Inmiddels kennen we de 21-jarige Kiki Fleuren als één van de sterkhouders van Den Helder Suns. Bij BSW Weert is ze begonnen met basketballen, en op haar 14^e is ze naar Amsterdam verhuisd voor CTO Amsterdam. Daar heeft ze vier jaar in het talentenprogramma gezeten. Kiki vertelt over haar carrière tot dusver, hoe het is om onder coach Mario Bennes bij Den Helder Suns te spelen en haar verwachtingen bij de Orange Lions.

Net als haar broers enorm sportief

Sport zit bij Kiki in de familie. Ze koos eerst voor wat anders voordat ze aan basketbal begon. “Ik zat eerst op voetbal, net als mijn broer Roy,” vertelt Kiki. “Hij is nu kok op hoog niveau, en heeft daar zijn talent in gevonden. Ik zat met allemaal jongens in de klas die gingen voetballen, dus ging ik dat ook doen. Mijn andere broer Mick zat al op basketbal, en dat wilde ik later ook proberen.”

Op dit moment zien we Kiki op bijzondere wijze groeien en haar talent tot uiting komen. Dat begon voor haar allemaal in Weert. “Op mijn zevende heb ik volledig gekozen voor basketbal. Ik kwam terecht bij Basketbal Stars Weert (BSW). Daar basketbalde ik in een team met allemaal jongens. Dat heeft mij denk ik op jonge leeftijd al op een hoog niveau gebracht, aangezien ik me kon optrekken aan het team en hun spel. Daarbij had ik iets om naartoe te werken, want Mick speelde ook bij BSW en ik keek altijd naar Mick op, ook omdat hij mij hielp, en ik speel nu ook hoe hij speelde. Als ik wedstrijden van hem terugkijk, dan zie ik mijn spel terug qua schot. Hij had heel goed overzicht op het veld. Bij heren 1 kon ik natuurlijk niet spelen, maar dat was wel een groot voorbeeld. Het was later mijn droom om op het hoogste niveau binnen de dames te kunnen schitteren!”

Sinds een tijdje is Basketbal Academie Limburg de volledige naam voor de Limburgse formatie, ook bij heren 1. Kiki ziet dat er in vergelijking met BSW toch het een en ander is veranderd. “Bij BSW was het veelal gericht op heren 1, en bij BAL vind ik dat onder 12 t/m heren 1 op dezelfde manier wordt behandeld. We trainen allemaal op dezelfde manier, al zit er soms variatie in. Ik vind het enorm mooi dat ze allemaal worden opgeleid. Fantastisch om te zien dat heren 1 afgelopen mei de beker heeft gewonnen, met een aantal speler swaar ik bij onder 14 nog mee heb gespeeld. Met Roel van Overbeek heb ik vanaf onder 12 gespeeld, en met Sander Hollanders heb ik mee getraind. Ik denk dat zo’n prestatie herhaald kan worden. Oshean Brathwaite zit nu ook bij heren 1, daar heb ik ook mee gespeeld. Als je die kan opleiden dan kan hij het team dragen over een tijdje. Het niveau blijft op deze manier op peil.”

Een bijzondere uitdaging bij CTO Amsterdam

Na zeven jaar in Weert te hebben gespeeld, ging Kiki voor een nieuwe uitdaging: het topsporttraject aangaan bij CTO Amsterdam. Dat is niet zomaar een uitdaging, aangezien het een grote stap zou zijn tot waar ze nu is. “Het was enorm spannend, wat ik bij nieuwe dingen soms voel. Mick zei dat ze daar goede faciliteiten en goede coaches hebben. Hoe meer ik erover nadacht des te groter het verlangen werd. Dat zou de mogelijkheid zijn om sterker te worden. In het eerste jaar dat ik er was zaten er speelsters als Janiek van Veen, Laura Westerik en Janis N’diba. Dat zijn echt goede spelers waaraan ik mij kon optrekken. Trainen houdt in: beter worden. Er waren trainingen waarin een eerste keer niets wilde lukken, maar dat hoort er allemaal bij. Na meerdere keren oefenen ging het steeds beter. Dat heeft mij veel gebracht. Dat seizoen mocht ik ook met de dames meespelen, heel bijzonder was dat!”

Blijven groeien ondanks een enorm vervelende blessure

Kiki had dus absoluut geen spijt gehad van haar nieuwe uitdaging. In seizoen 2016-2017 speelde CTO Amsterdam enkel met een onder 20 team. Daar kwam ze op een fantastisch manier meteen uit de verf. “Met onder 20 was het een heel leuk jaar. We werden een hechte vriendengroep, het klikte enorm! Daarbij kregen we goede trainingen, en werden we als team steeds sterker. We wonnen van teams als Landslake Lions, Binnenland Barendrecht en ook het eerste duel tegen Grasshoppers uit Katwijk. Zodoende plaatsten we ons voor de Final Four van de competitie. Tegen Rotterdam gingen we naar de finale door daar met een groot verschil te winnen. Maar toen gebeurde er iets vreselijks in de finale tegen Grasshoppers; ik wilde omhoog gaan voor de drive naar de basket, maar kwam verkeerd terecht waardoor ik mijn kruisband scheurde. Dat heeft mij lange tijd aan de kant gehouden.”

