Op vijfjarige leeftijd is Eugenie Overman begonnen met basketballen bij Green Eagles in Maassluis. Haar talent bleef niet onopgemerkt, want op haar 13^e werd ze geselecteerd voor het Nederlands team en vertelde men haar dat ze op eredivisieniveau zou moeten spelen in de jeugd. Op dat moment is ze naar Lokomotief Rijswijk gegaan, waar ze vier jaar lang op het hoogste niveau in de jeugd heeft gespeeld. Daarna is ze twee jaar in de onder 20 Eredivisie gaan spelen bij Binnenland in Barendrecht. Na corona is ze teruggegaan naar Green Eagles, en tegenwoordig speelt ze bij dames 1 van Lokomotief. Basketbal is iets wat bij haar hoort, en dat laat ze op elk moment op het veld zien. Inspireren door jezelf te blijven en alles te geven op het veld, en zie hier; een geweldige kracht die Eugenie is geworden, en een aanwinst voor welk team dan ook.

Diverse basketbaltalenten in de familie

Eugenie haar moeder heeft vroeger altijd gebasketbald. Zij was tien jaar toen ze was begonnen met basketballen, en heeft ook bij Green Eagles en in de jeugd van het Nederlands team gespeeld. “Mijn moeder heeft naast dat ze speelde ook een aantal teams gecoacht, dus wat dat betreft zijn mijn zus en ik er zo ingerold,” vertelt Eugenie. “Toen mijn zus Inice 11 jaar was, kreeg ze een knieblessure. Ze heeft altijd in rayonselecties gezeten, en het is heel mooi dat ze toch is blijven doorgaan met spelen. Tot haar 18e heeft ze gebasketbald, en ze heeft mij altijd gesteund, wat heel fijn voelde. Inice was een geweldige schutter en had een grote spanwijdte. Ik ben meer van het driven naar de basket en het spel onder de basket. Het fysieke spel is iets dat meer bij me past. Door ons is ons jongere zusje Aliyah ook gaan basketballen.”

Naast haar familie kijkt Eugenie ook naar andere speelsters op, zowel van dichtbij haar omgeving als verder weg daarvan. “Sanne van Poelgeest is een van onze beste vriendinnen. In de wedstrijden gaf ze altijd alles op het veld, en dat vond ik echt heel mooi om te zien! Ook Candace Parker van de Las Vegas Aces vind ik een fantastische speelster, en natuurlijk is mijn moeder ook iemand naar wie ik enorm opkijk. Zij is naar iedereen open en ondersteunt iedereen enorm. Wat dat betreft is zij een groot voorbeeld voor mij.”

Het begin bij Green Eagles, klaar voor de eerste stap richting groei

Op haar vijfde is het voor Eugenie allemaal begonnen. Basketbal werd haar sport, en gelijk was te zien dat haar gedrevenheid en talent op een prachtige manier naar voren zou komen. “Mijn moeder heeft nog allerlei foto’s en filmpjes van mij bewaard. Vroeger was ik heel speels en enorm energiek. Een keer had ik een wedstrijd, volgens mij een van mijn eerste wedstrijden. Mijn moeder had mijn vader aan de telefoon, en hij vertelde haar dat ik steeds maar bleef scoren. Ik had echt heel veel plezier in het spel, en op dat moment wilde ik op hoog niveau spelen. Op het moment dat ik werd geselecteerd voor rayon en voor het Nederlands team, werd het steeds serieuzer. Dat maakte het wel moeilijk, want je moet op dat moment een keuze maken tussen plezier en het topsportleven. Dat moet je net liggen, of nou ja, liggen. Je moet goed weten waarvoor je basketbalt: voor plezier of voor een leven als topsporter. Die keuze is zeker niet erg, want uiteindelijk vinden wij allemaal de sport heel leuk.”

