Linda van Pesch-van Ginneken omschrijft zichzelf als actrice, en dat mag zeker gezegd worden. Deze titel draagt ze met overtuiging, maar de weg naar deze identiteit was lang en vol bochten. Ooit begon Linda haar carrière ver weg van het theater, in de bancaire sector, waar ze 21 jaar lang werkzaam was bij ING Bank. Ondanks het financiële succes en de zekerheid die haar baan bood, voelde Linda altijd een innerlijke drang om meer te doen, om een diepere passie na te jagen. Nu, vele jaren later, heeft ze haar droom waargemaakt met prachtige voorstellingen en is ze de trotse eigenaar van Allinda Theater. Foto: Anne van Zantwijk

Een verandering van koers

Linda draagt de titel van actrice met trots, maar ook met enige bescheidenheid, omdat het niet vanzelfsprekend was dat ze hier zou eindigen. “De meeste mensen kennen mij als iemand die jarenlang in de bankwereld heeft gewerkt, en die wereld lijkt zo ver weg van het theater,” vertelt Linda. “Toch heeft die zakelijke kant mij nooit volledig kunnen vervullen; er was altijd een onderliggende behoefte om iets creatiefs en expressiefs te doen.”

Linda's droom om het theater in te gaan, ontstond niet door een dramatische ommezwaai, maar eerder door een geleidelijke verschuiving die zich over vele jaren uitstrekte. Nadat ze haar studie Bedrijfseconomie aan de Hogeschool van Amsterdam had afgerond, volgde ze een post-hbo-opleiding en werkte ze jarenlang met succes bij ING Bank. Toch bleef de liefde voor theater en dans altijd een belangrijke rol in haar leven spelen. “Als kind was ik al bezig met dansen,” herinnert Linda zich. “Ik begon op jonge leeftijd met ballet. Mijn moeder wilde dat ik aan sport zou doen, en zo begon ik met turnen, maar dat bleek al snel niets voor mij. Ik ben niet zo'n durfal; dingen zoals salto’s en hoogtes, daar had ik echt niets mee. Ik vroeg vervolgens aan mijn moeder of ik alsjeblieft op ballet mocht, en gelukkig gaf mijn moeder toe. Vanaf dat moment vond ik mijn passie. Ballet gaf me zoveel vreugde. Het was een manier om mijn muzikaliteit en mijn emoties uit te drukken. Ik danste altijd in de woonkamer, elk moment dat ik de kans kreeg, was ik aan het dansen.”

Deze liefde voor dans bleef een constante factor in Linda’s leven, zelfs toen ze ouder werd en een andere carrière koos. Ze bleef dansen tot haar 45e, totdat een teenblessure haar dwong om te stoppen. “Het was echt een groot verlies voor mij,” geeft ze toe. “Ik was altijd bezig met moderne dans, en toen ik die blessure kreeg, kon ik het niveau niet meer halen dat ik gewend was. Het frustreerde me enorm dat mijn lichaam me in de steek liet op een gebied waar ik zoveel van hield. Ik doe nu nog wel yoga en dergelijke om mijn lichaam in vorm te houden, maar het is niet hetzelfde. Moderne dans, waar ik mee geëindigd ben, is fysiek gewoon te zwaar geworden voor mij. Dat besef kwam hard aan, omdat ik zoveel van dansen hield.”

De omslag van kantoor naar kunst

Hoewel Linda haar loopbaan in de financiële wereld voortzette, betekende dit niet dat ze haar passie voor theater en dans volledig opgaf. “Zelfs tijdens mijn carrière bij de bank bleef ik altijd betrokken bij theater,” legt ze uit. “Ik heb altijd op de een of andere manier theater gemaakt, of het nu amateurproducties waren of lessen die ik volgde. Het was voor mij een manier om die creatieve energie kwijt te kunnen, die in het dagelijks werk bij de bank niet tot uiting kwam. Maar er kwam een moment waarop ik mezelf moest afvragen of ik dit wilde blijven doen tot aan mijn pensioen. Ik moest solliciteren voor mijn eigen baan bij ING, en dat dwong me om echt na te denken: wil ik dit nog 25 jaar doen?”

Het moment van de waarheid kwam in 2015, toen Linda besloot dat het tijd was om haar carrière in de bankwereld achter zich te laten en zich volledig te richten op haar passie voor theater. “Ik realiseerde me dat als ik nu niet de sprong waag, ik het misschien wel nooit zou doen. Ik wilde niet later terugkijken en zeggen dat ik het nooit echt geprobeerd heb. Hierdoor besloot ik de stap te wagen, ook al was het eng en onzeker. Het moest iets zijn dat echt betekenis voor mij had, iets waarbij ik mijn passie kon volgen.”