Hoe pijnlijk is het dat zo’n bijzonder talent moet kampen met zo’n verschrikkelijke blessure. Zowel fysiek als mentaal zorgde het voor veel onzekerheid, maar Kiki zou Kiki niet zijn als ze het hier zomaar bij zou laten. Ondertussen ging CTO met een nieuwe lichting meiden verder waar bijzondere vriendschappen uit voortvloeiden. “Tijdens het derde jaar voelde ik niet echt dat teamgevoel, aangezien ik aan de kant zat met mijn blessure en mij best vaak alleen voelde. In het vierde jaar kon ik weer meespelen met meiden die een topjaar gedraaid hebben. Ik heb nog nooit in een team gezeten dat zo op één lijn zat, en dat gaf mij zoveel zelfvertrouwen zo vlak na zo’n vervelende blessure. We hadden soms wedstrijden waarin we kansen hebben benut op momenten waarin het moest. Zo was er een wedstrijd in Landsmeer waarin Linda van Schaik een aantal driepunters er rond het einde van de wedstrijd erin gooide, en ik ook twee. Floor Toonders gaf nog een pass aan mij, dus Floor had vertrouwen in het feit dat ik het kon afmaken. Wij hadden een team waarin iedereen elkaar vertrouwde en elkaar alles gunde. Mede daardoor voelde ik mij enorm gesterkt na mijn blessure.”

Kiki en haar teamgenoten in extase na het winnen van diverse landelijke prijzen

Seizoen 2018-2019 mag een bijzonder seizoen genoemd worden. In de onder 20 Eredivisie liet Kiki zien dat zij, net als haar teamgenoten, in staat waren tot prachtige prestaties op het veld. Ze kwamen onder meer terecht in de bekerfinale die werd gehouden in Bemmel. “Voor de wedstrijd waren wij gespannen, aangezien bij Grasshoppers Noor Driessen, Mia Hordijk en Ilse Kuijt meededen aan de wedstrijd. Dat hele seizoen speelden zij mee met dames 1 van Grasshoppers. Dat zijn wel talenten van één lichting boven mij. Wij hadden vertrouwen in elkaar, maar we wisten wel dat het heel moeilijk zou worden. Lotte begon heel goed aan het eerste kwart, en we pakten daardoor een grote voorsprong. Daarbij speelden wij slim in de verdediging, want Ilse kwam al snel in foutenlast en uiteindelijk op vijf fouten. In de tweede helft kwamen Emy Hayford en ik beter in de wedstrijd, al kwam Grasshoppers terug op gelijke hoogte. Linda sprintte bij 69-69 naar de overkant, en eerlijk gezegd dacht ik op dat moment dat wij één punt voor stonden. Ze passte naar Lotte die in de buzzer wist te scoren. Er werd eerst gekeken of de bal op tijd los ging, maar deze werd alsnog geteld. Een mooie manier om de nationale beker van 2019 te pakken!”

Hier zou het niet bij blijven. De finale om de landstitel werd in Zwolle gespeeld, twee jaar nadat het mis ging met Kiki’s knie. “Naar mijn idee verliep het seizoen perfect, wat enorm fijn was zo vlak na mijn kruisbandblessure. Het enige wat nog moest gebeuren was om de landstitel binnen te slepen. Het was toen twee jaar geleden dat in Zwolle dat vervelende moment met die blessure had plaatsgevonden, dus als we zouden winnen zou het meer een persoonlijke wraak kunnen zijn om voor eens en altijd van zo’n ellendige periode afscheid te kunnen nemen. Tegen Bemmel stonden we de hele wedstrijd voor, en met het pakken van de landstitel eindigde een prachtig seizoen met een overwinning op mezelf en op sportief gebied. Vergeet ook niet de grote mate van vriendschappen die ik daar heb opgebouwd!”

Schitteren op het hoogste niveau in Den Helder

Het kan niet anders zijn dan dat zo’n fantastisch talent wordt benaderd om op het hoogste niveau van Nederland te spelen. Dat gebeurde, want Mario Bennes werd de coach van Den Helder Suns. Hij weet wat het is om kampioen te worden als speler, dat werd hij vijf keer met de Ricoh en Demon Astronauts uit Amsterdam. Kiki kwam twee jaar geleden in aanmerking voor een plek in Den Helder, waar ze afgelopen april kampioen van Nederland werd. “Als jong guppy had ik eerder al twee wedstrijden gespeeld op het hoogste niveau van Nederland, dus ik was nauwelijks zenuwachtig in het begin. We hadden met Mario daarvoor al twee oefenwedstrijden gespeeld. Tijdens het eerste jaar speelde ik voornamelijk op de point guard positie. Toch was ik dat seizoen zoekende naar mijn positie, en daarbij ging in maart 2020 de lockdown in. We hebben dat seizoen niet alles kunnen laten zien. Afgelopen jaar gaf Mario mij de rol om een scorende guard te zijn, dus mijn speelstijl veranderde ook vanaf dat moment. Janiek kon natuurlijk de spelverdelerspositie overnemen. Deze rol als scorende guard past heel goed bij mij, en ik denk dat ik beide posities goed kan oppakken. Vooral in verdedigend opzicht ben ik afgelopen seizoen vooruitgegaan.”

Extra bijzonder aan dit alles is als je weet dat de potentie er is en het dan uitkomt ook!

Genoeg potentie voor de Orange Lions