Patrick Frimpong, inmiddels 35 jaar, heeft in Nederland en in Frankrijk professioneel basketbal gespeeld. In Nederland kwam hij in actie namens EiffelTowers Den Bosch en bij Aris Leeuwarden, en in Frankrijk bij Wasquehal Flash Basket. Ook in het Nederlands 3x3 team en tijdens verschillende 3x3 World Tours is Patrick in actie gekomen. Hij is mental coach, begeleidt onder andere topsporters en traint en coacht mensen uit het bedrijfsleven.

Rachel Roubehie-Fissa (33 jaar) is de partner van Patrick. Zij is in Frankrijk geboren, en op haar vijfde naar Nederland verhuisd. Haar broer, moeder en tante hebben gebasketbald, en zij wilde dat ook gelijk doen. Ze is bij BV Leeuwarden begonnen, en daarna heeft ze een lange tijd Eredivisie gespeeld in Nederland, zoals in Groningen, Utrecht en Barendrecht. Ze bleek een geweldig talent te zijn met een groot potentieel. Samen met Patrick maakte ze de stap om in Frankrijk te spelen, bij Femina Wasquehal Basket.

Op gaan in de basketbalsport

Patrick is vrij laat begonnen met basketballen, namelijk op zijn 17^e. Verschillende sporten gingen daaraan vooraf. “Vroeger zat ik op voetbal, atletiek, judo, kungfu en breakdance,” vertelt Patrick. “Ik bleef altijd doorgroeien, en mijn droom was om later professioneel voetballer te worden. Dat vuurtje raakte wat uitgedoofd, en toen ik op een gegeven moment twee meter lang was vroegen mensen zich steeds af of ik op basketbal zat. Op mijn 17^e wist ik dat ik de keuze zou moeten maken. Profvoetballer zat er weliswaar niet in, maar basketbal leek mij een serieuze optie. Het ging eigenlijk gelijk heel goed, want drie jaar later maakte ik mijn eerste profminuten.

Bij basketbal ben je op veel manieren onderdeel van een aanval en verdediging. Als één speler geen onderdeel is van beide schakels dan voel je dat als team. Je leeft naar elkaar toe gedurende het proces, van pre-season tot het einde van het seizoen. Je groeit enorm als team, en het proces aangaan en de spelers door en door kennen maakt het enorm bijzonder! Dat zijn een van de elementen die ik erg mooi vind. Ook de busreizen van Leeuwarden naar Weert zijn gezellige momenten. Eerlijk gezegd mis ik deze momenten in mijn sportcarrière.”

Rachel: “Mijn droom was om in het buitenland te spelen, en dat is in Frankrijk ervan gekomen,” vertelt Rachel, “samen met Patrick te hebben gespeeld in dezelfde stad, wat echt heel bijzonder was. Na twee jaar in Frankrijk te hebben gebasketbald heb ik nog één jaar bij Barendrecht gespeeld. Daarna merkte ik dat ik geen plezier meer had in basketbal op het hoogste niveau en ben ik terug gegaan naar Leeuwarden. Het groepsgevoel is zo magisch! Je werkt ergens naartoe en traint heel veel om dat te bereiken. Ik had altijd zin in trainen en nieuwe methoden uitproberen.”

Type spelers

Rachel heeft altijd als guard gespeeld, zowel als point guard als shooting guard. Het driepuntsschot ging haar ook goed af, helemaal als zij van haar coach het vertrouwen kreeg. Aan werkethiek hechtte ze enorm veel waarde. “Rachel heeft totaal geen ego in haar spel,” vertelt Patrick over haar. “Dat kan heel positief uitpakken waardoor je een fantastische teamspeelster bent, maar dat je ook de neiging hebt jezelf weg te cijferen. Denk aan Kobe Bryant. Hij wist af en toe wanneer het moment er was dat hij moest gaan forceren om een wedstrijd over de streep te kunnen krijgen. Lang verhaal kort; ik denk dat Rachel daar meer van kon laten zien, maar dat moet je wel willen. Waar sommige speelsters tijdens of na de wedstrijd voor zichzelf opkwamen denk ik dat Rachel dat niet vaak had. Ik zag op momenten dat zij vertrouwen kreeg en dat ze het op een mooie manier aanpakte, waardoor ze ook topscorer van het team werd. Ook ben ik ervan overtuigd dat Rachel op hoog Europees niveau kon spelen.”

Ik moet toegeven dat ik mijzelf niet snel op de voorgrond zet,” beaamt Rachel. “Natuurlijk ben ik enorm tevreden met waar ik uiteindelijk ben geëindigd!”

“Ik ben iemand geweest die veel rebounds kon pakken, en gebruik kon maken van mijn lengte,” vertelt Patrick. “Het verschilde ook in welk team ik speelde. In de Promotiedivisie was ik een andere speler. Ik was een veel bepalender speler dan op het hoogste niveau. Daar was ik een teamspeler die het team bij elkaar hield en als ik in het veld stond dan creëerde ik mogelijkheden voor de vrije schutters. Hard spel was ook belangrijk voor mij, de kleine dingen die je niet op de stats terug kan vinden. Ook 3x3 basketbal is heel fysiek, waarin hard werken en rebounden ook met deze tak van sport de rode draad vormt in mijn carrière.”

