Sinds kleins af aan heeft Inge Bus de ambitie om op het podium te staan. Als ze het woord theater hoort dan is er bij haar een enorme glinstering te ontdekken. Ze gaat op in theater, en alles wat daarmee te maken heeft. “Op mijn zesde vond mijn moeder het een leuk idee dat ik op toneelles zou gaan,” vertelt Inge. “Ik meldde mij aan bij de toneelclub, en dat was gelijk enorm leuk!” Met alles wat Inge nog meer beschrijft is gelijk te zien dat theater haar ding is. Wie weet waarmee ze in de toekomst zal schitteren!

Verschillende elementen uitgeoefend binnen theater

Zoals gezegd is Inge op haar zesde begonnen met toneelles. Dat gaf haar heel veel mooie inspiraties en ervaringen. “Ik speelde mee in diverse voorstellingen,” vertelt Inge, “iets wat ik mijn hele jeugd heb gedaan totdat ik ook piano heb leren spelen. Hierdoor moest er gekozen worden, en ging ik voor pianolessen. Echter, op mijn 14^e begon het toch te kriebelen waardoor ik er weer in ben gedoken. Tijdens een improvisatievoorstelling zou er een lied naar voren komen, en iedereen in de toneelgroep moest auditie doen om te kijken wie het beste dat liedje kon zingen. Daar werd ik voor uitgekozen. Toen heb ik een cover van Hey Jude van The Beatles gezongen, op het podium van Theater Het Oude Raadhuis in Hoofddorp. Dat was het moment waarop ik dacht dat ik iets met mijn stem moest gaan doen en ben ik zanglessen gaan volgen. Met zanglessen mochten we ook optreden met een live band erbij, wat echt een prachtige ervaring was. Dat heb ik tijdens mijn middelbare schooltijd gedaan.”

Andere mooie ontwikkelingen

Na haar middelbare schooltijd werd het tijd voor andere uitdagingen. Echter, theater bleef haar altijd bij. “Ik ben geswitcht naar communicatie, ook binnen theater. Mijn minor heb ik op theatervlak gedaan, aangezien je ook een minor zelf kon creëren. Eerst stelde ik voor om een Engels stuk om te vormen tot een voorstelling. Ik speelde in die voorstelling Martha van Who's Afraid of Virginia Woolf? Ik heb onder andere stage gelopen bij Madame Tussauds en de The Amsterdam Dungeon. Bij laatstgenoemde heb ik zelf ook geacteerd, en verder heb ik mijn scriptie geschreven in het kader van theater. Dus dat vuurtje bleef in mij branden.”

Enorme fan van cabaret

Inge wist al gauw welke vorm van theater haar het meeste aansprak. “Sinds mijn 14^e ben ik fan van cabaret. Door Kopspijkers ben ik heel veel cabaretiers gaan ontdekken. Ik heb heel veel leuke cabaretiers leren kennen sinds dat moment. In 2019 kreeg ik borstkanker. Daar ben ik toen de hele zomer voor behandeld. Het leven kan zomaar voorbij zijn. Met die gedachte ben ik mijn dromen en passie gaan volgen. Bij Theaterschool De Trap kreeg ik het advies om cabaretier te worden, aangezien ik goed kan zingen. Daardoor ben ik een cabaretcursus gaan volgen in Utrecht en volgde ik later een workshop bij Kiki Schippers: cabaretliedjes schrijven. Ik hoorde van de Paul van Vliet Academie. Daar kon ik heen zonder verdere audities te hoeven doen. Mijn hele droom kon ik hierdoor vormgeven. Twee maanden nadat ik mij had ingeschreven bij de Paul van Vliet Academie zag ik een bericht van Karin Bloemen voorbij komen dat zij zangles zou gaan geven. Daar heb ik mij ook voor aangemeld, en daar krijg ik op dit moment zanglessen van.”

“Als ik op het podium sta voel ik dat dat mijn plek is”

“Theater heeft iets magisch, zoiets kan je nergens anders beleven dan bij een voorstelling. Op televisie voel je die magie niet, dat is enkel en alleen te voelen als je er bij bent. Als ik op het podium sta voel ik dat dat mijn plek is, en wat ik voor de rest van mijn leven zou willen doen. Iets in mij zegt dat dit mijn weg is om te bewandelen: gaan voor wat ik het liefste wil.

Toen ik Kiki Schippers zag, dacht ik dat wat zij doet dat ik dat later ook kan bereiken. Ik speel ook piano, schrijf liedjes en zing ook daarbij. Dat, in combinatie met verhalen vertellen, leek mij iets om later op deze manier ook te doen. Ik zie mijzelf niet als stand-up comedian. Ik kan toneelspelen en typetjes spelen, en daar valt ook een mooie show van te maken.”

