Van origine is Mirjam Vriend actrice. Voor theater heeft ze een enorme passie en ook spreekt zij de stem in van het personage Flora uit Winx Club. Sinds een tijdje is Mirjam zich meer gaan bezighouden  met het schrijven. Met haar boek Genade inspireert ze enorm veel mensen op een mooie manier. Dat maakt dat haar boek een aanrader is om te lezen, voor iedereen!

Haar bewondering voor Het Werkteater

Mirjam is een echte theaterliefhebber. Op een mooie manier kan ze vertellen wat voor theater zij het mooiste vindt. “Mijn ouders namen mij vaak mee naar concerten of naar het theater,” vertelt Mirjam. “Zij namen mij onder andere mee naar Het Werkteater. In mijn jeugd was dat een heel bijzonder gezamenlijk experiment, en dat vond ik enorm pakkend! Die richting wilde ik ook op gaan binnen theater. Daarbij, als er op school wat theatraals te beleven was, dan stond ik gelijk vooraan. Daar wilde ik meteen bij zijn. Dat maakte dat ik vanaf de middelbare school door ben gegaan naar de toneelacademie.”

Welke richting wilde Mirjam precies op gaan in het kader van theater? Door het omschrijven van haar inspiraties kan ze precies aangeven waar ze echt van houdt. “Je voelde bij dat soort vormen van theater maken dat het ontstond vanuit een persoonlijke drijfveer, zonder commerciële gedachtengang. Het begon met een drang om een verhaal te vertellen; een verhaal dat dichtbij de maatschappij stond. Bij Het Werkteater was dat hun signatuur. Zij maakten voorstellingen over verzorgingshuizen, terminaal zieken en andere heftige stadia in het leven die mensen meemaken. Aan de andere kant kon het ook over leuke subtiele dingen gaan, die ze op een enorm grappige wijze konden laten zien en performen. Dat was voor mij de charme van dat soort theater, dat het dichtbij het echte leven staat.

Naast Het Werkteater keek ik ook naar Amerikaanse films. Al Pacino vond ik een fantastische acteur, en ook van Meryl Streep was ik erg gecharmeerd. Zij heeft mij enorm geïnspireerd. In de jonge jeugdjaren zijn dat twee mensen die mij qua acteren enorm gevormd hebben tot wat ik ben geworden. Het zijn twee acteurs die voor mij altijd wat extra’s inbrengen; een persoonlijk verhaal dat heel mysterieus is.”

Bekend van diverse theaterspelen

Door zoveel bewondering te hebben voor theater kon het niet anders zijn dan dat Mirjam later ook op het podium zou schitteren. Overigens, niet alleen op het podium. Ook op televisie heeft ze in een aantal series gespeeld. “In mijn jongere jaren heb ik in een aantal televisieseries gespeeld. Zo heb ik een rol gespeeld in Goede tijden, Slechte tijden, in Gooische Vrouwen en in de serie Russen. Ook heb in Pippi De Musical gespeeld. Dat was een Belgisch/Nederlandse co-productie. Wellicht dat mensen mij in die musical als Tante Pastellia kennen. Naar de theatergroep van mijn man, Theater Makers Radio Kootwijk (in De Theaterloods), komt ook veel publiek; het kan ook zijn dat mensen mij daarvan kennen.”

Flora uit Winx Club

Eerder werd een artikel gepubliceerd over een stemactrice uit het televisieprogramma Winx Club. Ook Mirjam is voor dat programma aangewezen om een personage in te spreken: Flora. “Op een gegeven moment leek het mij leuk om in aanmerking te komen als stemactrice,” aldus Mirjam. “Daarvoor had ik hier en daar een stemauditie gedaan en wat materiaal achtergelaten. Opeens werd ik door één studio gebeld voor mijn stem. Mijn stem kreeg toen een bepaald genre etiket, waarschijnlijk het genre ‘fris & jong’. Als je dan een frisse jonge meidenstem zoekt, dan gaat die la open. Zodoende werd bij Winx Club mijn stem aan het personage Flora gekoppeld. Flora is een gevoelig meisje, ook romantisch. Ze is niet het meest praatzieke van het stel, de andere meiden hadden meer tekst. Flora praatte alleen als het zin had, dus als er echt iets moest gebeuren dan deed ze haar mond open. Ze hield zich ook veel met natuur bezig, en juist daardoor vond ik het gelijk heel leuk om haar stem in te spreken. Zelf ben ik ook milieubewust, dus karakterologisch vond ik het heel grappig dat zoiets op mijn pad is gekomen!

Winx Club was gelijk een grote hit onder de kijkers. Het grappige is dat ik twee zoons heb, dus ik zat niet in het ‘dochter circuit’. Soms waren er vriendinnen van mijn zoons die dan ineens zeiden ‘Wauw ik weet het zeker, jouw moeder is Flora want ik herken haar stem!’ Dat is grappig om mee te maken.”