De eerste keer als professioneel basketballer

Rachel beschikte al over veel talent waar nog enorm veel ontwikkeling zou plaatsvinden. “Toen ik onder 20 Eredivisie speelde in Groningen trainde ik weleens mee met dames 1 van Celeritudo. Ik merkte dat coach Anjo Mekel mij veel vertrouwen gaf, dus ik kreeg gelijk een mooie rol in het team. Scorend wist ik mijn ding te doen, en ook tegen een hoog percentage driepunters te schieten.”

Het was zelfs zo ver gekomen dat tijdens een wedstrijd in 2008 Rachel tot 40 punten kwam. Dat doe je niet zomaar, dan heb je enorm veel talent en power! “Als ik in een flow zat, dan lukte zoveel! Dat was ook zo’n wedstrijd, zelfs tegenover centers scoorde ik. Het was prachtig, en een onvergetelijk moment!”

Zo gebeurde het dat op 9 december 2007 Patrick voor het eerst uitkwam op het hoogste niveau van Nederland. Namens EiffelTowers Den Bosch speelde mee hij in de Maaspoort tijdens het thuisduel tegen Den Helder Seals. “Het was enorm spannend! Ik kwam daar net kijken. Een paar jaar geleden speelde je bij de Woodpeckers en moet je de basiselementen nog onder de knie krijgen, en ineens sta je naast sterke Amerikaanse spelers die ook NBA ervaring hadden. Het was ook in Den Bosch, met een enorm rijke basketbalhistorie. Het ging als een roes voorbij, en ik ben er wel trots op dat het namens Den Bosch was, en in de Maaspoort. Het was pittig, maar ik heb enorm veel geleerd. Het team was geweldig, en coaches Randy Wiel en Wierd Goedee hebben mij enorm veel gegeven!”

Bijzondere momenten in Leeuwarden

Het seizoen daarna, in 2008-2009, ging EiffelTowers de samenwerking aan met Aris Leeuwarden. Ook Patrick werd bij deze samenwerking betrokken. “Ik kreeg een contract waarbij ik uitgeleend werd aan Aris. Het idee zou zijn dat je je daar meer zou kunnen ontwikkelen en dat je dan later terug zou komen bij Den Bosch om verder te groeien. Ik stond samen met Sonny Waaldijk, Tristan Blackwood, Bob van den Enden en Kevin Steenberge onder contract bij EiffelTowers, maar werden verhuurd voor Aris. We hebben dat seizoen veel mooie dingen laten zien. Matt Bauscher werd de topscorer van de competitie, en de eerste wedstrijd in Den Bosch hebben we met 72-73 gewonnen dankzij vrije worpen van Jayme Miller. Later gebeurde hetzelfde in Leeuwarden na een tip-in van Rein van der Kamp. Dat maakt basketbal enorm mooi: op het veld kan van alles gebeuren!”

Spelen in het buitenland

Van een mooie carrière in Nederland besloten Patrick en Rachel om hun droom waar te maken: basketballen in het buitenland. Het werd Wasquehal waar ze in terecht kwamen. “Van Rachel was het altijd een droom om in Frankrijk te spelen. Voor haar was het dan ook specifiek Frankrijk als doel, en voor mij was alles wat ik aan buitenlandse ervaring kon beleven enorm geweldig. Toen ik eenmaal in Frankrijk was, realiseerde ik mij hoeveel Franse mensen van basketbal houden. In Nederland bestaan basketballiefhebbers uit een klein clubje mensen, maar in Frankrijk is het voetbal en basketbal, en de Fransen houden enorm veel van sport. Waar je ook komt; basketbal is echt iets daar. Bijvoorbeeld bij onze wedstrijden; de burgemeester van Wasquehal was aanwezig bij wedstrijden van Rachel of mij. Ook was er een band met trommels en trompetten. Het leeft enorm in Frankrijk!”

Basketballen in Frankrijk was dus altijd al haar grote droom, een onvergetelijke droom! “De basketbalopleidingen in Frankrijk zijn ook heel goed,” vertelt Rachel. “Het bestaat uit een soort CTO’s, maar dat bestaat al heel lang. Dat maakt dat het gemiddelde niveau in Frankrijk heel hoog is! Patrick en ik wilden ook graag op één plek basketballen, en dat is ons nog gelukt ook. De try-outs verliepen goed, en we werden enorm goed ontvangen. In het begin voelde het best onwerkelijk dat ik kon doen wat ik het allerliefst deed en daarvoor betaald kreeg, in een land waar ik altijd graag heb willen spelen. We deden het heel goed als team, en de club maakte er elke wedstrijd een feestje van. Wij hebben enorm veel vriendschappen erbij gekregen!”

Je kan doelstellingen realiseren, als je maar wilt! Patrick en Rachel kunnen terugkijken op het realiseren van hun missie, met enorm veel mooie herinneringen!