Geschreven door: Nelleke Langendoen
Hoewel de gekleurde huisjes op de achtergrond je doet vermoeden dat we aan de waterkant van Curaçao vertoeven, is niets minder waar… Het is zaterdag 31 augustus 2024, de zonovergoten dag dat ik Bryant Abath al wandelend door de mooie stadsvesting van Hellevoetsluis vragen mag stellen.
Het is al even geleden, ik meen oktober ’22 dat Bryant mij geïnterviewd heeft voor zijn platform Support by Report. We hebben elkaar middels videobellen voor het eerst gezien en gesproken. Bryant heeft mij, net zoals vele andere mannen en vrouwen op zijn eigen warme wijze “in the picture” gezet. Bryant, nu 32 jaar, met zijn warme persoonlijkheid en zijn altijd aanwezige stralende glimlach, (ook zijn ogen doen mee ; ) heeft zelf inmiddels vier prachtige boeken over zijn geliefde sport basketbal geschreven en gepubliceerd. Nummer vijf is in de maak en ook voor nummer zes worden mooie plannen gesmeed. Waar deze boeken over gaan, verklap ik natuurlijk niet, dat trouwe lezers verrast gaan worden, kan ik wel alvast ja op zeggen. ‘Vier boeken geschreven voor mijn 30e, eigenlijk heb ik daar nooit direct bij stil gestaan,’ vertelt Bryant. ‘Toch blijft het hier niet bij. Het schrijven van boeken en artikelen hoort bij mij, ik kan niet stilzitten!’
De donkere basisschooljaren
Bryant vertelt daarnaast openhartig over zijn jeugd en zijn worstelingen op de basisschool, want dat bleek een helse periode te zijn geweest. Het zijn niet de medeleerlingen die Bryant destijds negatief bejegenden, maar helaas de onderwijzers die voor de klas stonden. We praten over de macht en de kracht van deze onderwijzers. Zij die hun (voorbeeld)positie voor de klas negatief gebruiken, zetten dit in als een macht. Maar gelukkig zijn daar ook anderen die hun positie positief inzetten en deze als een kracht gebruiken. Wij vragen ons tijdens het praten af, hoeveel leerkrachten er zijn die doorhebben dat ze een enorme impact hebben op het leven van een kind. Laten we heel eerlijk zijn; een leerkracht kan een kind maken, maar helaas ook breken!
Lachen is verboden
Dat laatste is Bryant overkomen, hij is nog maar klein als zijn onderwijzeres op verschillende manieren, alles wat Bryant in zijn liefdevolle opvoeding geleerd heeft, door elkaar schudt. In schooljaar 1997/1998 krijgt Bryant op zijn vijfde op dag één een verbod om te lachen opgelegd, en er volgen nog meer nare gebeurtenissen. Met als gevolg dat Bryant een onzeker, stil en teruggetrokken kind geworden is, die in deze onveilige setting niet meer goed snapt wat goed en fout is. Maar ook niet meer goed weet hoe hij aansluiting moet vinden bij andere kinderen. ‘Lachen is iets dat bij mij hoort. Als kind kon ik niet begrijpen waarom dat als enige voor mij gold, alsof ik kinderen ermee pijn zou doen of beledigen. Elke keer moest ik de gang op, en pas weer terugkomen als ik weer normaal kon doen. Ik wist nooit wanneer ik dan weer mocht terugkomen. Het was een moeilijke periode, waarbij ik steeds meer op slot ging; huilen om de meest vreemde redenen, niet alleen durven te slapen. Als leerkrachten op deze manier een kind proberen te vormen, dan is dat echt erg. Laat kinderen het gevoel te geven dat er naar ze geluisterd wordt, kijk naar het kind; dat zou mijn boodschap zijn.’