Studeren aan Theaterschool De Trap

Linda begon aan een vierjarige opleiding aan Theaterschool De Trap, waar ze de kans kreeg om haar droom te volgen. “Ik weet nog hoe spannend het was om auditie te doen,” vertelt Linda. “Wat als ik niet word aangenomen, wat doe ik dan? Gelukkig werd ik aangenomen, en dat gaf me zo’n gevoel van opluchting en vreugde. Het voelde alsof ik eindelijk op het juiste pad zat, ook al wist ik dat het een lange en moeilijke weg zou zijn.”

Een nieuwe wereld: de theateropleiding

De overstap van de bancaire sector naar de theaterwereld was enorm en bracht een wereld van veranderingen met zich mee. Linda ontdekte dat theater veel intenser en persoonlijker was dan het zakelijke leven dat ze gewend was. “Het was een wereldschokkende ervaring,” herinnert ze zich. “Bij de bank was alles heel zakelijk en formeel, en in het theater draait alles om jezelf: om hoe je je presenteert, je fysieke en emotionele aanwezigheid. Opeens kreeg ik een spiegel voorgehouden: hoe praat ik, hoe loop ik, hoe zie ik eruit? Alles werd onder de loep genomen, en dat was best confronterend.”

De opleiding aan De Trap bleek een intensieve periode te zijn waarin Linda zichzelf volledig moest geven om te slagen. “Je bent eigenlijk 24/7 bezig met theater,” legt ze uit. “Er is altijd wel een solo te maken, een huiswerkopdracht om aan te denken, of een voorstelling die je moet voorbereiden. Het voelt alsof je vier jaar lang in een cocon zit, waarin je helemaal wordt ondergedompeld in het vak. Dat was zowel spannend als uitputtend. Ik weet nog dat vrienden zeiden dat ze merkten dat ik even 'van de wereld' was, omdat ik zo gefocust was op de opleiding. Maar het was de enige manier om echt goed te worden in wat ik deed.”

Het eerste succes: de afstudeervoorstelling

In 2019 studeerde Linda af met de voorstelling De God van de Slachting, een stuk dat ze samen met drie medestudenten opvoerde. Dit stuk markeerde een belangrijk moment in haar nieuwe carrière en was zowel uitdagend als bevredigend. “Het was een heel intensief proces,” vertelt Linda. “We waren met vier studenten, en we wilden echt iets bijzonders neerzetten. Het stuk gaat over twee echtparen die een geciviliseerd gesprek proberen te voeren, maar het ontspoort volledig. Het was een bestaand stuk, en we dachten dat het een perfecte keuze was om mee af te studeren. We vroegen Marc Wortel om ons te regisseren, en hij bracht een unieke, absurdistische visie in het stuk. We hebben bankstellen door de zaal gesleept, komkommers platgeslagen, en ik moest tijdens de voorstelling zelfs bevallen van een kind. Het was een totaal bizar stuk, maar het was precies wat we wilden. Het was echt een 'love it or hate it'-voorstelling, en dat maakte het zo krachtig.”

Allinda theater: een droom wordt werkelijkheid

Linda realiseert zich dat de deuren naar de gevestigde theatergezelschappen moeilijk te openen te zijn. En ondanks dat het haar grote droom is om te spelen bij een gezelschap als Oostpool, Het Nationale Theater of Theater Rotterdam, en dat ze zal blijven proberen dat te bereiken, is het belangrijk om het heft in eigen handen te houden en ook zelf theater te maken. Dat doet ze via haar eigen bedrijf Allinda Theater. Eigen voorstellingen maken geeft haar de vrijheid om haar creatieve visie te realiseren, iets wat haar veel voldoening geeft. “Je moet toch gewoon je eigen bedrijf starten,” zegt ze nuchter. “Veel mensen zeggen dat het zo knap is dat ik al die dingen zelf doe, maar voor mij voelt het alsof het er gewoon bij hoort. Het is niet iets waar ik mezelf enorm voor op de borst klop. Het is gewoon wat ik moest doen om mijn passie te kunnen volgen. Met mijn achtergrond in de financiële wereld was het voor mij een logische stap om mijn eigen boekhouding te doen, mijn eigen website te bouwen en eigenlijk alles zelf te doen. Ik ben iemand die altijd denkt: als anderen het kunnen, dan kan ik het ook.”