Spelen op landelijk niveau

Het kon niet anders zijn; Eugenie liet zoveel potentie zien dat ze op landelijk niveau in de jeugd zou spelen. Bij Lokomotief Rijswijk liet ze nog meer groei zien, en kreeg ze alle fundamentals onder de knie. “Green Eagles voelde gelijk erg als thuis. Natuurlijk kende bijna iedereen mijn moeder, dus toen Inice en ik daar naartoe gingen, kende iedereen ons. Ook toen ik wegging, hebben ze mij altijd gesteund, en het team van mijn zus was vaak hier thuis bij ons te vinden. Op hoger niveau spelen met het onder 16 team bij Lokomotief was ook fantastisch, en ik moest ook met de onder 14 jongens meetrainen. Die twee teams combineren was geweldig, en ik heb alle fundamentals daar geleerd. De jeugd van deze organisatie was destijds geweldig!”

“Dat zelfverzekerde wat ik in mij heb, is een belangrijk element”

Natuurlijk is er weleens twijfel in iemands carrière te bekennen. Bij Eugenie was dat ook het geval. Toch ontwaakt er altijd een vuur in haar, waardoor ze weet wat ze aankan en waar ze voor staat. “Eerst had ik vaak een zelfverzekerdheid in mezelf, waardoor ik wist waar ik goed in was. Ik wist dat het driven naar de basket en het duel onder de basket aangaan twee elementen waren waar ik goed in was. Toen ik naar Binnenland ging, verdween dat zelfverzekerde gevoel een beetje. Voor mijn gevoel kwam ik er niet echt helemaal uit, waardoor ik veel twijfelde waar ik nou echt goed in was. Toch vond ik dat gevoel weer terug toen ik weer naar Green Eagles ging. Dat zelfverzekerde wat ik in mij heb, is ook een belangrijk element, waardoor ik ook steeds beter ben gaan spelen.”

Uitkomen namens de jeugd van het Nederlands team

Als je dan uiteindelijk geselecteerd wordt voor het Nederlands team, dan weet je één ding; dan kun je basketballen. Het blijft een onvergetelijke herinnering voor Eugenie. “Ik weet nog dat ik bij de eerste selectietraining nog niet eens een training was om uiteindelijk bij het Nederlands team te komen, zo speels was ik. Toen ik uiteindelijk werd geselecteerd, moest mijn moeder mij vertellen waarvoor ik was geselecteerd. Spannend vond ik het wel, aangezien ik altijd opkeek naar de oudere meiden. Ik heb twee keer gespeeld met het onder 14 team en één keer met het onder 15 team. Dat soort momenten zijn magisch, maar echt spannend. Ik wilde het altijd goed doen, maar al het tenue aan hebben is geweldig! Die ervaring vond ik heel mooi, en het is een eer dat je mag spelen voor je land.”

Ook in het 3x3 basketbal werd Eugenie benaderd. Ze kwam in de voorselectie van het onder 18 team terecht. “Ik zat toen met Chermensa, Nanneke, Birte en Lies in de voorselectie. Zoals gezegd; ik houd wel van fysiek spelen, en laat 3x3 basketbal nou net erg fysiek en dynamisch zijn. Om ook daar weer een Nederlands tenue te mogen dragen is geweldig, een ervaring die ze nooit meer van mij af zullen pakken.”

Terug bij Lokomotief, in een nieuwe omgeving

Jarenlang was de Van Zweedenhal een vaste thuisplek voor Lokomotief. Sinds 2021 zijn ze verhuisd naar De Altis, een nieuwe en grotere hal in Rijswijk. In deze hal komt Eugenie tegenwoordig in actie namens dames 1, maar zal uiteraard nooit de tijd in haar oude hal vergeten. “De Van Zweedenhal had zo’n geweldige sfeer. Het bracht de mensen bij elkaar, al was het een vrij kleine hal. De sfeer en de drukte vond ik enorm mooi, en nu hebben we met De Altis een prachtige hal ervoor teruggekregen. We kunnen nu met drie teams tegelijkertijd spelen, en je ziet nog steeds dezelfde mensen. Wat dat betreft blijft Lokomotief nog steeds Lokomotief zoals ik dat ken! Ik heb bij dames 1 ook weer plezier in het spel. Spelen met deze meiden is geweldig!”

“Blijf altijd jezelf, werk hard, maar houd het plezier”