Redden door hard werken
Verschillende scholen volgen, niet omdat Bryant een negatief of opstandig kind is, maar vanwege volwassenen die nog steeds hun negatieve invloed blijven inzetten. Hoeveel pech heb je als klein ventje, als je de betreffende onderwijzeres op een andere school weer tegen het lijf loopt? Gelukkig treft Bryant ook de positieve onderwijzers, die hij zijn “engelen” noemt, die wel liefdevol hun kracht inzetten. Maar zoals tegenover elke negatieve opmerking tenminste drie complimenten moeten staan, werkt dat ook hier zo. Het kost tijd om als kind weer anderen maar ook jezelf opnieuw te gaan vertrouwen. ‘In 2002 heb ik het geluk gehad dat er een reguliere onderwijsinstelling perspectief in mij zag. Na die zomer kwam ik in groep 6 terecht, en kreeg ik leerkrachten die echt mijn “beschermengelen” zijn. Zij hebben mij zoveel vertrouwen gegeven waardoor ik steeds sterker werd, en in feite sta ik waar ik nu ben vanwege hen. Daar ben ik ze tot op de dag van vandaag nog steeds dankbaar voor!’
Van basketbalsupporter tot schrijver
Op jonge leeftijd is Bryant een trouwe supporter van basketbalclub de Amsterdam Astronauts, die destijds één van de beste basketbalclubs was van Nederland en ook in Europa heel veel successen boekten. ‘Als kind was ik enorm onder de indruk van de Astronauts,’ herinnert Bryant zich. ‘De spelers die daar destijds hebben gespeeld, waren stuk voor stuk inspiratiebronnen voor mij, en zij hebben mij ook veel laten zien over vechtlust en dergelijke. Middels deze vechtlust en inzet ben ik steeds meer gaan groeien als persoon. Zien hoe de Astronauts kampioen wordt, en hoe je favoriete team prachtige wedstrijden weet te winnen en kampioen wordt, was geweldig om te zien!’ Na een tijdje, anno september 2007 als hij 15 jaar is, begint hij met het verslagleggen van de wedstrijden, en deze plaatst hij op Hyves. ‘Wedstrijden volgens je eigen beleving vastleggen; op dat moment wist ik als 15-jarige nog niet waar dit naartoe zou leiden. Het is in werkelijkheid het begin van een intense schrijverscarrière.’ De artikelen op Hyves waren later verplaatst naar Facebook, en na een tijdje krijgt hij verzoeken van verschillende disciplines om verslag te leggen van diverse wedstrijden; namelijk op de websites van de Dutch Basketball League, Apollo Amsterdam en We are Basket. Het schrijven breidde Bryant verder uit, want op zijn 18e begint hij met het schrijven van zijn eerste boek. Een jaar later, het is inmiddels 2011, is het eerste concept van het boek klaar. Het manuscript geeft een inkijk hoe Bryant als supporter de afgelopen jaren de basketbalwereld heeft beleefd.
In 2016, als Bryant 24 jaar is, is daar nog steeds de wens om het manuscript de wereld in te sturen en na wat onderzoek, besluit Bryant om zijn manuscript naar een uitgeverij te sturen. Binnen een paar dagen krijgt hij fantastisch nieuws, de uitgever is positief! En het blijkt al snel dat dit niet voor niets is want het boek “Defense and alley-oop” wordt positief ontvangen en goed verkocht. ‘Ja, dat heeft mijn leven echt enorm veranderd! Het was voor het eerst in mijn leven dat er iets geheel van mijzelf de wereld in werd gebracht, en werd vormgegeven. Als je later een boek vindt met je eigen naam erop, dan opent dat iets in je; een creatieve kracht waarbij je weet dat je op geweldige wijze iets kan betekenen voor de sport en voor sportliefhebbers die van mooie verhalen houden.’
Dat smaakte Bryant naar meer, 5 maanden later heeft hij zijn 2e boek “De Terugkeer” uitgebracht en twee jaar daarna (in 2018) zijn 3e. Boek 3 genaamd “De kracht van TEAM” krijgt een andere insteek, deze is geschreven vanuit het perspectief van teamspirit; wat je allemaal bereikt als team en binnen teamspirit.