Tijdens haar stage heeft Inge veel van dichtbij mogen zien en mogen meemaken. Hierdoor wist ze het zeker: cabaret is voor haar een van de mooiste vormen van theater maken. “Bij De Meerse heb ik stage gelopen, en daar mocht ik publiciteitsteksten schrijven voor artiesten die zouden optreden. Daar voelde ik mij echt thuis, want een groot deel van mijn passie kon ik erin kwijt. Het gaf mij de kans om interviews af te nemen met cabaretiers en mooie wervende teksten te kunnen schrijven op basis van hun voorstellingen. Dat is echt fantastisch om te doen.”

Een interessant vraagstuk tijdens Inge haar scriptie

Bij theater Bellevue schreef Inge haar scriptie. Daar kwamen veel interessante vragen uit naar voren. “Mijn scriptie bevatte de volgende centrale vraag: Hoe trek je jong publiek naar het theater? De gemiddelde leeftijd is 65, iets wat op dat moment bekend was. Om die vraag te beantwoorden heb ik veel mensen uit de theaterwereld geïnterviewd: makers, mensen achter de schermen, schrijvers, theaterdirecteuren en programmeurs. Wat spreekt jongeren niet aan wat ouderen wel aanspreekt, en hoe kan je middels communicatie dingen zo aanpassen dat jongere mensen ook naar theater zouden willen gaan? Daaruit zijn een aantal antwoorden naar voren gekomen:

• Bij jongeren heeft het voornamelijk met geld te maken. Ze vinden theater te duur;
• Oudere mensen zijn vaak gepensioneerd, met als gevolg dat ze tijd over hebben.
• Jongeren houden zich veel bezig met social media, en minder met televisie en radio.
  • Ik moet wel zeggen dat cabaret wel in opkomst is gekomen op social media, maar op dat moment nog niet. Destijds heb ik vooral geadviseerd om wat meer social media in te zetten om jong publiek te werven door trailers op YouTube te zetten en theaterspelers op social media actief te laten worden, bijvoorbeeld op Facebook en Twitter.

Het zou goed zijn om acties te verzinnen. Vaak heb je kortingen voor 65+’ers, en ik denk dat het ook goed zou zijn om korting te geven aan mensen onder de 35 jaar. Dat zou een goede zet zijn. Eén groot pluspunt is dat er programma’s zijn zoals Wie is de Mol? en De Slimste mens, waarin ook cabaretiers een podium krijgen. Op die manier zijn ook veel talenten ontdekt. Eén exact antwoord om jonge mensen naar het theater te krijgen zal er niet zijn. Toch denk ik dat we op de goede weg zijn.”

Hoe zit het dan op scholen? Wordt daar voldoende aandacht besteed aan theater en cultuur? “Bij mij werd er op de middelbare school veel aandacht besteed aan theater, bijvoorbeeld in de toneel- en CKV-lessen. Wij kregen een keer de opdracht om een cabaretier te imiteren. De leerlingen moesten zich vooraf dan wel verdiepen in wat er zoal is. Ook kregen wij voor CKV drie gratis theaterkaartjes. Daarmee zouden we naar een musical-, een cabaret- en toneelvoorstelling gaan. Ik vond zoiets fantastisch! Daarmee geef je jongeren een kans om te laten zien wat er zoal is.”

Verdere toekomstplannen

Zoals gezegd volgt Inge een deeltijdopleiding aan de Paul van Vliet Academie. Daar is ze op prachtige wijze bezig haar droom werkelijkheid te laten worden. “Als je lessen krijg op algemeen niveau, als in je stemgebruik en mimiek, dan kan je daar creatief heel vrij in zijn. We hebben les op vrijdag en zaterdag, en op vrijdag beginnen we met filosofie. Het is natuurlijk heel belangrijk als cabaretier dat je een eigen visie hebt op de wereld. Er worden dan stellingen gegeven over dingen die in een bepaalde periode hebben plaatsgevonden, en daar moet je dan je mening daarover geven. Vervolgens hebben we schrijfles, waarin we een liedje en tekst te horen krijgen van cabaretiers van voor 1980. Op basis van dat liedje moeten we zelf inspiratie zoeken om een liedje te schrijven. Dat is echt heel leuk, want ik kreeg voorheen vaak zulke opdrachten. Je zet gelijk je geest op scherp en je kan gelijk iets maken wat je inspireert op dat moment. Dat is enorm leerzaam.”