze hebben gewonnen, en maakt een kampioenschap op het hoogste niveau mee. Daarnaast heeft ze het recentelijk heel goed gedaan tijdens het WK onder 17. Het is zo fijn om te zien dat zij nu op zo’n jonge leeftijd al zo goed kan meedraaien op topsportniveau! Daarnaast hebben we jongens die de stap gaan maken richting Tweede Landelijke. Dat is voor mij het hoogst mogelijke doel. Daarbij, wederzijds respect is voor mij een zeer belangrijke vereiste.”

MVP van de wedstrijd

Op Jolien haar social media zie je vaak wie er de MVP (de meest waardevolle speler) van de wedstrijd is geweest. Dat toont aan dat Jolien haar spelers enorm mooie ervaringen gunt, ook dit soort gelegenheden. “De jongens kiezen zelf wie de MVP van de wedstrijd is. Het bijzondere daarvan is dat als je kijkt over het seizoen dat je iedereen weleens een keer als MVP ziet terugkomen. Sommige spelers vallen meer op dan anderen, maar als collectief hebben we veel voor elkaar gekregen. Zij zien dat het belangrijkste is dat je complementair bent. Ook als je rebounds pakt, assists geeft en voor elkaar hard werkt dan ben je een MVP. Ik leer de jongens dit soort belangrijke elementen op jonge leeftijd aan.”

Meer tegenstand leidt tot betere ontwikkeling

Jeugd laten doorstromen naar onze hoogste teams is voor Campinia het voornaamste doel. Daarnaast moet iedereen moet op z’n eigen niveau kunnen basketballen bij hen. “We hebben coaches die opleiden belangrijker vinden dan het winnen,” vertelt Jolien. “Met veel tegenstand word je alleen maar sterker. Wij zijn dus geen club die bewust lager inschrijft om kampioen te worden. Wij spelen in hogere competities waardoor we allerlei lessen kunnen halen uit onze tegenstander. Het verplicht winnen is niet de mentaliteit die wij willen meegeven of om daar druk op te leggen. Je wilt sterker worden, dus daar hoort tactisch nadenken bij en weten hoe je omgaat met druk en sterke tegenstanders. Dat is waar wij qua opleiden naartoe streven, en ik denk dat we daar erg goed mee bezig zijn!”