Op dit moment is Zoë Slagter fulltime bezig met 3x3 basketbal. De 22-jarige forward heeft een geweldige carrière als 5x5 basketbalster weten neer te zetten, met als kroon op het werk twee keer een kampioenschap met Den Helder Suns. Zoë komt uit een grootse basketbalfamilie met Arvin en Gian Slagter als twee geweldige broers, maar Zoë laat haar talent in een ander opzicht weerschijnen, en wel zo dat de teams waarin zij heeft gespeeld gegarandeerd moois hebben weten terug te krijgen van haar input! Foto: FIBA Europe

Een en al basketbal in haar familie

De naam Slagter is een veelvoorkomende basketbalnaam. Naast Zoë haar ouders hebben ook haar broers gebasketbald, en niet onverdienstelijk. “Van Arvin heb ik meegekregen dat hij altijd heel vocaal is op het veld,” vertelt Zoë. “Hij heeft zich al snel kunnen ontwikkelen als een leider, en daar heb ik enorm naar opgekeken. Gian is altijd een enorm harde werker geweest. Er zijn maar weinig spelers die zo hard kunnen werken als hij, en dat is een eigenschap die ik ook enorm nastreef. Natuurlijk ben ik ook een harde werker, maar op een andere manier. Toch zijn Gian en ik enorm gericht op de verdediging.”

Ondanks dat er binnen haar familie veel werd gebasketbald, was het toch niet geheel zo dat Zoë ook gelijk wilde beginnen met deze sport. “Basketbal was niet het eerste wat in mij opkwam om te doen. Ik vind het wel leuk om vroeger aanwezig te zijn in de hal, maar Arvin en Gian waren al aan het basketballen, dus vond ik dat ik wat anders moest doen. Toch pakte dat anders uit, want na een training bij Lokomotief Rijswijk vond ik dat zo gezellig dat ik aan mijn moeder vertelde dat ik wilde gaan basketballen.”

Een mooi begin bij Lokomotief

Zo geschiede; Zoë kwam terecht in Rijswijk. In deze organisatie weten ze van talentvolle spelers grote beloften te maken. “Bij Lokomotief was het echt enorm fijn! Ik kreeg er enorm lieve vriendinnen bij, en het teamgevoel als daar altijd mijn drijfveer geweest. Nog steeds merk ik dat ik goed uit de verf kom als ik me goed voel in het team. Het is daarom dat ik mij bij Den Helder ook enorm op mijn plek voelde. Vanaf mijn jeugd, tot aan het CTO, heb ik altijd in Rijswijk gebasketbald.”

“Ik merkte dat iedereen daar een kans kreeg”

Bij Lokomotief groeide Zoë al gauw. Ze werd steeds beter, iets wat later ook werd beloond met iets heel moois. “Toen ik bij Lokomotief speelde, merkte ik dat iedereen daar een kans kreeg en die ook enorm goed benutte. Ik heb met de jongens ook een jaartje met Keye van der Vuurst de Vries gespeeld. Dat soort dingen neem je mee, en daardoor kreeg iedereen de kans om te groeien. Zelf kon ik ook groeien met spelen op landelijk niveau. Niet dat ik daar bewust bij stilstond, maar het maakte je echt beter. Op dat moment wist ik niet beter dan dat zoiets zo ging.”

Het eerste moment op landelijk niveau

Met deze geweldige ontwikkeling kreeg Zoë een uitnodiging van CTO Amsterdam. Dat betekende nog meer kansen en groei voor deze geweldig harde werker! “In het begin was het heel spannend!” herinnert Zoë zich. “Voorheen was ik niet zo goed in nieuwe dingen uitproberen. Toch wilde ik enorm graag voelen hoe het is. Er zaten enorm leuke meiden bij, met enorm goede trainers. Ik speelde op dat moment op het hoogste niveau van Nederland, maar ik kende veel van de meiden waar ik tegen speelde. Dat eerste moment op dat niveau was in Utrecht weet ik nog, tegen Amazone. Ik was heel zenuwachtig, en kreeg deze wedstrijd negen minuten. Bij een eerste balcontact kon ik de eerste punten verzilveren. Ik nam mij voor om mijn ding te doen zoals altijd op het veld.”

Het jaar daarna in seizoen 2016-2017 speelde Zoë met het onder 20 team van CTO. Ze behaalde geweldige resultaten met dat team. “Dat was het seizoen voor de meiden om te laten zien wat wij hadden opgebouwd. Dat is zeker gelukt, en we kwamen in de finale terecht tegen Grasshoppers Katwijk. Die konden we net niet pakken, dus dat was wel jammer.”

Het begin van een nog mooiere tijd! Foto: Mark Sassen

De overstap naar Den Helder

In 2018 ging Zoë naar de kop van Noord-Holland. Den Helder zag dat Zoë een potentiële belofte is, en daar kregen ze gelijk in. “Ook dat moment was spannend. Natuurlijk kende ik wel wat meiden, maar ook weer niet echt persoonlijk destijds. Gelijk bij aankomst werd ik met open armen ontvangen, wat mij echt een zetje in mijn rug heeft gegeven om te groeien als basketbalster. Tijdens het eerste jaar heb ik mijzelf zeker kunnen laten zien middels meer minuten, en mijn driepuntspercentage ging omhoog op dat moment. Mijn trainingsuren bij CTO, mede het trainen op mijn schot, heeft succes gehad en zich vertaald in hoger percentage driepunters.”

Een geweldig moment: kampioen worden

Met Den Helder beleefde Zoë onvergetelijke tijden. De afgelopen twee seizoenen, tevens haar laatste 5x5 seizoenen, ware magisch: kampioen van Nederland worden! “Het was echt een droom die uitkwam! Ik heb niet veel sportwensen, maar kampioen worden was daar één van. De eerste keer in 2021 was heel magisch, en daar kijk ik met enorm veel plezier op terug! We hadden vrij veel blessures, en het was sowieso een gek jaar tijdens corona zonder publiek. Het was een moment van ontlading toen het was gelukt, een moment wat ik niet het kunnen dromen op dat moment. Ik was intens blij!”

Opgesteld als international

In 2016 werd Zoë geselecteerd voor het onder 16 team van de Orange Lions. Ze maakte destijds de promotie naar de A-divisie mee, en herinnert het zich als een zeer bijzonder moment. “Het is net als de twee kampioenschappen een van de mooiste momenten in mijn carrière. Ik kreeg met deze promotie het gevoel dat we echt iets voor ons land hebben bereikt. Niet persé voor mezelf, maar echt voor mensen die na jou in de desbetreffende leeftijdscategorie gaan spelen. Daarvoor was ik ook vaak gedegradeerd, dus om nu te weten hoe promoveren voelde vond ik echt helemaal fantastisch! Ik was toen een stuk jonger, maar ik heb tijdens dit toernooi echt stappen gemaakt qua fysiek spel. Ik was altijd een beetje verlegen. Ik zie mezelf zeker meer als een inside speler. Het fijnste vind ik als ik op de power forward positie speel, zodat ik het kan afwisselen met dreiging onder de basket en van buiten.”