Als Corona onverwachts om de hoek komt kijken en iedereen thuis zit, heeft Bryant een plan. Hij denkt het halflege glas om naar halfvol, en stuurt vele basketbalspelers een verzoek tot een online interview voor zijn vierde boek, genaamd “Als de leeuw brult”. Iedereen reageert positief. Bryant schrijft dit boek over diverse spelers en speelsters die bijzondere prestaties op het basketbalveld namens de nationale teams (de Nederlandse Orange Lions) hebben meegemaakt; in de jeugd, rolstoelbasketbal, 3x3 basketbal en 5x5 basketbal. ‘Als de leeuw brult is één van mijn grootste projecten ooit,’ geeft Bryant toe. ‘Ondanks dat het begin van de coronaperiode een hele lastige tijd was, voor iedereen overigens, maakt ik gebruik van het feit dat ik in deze periode aan het boek kon schrijven. In korte tijd had ik alle nodige informatie, en heb ik de Nederlandse basketbalwereld kunnen voorzien van een groot geheel aan bijzondere verhalen van verschillende basketbalinternationals.’ Daar bleef het in de coronaperiode niet bij. Bryant kreeg het gevoel dat hij stilstond, omdat veel projecten waar hij over schreef ophielden met bestaan. Hij kwam op het idee om zelf een project te starten, genaamd Support by Report. ‘Destijds dacht ik: ik ben schrijver, ik ben qua karakter een supporter. Hoe mooi zou het dan zijn als ik een platform kan realiseren waarin deze elementen naar voren komen. Ik heb mijn oog laten vallen op de naam Support by Report, omdat deze naam allesomvattend is. In november 2020 ben ik officieel begonnen aan Support by Report. Ik dacht eerst dat ik een paar artikelen per week zou publiceren, maar het grote werk begon op dat moment in grote mate!’
Support by Report, samen met een onvergetelijke tijd op de Olympische Spelen
Zeker in het afgelopen half jaar zet Bryant zijn lastige levenservaring om in iets moois. Hij neemt een voorbeeld aan zijn beschermengelen, en geeft in mei een gastles op een basisschool waarmee hij kinderen positief inspireert. Bryant leert de kinderen; ‘In jezelf blijven geloven en nooit je dromen opgeven, met doorzetten kan je alles bereiken wat je wil.’ Bryant heeft zelf bewezen dat deze theorie waar is. Hoe tof is het dat op het moment dat dit artikel over hemzelf gepubliceerd wordt, seizoen vijf van Support by Report van start is gegaan. Dat er al meer dan 2.000 artikelen op zijn naam zijn gepubliceerd en dat hij verslag heeft mogen doen op de Olympische Spelen in Parijs. Vooral dat laatste is een kers op een dikke chocoladetaart ; ). ‘Ik ben sinds jaar en dag een genieter van de basketbalsport, maar dat het zover zou komen dat ik op de Olympische Spelen zou gaan schrijven is iets wat ik vooraf natuurlijk nooit had gedacht dat het ooit zou gebeuren. Hoe dat gebeurd is, weet ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet. Maar schrijven over 14 basketbalwedstrijden op de Olympische Spelen werd een feit. Het is nog steeds amper te bevatten dat ik dit heb gedaan en dat ik de grootste topspelers van de wereld heb gezien en erover heb geschreven, zoals LeBron James, Stephen Curry, Victor Wembanyama en Nikola Jokić. Het heeft zoveel opgeleverd; mijn social media is werkelijk ontploft met nog veel meer nieuwe aanvragen om artikelen te schrijven. Zodoende gaan we as we speak een prachtig vijfde seizoen van Support by Report tegemoet waarin we nog veel meer mensen binnen de sport- en theaterwereld gaan uitlichten!’
Het is een mooie wandeling over de stadsvesting, met een smakelijke lunch bij “de Buren”. We dromen even weg bij het uitzicht op de prachtige vuurtoren en het Haringvliet, waar vele zeilschepen te zien zijn. De zon laat ons op deze na-zomerdag nog even genieten van een oogverblindende schittering op het water. Dan sluiten onze wandeling en openhartige gesprek af, hoe kan het ook anders bij mij…. met een ijsje bij de ijssalon ; )
Dankjewel Bryant.
Reactie plaatsen
Reacties