Een van de eerste producties die ze met Allinda Theater maakte, was Gay&A. “Ik ben heel trots op die voorstelling. Het duurt maar zo’n 20 tot 25 minuten, en ik speel het vaak op bijeenkomsten en pride-evenementen. Toch wil ik een lange voorstelling maken, iets dat minimaal een uur duurt en dat ik zelf kan produceren en in de markt kan zetten. Ik werk nu aan een nieuw stuk, maar schrijven gaat voor mij langzaam. Ik ben iemand die veel tijd in mijn hoofd doorbrengt voordat ik echt begin te schrijven. Dat is niet altijd handig, maar het is blijkbaar mijn proces.”

Onder het Melkbos: een bijzonder stuk

Naast haar eigen werk speelt Linda ook in andere producties, waaronder het stuk Onder het Melkbos, een bewerking van een beroemd werk van Dylan Thomas. Samen met acteur Nico Meurs brengt ze dit complexe, literair uitdagende stuk tot leven, waarbij ze tientallen verschillende personages speelt zonder gebruik te maken van kostuums of rekwisieten. “Onder het Melkbos is echt een fantastische ervaring om te spelen,” vertelt Linda enthousiast. “Nico en ik spelen met z’n tweeën een stuk dat eigenlijk voor vijftig of zestig personages is geschreven. We gebruiken alleen onze stemmen en ons fysiek om tussen die karakters te schakelen. In het begin dacht ik: hoe gaan we dit in hemelsnaam doen, maar het blijkt juist heel goed te werken. Het is zo’n rijk stuk, er zit iets in voor iedereen. De taal is prachtig, poëtisch, en het spreekt zowel het literaire publiek aan als mensen die gewoon van volksvermaak houden. Ik vind het geweldig om te zien hoe verschillende mensen reageren op het stuk; sommigen zijn helemaal weg van de taal, anderen van de fysieke comedy. Het is echt een stuk waar ik nooit genoeg van krijg.”

De samenwerking met Annemieke van Westerloo: een dierbare samenwerking

Linda’s theaterwerk wordt ook gekenmerkt door een geweldige samenwerking met haar collega en vriendin Annemieke van Westerloo van Van Westerloo Producties. Zij werken als actrices bij Theatergroep Stuiter, in producties als Heel Veel Patat en Een beetje vreemd. Deze voorstellingen zijn bewerkingen van klassiekers en worden met veel passie en energie gebracht aan jonge doelgroepen. “Annemieke en ik hebben een hele fijne samenwerking,” vertelt Linda. “We vullen elkaar echt aan op het podium. Zij heeft altijd zo’n positieve instelling, en dat werkt ontzettend aanstekelijk. We spelen samen in voorstellingen voor kinderen, en dat is een heel ander soort uitdaging dan voor volwassenen spelen. In onze voorstelling Een beetje vreemd, een bewerking van Romeo en Julia, laten we kinderen kiezen of wij twee mannen, twee vrouwen of een man en een vrouw spelen. Het is fascinerend om te zien hoe open of juist gesloten kinderen hiervoor staan. Het is belangrijk om kinderen op die manier kennis te laten maken met diversiteit en acceptatie. We proberen ze een spiegel voor te houden, maar ook gewoon een leuke en leerzame ervaring te bieden.”

Theater voor kinderen: een magische beleving

Een bijzonder belangrijk onderdeel van Linda’s werk met Allinda Theater is het maken van voorstellingen voor kinderen. Ze speelt regelmatig op scholen en brengt theater naar kinderen die anders misschien nooit de kans zouden krijgen om een voorstelling te zien. “Theater maken voor kinderen is echt iets speciaals,” legt ze uit. “Je maakt verbinding op een andere manier dan leraren dat doen, het komt anders binnen bij kinderen. We komen vaak op scholen waar kinderen nooit naar het theater gaan, gewoon omdat er geen geld voor is of omdat het niet in hun cultuur zit. Dan komen wij en geven ze een voorstelling, en het is alsof je een stukje magie brengt in hun leven. Veel kinderen vragen ons of we op TikTok staan, omdat ze gewend zijn alles op een scherm te zien. Maar wij zeggen altijd: nee, dit is live. Dit is een ervaring die je alleen vandaag krijgt, en daarna is het weg. Dat is iets unieks in deze tijd waarin alles herhaalbaar is. Een live theatervoorstelling is onvervangbaar, het is iets dat je alleen in dat moment kunt beleven.”

De toekomst: vol vertrouwen en ambitie