Tot recentelijk was de 23-jarige Katoo Koenen nog een van de dragende spelers van Lekdetec in Bemmel. Sinds afgelopen seizoen is ze niet meer bezig geweest met basketbal, maar tot voor kort heeft deze forward enorm veel moois bereikt. Katoo draagt bij aan een zeer belangrijk element binnen basketbal: teambelang. Haar inzet voor het team is bijzonder mooi! Foto: Bruis de Kock

Basketballen in Duiven

Na diverse sporten is Katoo op haar 10^e begonnen met basketballen. Ze besloot eens om in Duiven te kijken naar een leuk basketbalteam. Uiteraard heeft ze dat bij de Pigeons meteen gevonden! “Mijn vader heeft ook altijd gebasketbald, maar daarvoor ben ik nog wat andere sporten gaan proberen zoals turnen en zwemmen,” vertelt Katoo. “In Duiven ben ik het gaan proberen bij de Pigeons, en gelijk vond ik dat heel leuk. Zodoende heb ik dat steeds verder uitgebouwd.”

Katoo wist gelijk wat basketbal zo leuk maakte. Middels haar passie heeft ze altijd wat bijgedragen aan diverse teams. “Spelen in het teamverband vind ik enorm leuk, ook dat je je energie erin kwijt kan en vooral ook veel energie ervoor terugkrijgt! Rebounden en duiken voor elk balbezit was het spel waarin ik te herkennen was. Hard werken en verdedigen is ook belangrijk in deze sport. Voor andere teamgenoten creëer je ook nieuwe mogelijkheden. Als team win je of verlies je een wedstrijd, en als je spelers hebt met diverse eigenschappen creëer je ook steeds meer dreiging voor je tegenstander.”

Spelen op landelijk niveau

Katoo kan zich de tijd in Duiven nog goed herinneren. Het was een geslaagde kennismaking met de basketbalsport. “We hadden een enorm leuk team. Ik merkte gelijk dat ik beter wilde worden, en ook mogelijkheden zag om beter te kunnen worden. Ze hebben mij veel kansen gegeven om door te groeien, en ook om het plezier in het spel te behouden. Toen ik door Bemmel werd gevraagd ging ik daar ook meetrainen, en zo speelde ik ineens in drie teams. Ik trainde mee met het onder 18 team, want ik heb ook bij onder 20 van Bemmel op Eredivisieniveau getraind. Later viel dat team weg, en dames 1 leek voor mij nog net een stap te hoog. Toch wilde ik op Eredivisieniveau blijven spelen. Via Meindert van Veen kwam ik terecht bij Yellow Blizzards, het team van CTO Amsterdam.”

Fantastische tijd bij CTO Amsterdam

In 2015 werd Katoo uitgenodigd om in Amsterdam het fulltime topsporttraject bij te wonen. Met CTO maakte ze bijzondere tijden mee. “Toen ik jong was heb ik nooit gedacht dat ik al snel op landelijk niveau zou spelen. Ook dat je van andere meiden veel leert, maar ook naar dat niveau toegroeit, is fantastisch! In 2016-2017 speelden we in de onder 20 Eredivisie met CTO Amsterdam; in een team met Kiki Fleuren, Zoë Slagter, Julia Jorritsma en Maaike van Zeijl. De teamchemie was echt enorm groot. Op en buiten het veld klikte het echt enorm goed. We behaalden dat seizoen de finale door in de Final Four Rotterdam met 52-75 te verslaan. Dat was zo mooi om mee te maken! In de finale speelden we tegen Grasshoppers. Na verlenging werden zij kampioen. Ook nu ik al vier jaar niet meer bij CTO speel, merk ik dat er echt een familiegevoel is overgebleven.”

Tegelijkertijd zat Katoo in datzelfde seizoen 2016-2017 bij Lekdetec Bemmel op het hoogste niveau. Daar maakte ze ook een bijzondere tijd mee! “Ik speelde destijds nog niet, maar om die hele play-off sfeer mee te maken en dan van een 0-3 achterstand terug te komen naar een 4-3 kampioenschap in de serie is gewoon geweldig! Door de voorbereiding op de wedstrijd mee te maken leer je enorm veel van. Het was echt niet niks!”

In seizoen 2017-2018 speelde Katoo nog één jaartje in Amsterdam. Dat seizoen kan ze zich één wedstrijd nog heel goed herinneren. “Die wedstrijd in Den Helder, de allereerste van dat seizoen, die blijft mij het beste bijstaan van allemaal! Met nog drie minuten te spelen stonden we 14 punten achter, maar we kwamen terug tot drie punten met nog 10 seconden te gaan. Floor Toonders stond bij de driepuntslijn en schoot op een fantastische manier de verlenging binnen, en in de verlenging wisten we uiteindelijk ook te winnen met 56-60. Ik weet zeker dat iedereen deze wedstrijd zich nog kan herinneren.”

Geweldige prestatie bij onder 20

In 2018 werd Katoo wederom geselecteerd voor het Nederlands onder 20 team. Tijdens dat EK in Sopron kreeg ze een belangrijke rol: het schieten van cruciale driepunters in money-time! “Met een halve nieuwe lichting én een nieuwe coach moesten we nieuwe uitdagingen waarmaken in Sopron in 2018. Ik kende Laki alleen van naam. Naarmate we met hem en het team meer zijn gaan trainen, kregen we steeds hogere verwachtingen en het gevoel dat er zeker meer in zou zitten. Gelukkig viel alles tijdens het EK op zijn plaats, en kregen we na de groepsfase meer vertrouwen in elkaar. We bekeken alles wedstrijd voor wedstrijd in plaats van op de zaken vooruit te lopen. Laki had ons heel goed als team laten spelen in plaats van op individuele kwaliteiten. Dat maakte ons in Sopron heel sterk, en dat leidde ons naar een derde plek.”

Een prachtig verloop naar een bronzen medaille leidde ook vaak tot intense spanningen. Katoo ervaarde zelf niet vaak dat zij met haar gedachte stil stond bij de tijd in de wedstrijd of een eventuele voorsprong of achterstand. “Op het moment dat ik in de wedstrijd zit, ben ik met mijn gedachte bij het spel. Natuurlijk let ik wel op hoelang we nog te gaan hebben, maar scenario’s van wat te doen als we scoren en terugkomen heb ik niet in mijn hoofd zitten. Ik geef altijd alles, maakt niet uit hoe groot de achterstand of voorsprong is. Natuurlijk voelen we allemaal spanning, net als toen Laura tijdens de cruciale wedstrijd tegen Letland een and-1 maakt in de laatste seconden. Niemand zou het gevoel hebben gehad dat we een wedstrijd niet meer kunnen winnen.”

Op het moment dat Noor Driessen een jumper verzilverde die de Lions naar een veilige voorsprong loodste was een moment waarop de bronzen medaille niet meer in gevaar kwam. Hoe zouden spelers zich op dat moment voelen? “Dat voelt echt als ongeloof. Als je vaak genoeg tijdens een toernooi degradeert of je speelt steeds voor net niet, dan denk je op een gegeven moment ‘daar gaan we weer’. Maar als je zoiets presteert word je immens blij. We zeiden toen al snel tegen elkaar dat we hiervan moesten genieten, want zoiets maak je vaak maar één keer in je leven mee. Tijdens de wedstrijd zaten we er zo diep in, dat het besef pas later kwam.”

Zien we haar nog terug op het veld?