Bijna 10 jaar zitten Femke Dijkstra (links) en Lucia Harmers (rechts) op basketbal. Bij BV Hoofddorp zitten ze inmiddels in een team die hecht naar elkaar is toegegroeid. Aan het teamverband hechten Femke en Lucia veel waarde, ook aan de manier waarop dat eens te meer tot stand is gekomen. Dit seizoen boekt onder 22 van BV Hoofddorp dan ook geweldige prestaties!

Onvergetelijke tijd met het onder 18 team van BV Hoofddorp

Femke haar zus Jasmijn zat al op basketbal. Hierdoor is zij ook wedstrijden gaan kijken en is ze er ook opgegaan. Ook Lucia haar zus zat op basketbal, en toen wilde ze er ook gelijk op gaan. Ze weten dat je als team van alles kunt bereiken. Uiteindelijk win je of verlies je met elkaar, en daarnaast hebben ze enorm veel vrienden gemaakt waar ze zoveel mee beleven. “Wij zijn echt een hecht vriendenteam met onder 22,” vertelt Lucia. “Vorig jaar met onder 18 kwamen we ook steeds dichter naar elkaar toe. Wij spelen echt voor de lol, hoewel we natuurlijk altijd willen winnen. Alles geven in de wedstrijden is wat ons kenmerkt, en daarnaast zijn we enorm hecht.”

Onder 18; daar is vorig jaar echt van alles gebeurd. Een periode die niemand meer zal vergeten. “Ons oude teamgenootje Maia Kramer is afgelopen januari komen te overlijden,” vertelt Femke. “Zij was echt iemand die het team bijeen kon brengen en ook heeft gebracht. We weten dat ze er altijd is, en we doen het altijd voor haar; alles wat we hebben bereikt en zeker ook gaan bereiken.”

De hulp van de coaches rond deze tijden

Voor Lucia staat één ding vast; haar inspiratie Maia is altijd bij haar, waar dan ook. “Maia was en is voor altijd onze heldin!” beaamt ze luidt. “Ze was fan van ons allemaal, aangezien we haar altijd langs de zijlijn en op het veld hoorden tijdens het spel. In feite zijn wij ook allemaal fan van haar. Het was natuurlijk moeilijk om er doorheen te zetten na het verlies van haar, maar onze coaches Kirsten van Poeteren en Linda Somers hebben ons ook enorm geholpen om door te gaan. Als zij zich niet sterk hadden gehouden, dan hadden we wellicht niet meer op het veld kunnen staan.”

Ook als coach vraag je je dan af hoe je in deze situatie handelt. Ook dat heeft te maken met eenwording van een team, en dat hebben ze heel goed aangepakt. “Onder 18 is een enorm leuk team geweest dat elkaar in alles kon steunen,” herinnert Femke zich. “De coaches waren echt heel fijn en fantastisch. Kirsten en Linda coachen je heel goed, en zetten je in de goede richting. Hierdoor word je hecht en steeds meer close. Het is een vriendenteam qua gezelligheid, maar we hebben wel de mentaliteit om alles wedstrijden te kunnen winnen.”

Lucia: “We kunnen iedereen de waarheid vertellen, maar zijn daarnaast zo close dat we weten waar we het voor doen.”

Individuele vragen

Femke: Ben je meer een schietende guard of een leidende guard?

“Ik ben echt meer een leidende guard. Schieten doe ik niet heel vaak. Ik probeer de aanval op te zetten en te zorgen dat iedereen op haar plek staat.”

Lucia: Op jonge speelde je al bij onder 18, waarin je echt liet zien een talentvolle belofte te zijn. Had je nooit de ambitie om echt verder te groeien in basketbal?

“Dat zeker wel, maar het team waar ik nu zit is zo enorm leuk dat dat echt mijn plek is. Verder heb ik soms dat ik mijn hoofd wat kan laten hangen als het even niet gaat, en ik het irritant vind als iets niet lukt. Dat wil ik verbeteren, aangezien ik alles op perfectie wil afronden. Dat is wel minder geworden, maar ik kan nog steeds enorm veel leren van mijn team. Ik vind het verder ook heel leuk dat andere meisjes wat van ons willen leren.”

Femke: Ik heb begrepen dat de wedstrijd tegen Grasshoppers afgelopen seizoen veel heeft losgemaakt in jullie. In hoeverre zou je die wedstrijd omschrijven?

“Helemaal te gek wat het teweeg heeft gebracht! Het was een week nadat Maia was overleden, en eerst vroegen we ons af of we dit wel konden; deze wedstrijd er ineens staan. We hadden allemaal de mentaliteit dat we het wilden doen. De laatste seconden was intens spannend. We passten de bal, Indy ving hem en passten weer naar Lucia die de lay-up maakte. De ontlading was heel mooi, en we konden Maia niet grotere eren dan dat.”

Femke: Jullie spelen dit jaar in het onder 22 team. Zullen we jou later terugzien bij dames 1 van BV Hoofddorp?

“Ik hoop dat ik wel mee zou mogen trainen en te spelen. Het niveau is zo mooi om te zien, en ik kan er enorm veel van leren. Het was ook prachtig om te zien hoe dames 1 de finale speelden. Elke speelster heeft mij enorm veel gebracht. Ze willen je allemaal zien groeien. Ik heb het echt enorm fijn hier, en zou echt geen andere plek willen hebben om te spelen.”

Lucia: Ze zijn bij BV Hoofddorp bezig om een meidenlijn neer te zetten met als uitgangspunt het hoogste niveau van Nederland behalen. In hoeverre zie je de doorstroming van jong talent terug?

“Hier is wel sprake van niveauverschil met onder 18 1 en onder 18 2. Daartegenover zie ik soms meiden van onder 14 van vorig jaar (nu onder 16) met ons meespelen, en wat voor ongelooflijk potentieel ze hebben! Dat vind ik echt enorm mooi, en zij genieten er zelf ook van. Dat is wat je hoopt om terug te zien. Onder andere Rosalie Joustra, Jacqueline Zurhaar en Isabella Knol hebben vorig jaar met ons gebankt, en onze coaches laten hen ook meespelen. Iedereen heeft de kans gekregen, en daardoor gaat iemand ook groeien.”

Femke: Stel je staat in de laatste minuten met acht punten achter, waarbij het nog kan. Met welke gedachten sta je dan op het veld?

“Enorm gemotiveerd! Als ik weet dat het kan, dan geeft het mij nog meer power om het te laten lukken. Dat is ook de winnersmentaliteit die we hebben.”

Lucia: Wat maakt het leuk om met Femke in het team te spelen?

“Ik kan heel goed samenspelen met Femke. Ze begrijpt altijd alles wat ik bedoel.”

Femke: Wat maakt het leuk om met Lucia in het team te spelen?