Een nieuwe stap in haar leven: schrijven

Het vergt heel wat om een boek uit te brengen. Het proces ernaar toe kan bestaan uit verschillende methoden. Mirjam legt op een prachtige wijze uit wat haar proces is, en waarom haar dat enorm triggert. “Zelf denk ik dat het talent en de liefde voor het schrijven gelijk op is gegaan met het theaterspelen, omdat mijn fascinatie eigenlijk het meeste lag bij het verhaal. Als actrice vond ik het altijd heel fijn om een verhaal om de rol heen te maken. In feite is zoiets een acteermethode: emotional memory. Hierin wordt een heel verhaal om het echte verhaal heen verzonnen, zodat het personage mooier gaat leven. Je bedenkt dan wat het personage graag eet, welke leuke hobby’s ze heeft en of ze een goede jeugd heeft gehad. In feite ben je een soort ‘alchemist’. Je bent dan iemands leven aan het invullen. Het creëren van zo’n verhaal heb ik altijd het leukste deel gevonden. Door dat proces verschoof mijn interesse naar het invullen van een breder verhaal. Taal is altijd mijn liefde geweest, evenals het vertellen van verhalen. Op die manier verschoof dat geleidelijk aan; van de behoefte om het uit te beelden naar de behoefte om het te vertellen.”

Haar bovengenoemde visie op het schrijven uitte zich in een mooi schrijfproces voor Mirjam. “Als ik schrijf, dan begin ik ook altijd met het verzinnen van de personages. Dat helpt mij enorm om op gang te komen. Als ik die mensen voor mij zie, dan weet ik wat er gaat gebeuren als die mensen elkaar tegenkomen.”

Zoals gezegd; er is niet één bepaalde methode om een boek te kunnen uitbrengen. Het gaat erom dat iemand zich bij elke stap goed voelt en zeker weet dat zoiets loont. “Het eerste boek van mij is heel spontaan ontstaan,” beweert Mirjam. “In een schrijfcursus word je allerlei structuur aangeboden: maak een mooie tijdlijn, maak een mooi plot en verdeel het over de hoofdstukken. Op deze manier is mijn boek helemaal niet ontstaan, maar ik ben heel intuïtief vanuit een drang aan een startpunt begonnen. Toen dat startpunt klopte, ben ik het verder gaan uitbreiden.”

Het geven van lezingen, en nog meer inspiratie

Tegenwoordig geeft Mirjam ook lezingen. In dat soort lezingen bereikt ze veel mensen, en kan ze op een mooie manier een inspiratie zijn voor anderen. “Tijdens lezingen heb ik mij geconcentreerd op het psychologische mechanische aspect in het boek. In het geval van mijn eerste roman was dat: familiestructuren. In dat boek zaten ingewikkelde familiestructuren, en over het mechanisme hoe dat doorwerkt daar heb ik mijn lezingen over gehouden. Ik heb mijn visie gegeven over hoe ik denk dat zoiets doorwerkt. Mijn hoofdboodschap is dat de onuitgesproken dingen een lastigere uitwerking hebben dan de dingen die je wel benoemt. In het geval van belangrijke dingen is het beter om die hardop te noemen, zodat je de volgende generatie de kans geeft daar wat mee te doen. Op die manier wordt het prettiger en hanteerbaarder. In die lezingstructuur heb ik ruimte gelaten om in gesprek te gaan, en dat deden mensen gretig.

Mensen vertelden hele verhalen, in persoonlijke berichten. Het maakte veel persoonlijks in hen los. Wat ik een mooie reactie vond was van een vrouw die het eerst het gelezen had, waarna ze had gezegd dat haar dochter het moest lezen aangezien die daar helemaal middenin zat. Haar dochter kwam niet verder dan het tweede hoofdstuk, want het voelde alsof het over haar ging. Het kwam enorm dichtbij. Dat maakte dat ze in therapie ging. Ik vind dat zo enorm mooi, en echt een enorme eer om zoiets te kunnen bewerkstelligen!”

Haar eerste boek: Genade

Dan nu; waar gaat haar boek eigenlijk over? Zonder al te veel het plot te vertellen kan Mirjam een tipje van de sluier oplichten. “Genade is niet autobiografisch, maar toch zit er veel van mijzelf in. Ik denk dat andere schrijvers zoiets begrijpen, want mijn blik is bepalend voor een boek. Het gaat over de strijd van een meisje; een derde generatie in een joods gezin vol met ballast waarin weinig wordt gepraat. Dat meisje krijgt een heleboel onverwerkte ballast van al die generaties op haar schouders. Het is onzichtbare ballast, en dat is heel lastig om mee om te gaan. Je voelt en ervaart van alles, maar je kunt er geen woorden en beelden aan geven. Haar moeder is er depressief van geraakt; zij leeft de depressie die de grootmoeder heeft uitgesteld en afgewezen. De depressie is bij haar dochter terechtgekomen. Vervolgens dreigt de depressie bij de heldin van het verhaal terecht te komen: Leah. Je volgt Leah in drie tijdsprongen door haar leven: eerst als kleuter, dan als puber en dan als jong volwassene op het conservatorium als ze gaat studeren. De spannende vraag is, zonder verdere spoilers te geven: wat is zij, gaandeweg haar leven, van plan om te doen met alles wat ze heeft meegekregen?”

Wil je weten wat Genade nog meer inhoudt? Bestel via deze link het boek van Mirjam Vriend. Op basis van wat haar idee van schrijven is en wat Genade zoal inhoudt, is het een absolute aanrader haar boek aan te schaffen!