Alle drie zijn ze enorm te spreken over hun talenten. Anna Steggink (midden) kijkt enorm op naar haar het spel van haar nichten Birte (links) en Laura (rechts), en beide nichten kijken op naar de coaching vaardigheden van Anna. Deze Tubbergse familie gaan we eens nader belichten door middel van het stellen van vragen.

1.  Introduceer jullie zelf eens, wie zijn jullie?

“Ik ben Laura Steggink, 25 jaar en ik speel momenteel basketbal in Italië, in de A2 competitie.”

“Ik ben Birte Steggink. Ik speel bij Jolly Jumpers in Tubbergen, en ben naast basketbal druk met school en werk.”

“Ik ben Anna Steggink, het nichtje van Laura en Birte. Ik heb tot voor kort het onder 21 team van Jolly Jumpers in Tubbergen gecoacht, maar ik heb voor dit seizoen even een stap teruggedaan in de basketbalwereld.”

2.  Hoe zijn jullie begonnen met basketbal?

Laura: “Onze ouders en broer hebben ook gebasketbald, dus wij zijn daar zeker mee opgegroeid. Na het afzwemmen was dat begonnen.”

Birte: “Doordat wij ermee opgegroeid zijn, was het een vrij logische keuze. In Tubbergen is de keuze tussen basketbal of volleybal al gauw gemaakt.”

Anna: “Laura en Birte zaten al eerder op basketbal, maar ik was ondertussen nog op voetbal en volleybal gegaan. Het feit dat zij op basketbal zaten deed mij besluiten om het ook te doen.”

3.  In hoeverre verschillen jullie van elkaar qua spel?

Birte: “Laura en ik verschillen niet eens zo heel veel van elkaar. Ik denk dat wij ongeveer dezelfde speelstijl hebben. Wij zouden zowel onder de bucket als van buiten kunnen schieten.”

Laura: “Anna is een aanwinst qua communicatie, ook in het team. Als het wat minder goed gaat, dan kan zij dat omdraaien.”

Anna: “Ik ben vooral in het belang van het team aanwezig, waarbij ik altijd zou willen zien dat het team als een team functioneert. Voor de rest vind ik het heel mooi om te zien dat mijn twee nichten zo goed bezig zijn binnen deze sport!”

Anna coachend langs de zijlijn

4.  Wat zijn jullie herinneringen aan basketbal van vroeger?

Laura: “Mijn motoriek was niet heel optimaal vroeger. Dat is iets wat gelukkig is bijgesteld, en ging het steeds beter. Dat zijn in feite mijn herinneringen aan vroeger.”

Anna: “Ik heb zoals gezegd veel andere sporten uitgeoefend. Toch kwam ik steeds weer terug, ook omdat we als familie veel bij elkaar waren. Het begon daardoor steeds weer te kriebelen.”

Birte: “Bij onze generatie zijn er veel meiden geweest die hier in Tubbergen op basketbal zaten. Ik zou echt niets anders willen dan Jolly Jumpers. Daarom zou je ook een liefhebber moeten zijn, anders zou je er niet zoveel energie in kunnen stoppen.”

5.  Laura: Je had op jouw 16^e jouw debuut gemaakt op het hoogste niveau van Nederland. Hoe was zo’n moment voor jou, spelen bij dames 1 van Jolly Jumpers?

“Ik weet nog dat ik enorm zenuwachtig was, bang voor fouten maken. Het team bestond uit veel nieuwe speelsters, en de rest van het team hielp ons daarin. Wij opereerden altijd als team, waarbij je uitdagingen als collectief aangingen.”

6.  Birte: Toen Laura voor het tweede jaar bij Royal Eagles in Apeldoorn speelde, ging jij daar ook naartoe op jouw 16^e. Hoe was Royal Eagles voor jou?

“Leuk! Dat was voor mij iets anders ingedeeld. Ik had toegezegd, maar ik had daarvoor mijn kruisband afgescheurd. Hierdoor moest ik de hele tijd revalideren, dus zag het jaar er anders uit. Het tweede jaar speelde ik best veel, en merkte ik ook een vooruitgang.”

Opperste concentratie bij Birte. Foto gemaakt door Herman Zandhuis

7. Anna: Is er een moment die je nooit meer zou vergeten?

“Waar ik het meest trots op ben, is dat ik afgelopen zomer mee mocht gaan naar het Nederlands onder 15 team. Dat is als coach wel een mooi begin om later mee te nemen.”

8.  Anna: Waar leg je als coach het meeste nadruk op?

“Voornamelijk op het opereren als team, en ook op mentaal vlak leg ik de focus. Steun krijgen op en buiten het veld vind ik belangrijk. Natuurlijk ben ik een coach die voor hard trainen gaat, maar ik ben er altijd voor mijn spelers, op elk moment.”

9.  Laura: Op het moment dat Jolly Jumpers is teruggekeerd, ben je er weer teruggegaan. Je maakte echt een groei in het gemiddeld aantal punten. Hoe heb je je spel zo weten te verbeteren?

“Dat heeft ook te maken met mijn tijd bij Royal Eagles, aangezien we daar veel hebben getraind. De trainingen waren ook specifiek: schottraining, krachttraining en ook conditietraining. Op tactisch gebied maak je veel sprongen, en om dan terug te keren naar Jolly Jumpers was echt geweldig. Iedereen ontving mij met open armen terug.”

10. Birte: Je speelt nog steeds bij Jolly Jumpers. Heb je de ambitie om in het buitenland te spelen?

“Zeker, maar ik zou eerst mijn school af willen maken. Ik stel het niet verplicht voor mijzelf om in het buitenland te spelen, maar het lijkt mij wel een leuke uitdaging.”

11. Laura: Je speelt nu in Italië als de startende center in Matelica. Hoe is het om daar te spelen?

“In het begin was het even wennen, ook omdat ik de enige buitenlander in het team ben. Inmiddels kunnen we goed met elkaar communiceren, en we leren elkaar steeds beter kennen. Qua spel is het heel anders, aangezien wij ook meer trainen. Het spel is heel fysiek hier in Italië, en de snelheid ligt ook veel hoger. Met alles tegelijk leer je veel meer.”

Een mooie nieuwe uitdaging voor Laura

12. Laura: Je bent ook uitgekomen voor de jeugd van de Orange Lions. Hoe is het om deel te nemen aan Europees grote toernooien?

“Als je zo jong bent, is zoiets een droom. Je weet op dat moment nog niet zeker dat zoiets ook de werkelijkheid wordt. Als je een jeugd EK gaat spelen is dat een droom die uitkomt! Ik was 15 jaar, en op dat moment leer je ook wat het is om aan iets groots deel te nemen. Een beleving om nooit meer te vergeten!”

13. Birte & Laura: Wat maakt Anna een geweldige coach?

Birte: “Anna is heel direct. Je weet wat je aan haar hebt als coach. Ze kan het beste uit iemand halen en van iemand verwachten. Dat maakt haar heel krachtig en zeker een geweldige coach maakt.”

Laura: “Wat ik ook goed vind van Anna is dat zij onder 21 gecoacht heeft. Dat soort meiden verschillen niet veel qua leeftijd van haar, en toch stond ze er goed als coach. Dat is niet zomaar iets, en dat belooft zeker veel moois voor haar!”