Al enige jaren spelen David en Vincent Van Loo (Vincent rechtsboven op de onderste foto) in hetzelfde basketbalteam, samen met hun neef Lucas Oskam (samen met David op de eerste foto rechts). Ze zijn altijd actief geweest in dezelfde club en omgeving: eerst in Waddinxveen bij Flyers, en nu zowel in Waddinxveen als in Gouda bij Bouncers. Dit jaar zijn er zeker kansen op een succesvol seizoen voor het onder 18 team van Bouncers.

1.  Hoe is basketbal in jullie leven gekomen?

Lucas: “Mijn moeder heeft vroeger gebasketbald. Vanaf dat moment raakte de hele familie geïnteresseerd. Uiteindelijk zijn we allemaal betrokken geraakt bij basketbal, of zijn we dat geweest.”

2.  Wat hebben jullie vroeger precies meegekregen van het spel van jullie ouders?

David: “Op vrijdag- of zaterdagavond gingen Vincent en ik altijd naar de sporthal om een wedstrijd van onze vader te bekijken, of om samen met hem een wedstrijd te zien. Heren 1 van Flyers speelde toen vaak op vrijdagavond, maar dat is tegenwoordig niet meer zo.”

Vincent: “Dat klopt, we waren eigenlijk altijd in het weekend in de sporthal te vinden. Bouncers heette op dat moment nog BV Waddinxveen Flyers.”

Lucas: “Toen wij begonnen met basketballen was het nog echt een Waddinxveens clubje, zeker toen Vincent en ik begonnen. Heel Waddinxveen was te vinden in de sporthal. Iedereen zat te kijken, echt met 50 man in de zaal. Later zijn we samengegaan met Gouda. Dat maakte dat het geen dorpsclubje meer was, maar ondanks dat zitten de tribunes nog steeds vol.”

David en Vincent op jonge leeftijd

3.  Hebben jullie vroeger nog iets van basketbal op het hoogste niveau van Nederland meegekregen?

David: “Vroeger zijn we met teamuitjes naar ZZ Leiden geweest. Vaak gingen we tijdens kamp naar de Vijf Meihal voor de wedstrijd van ZZ Leiden, of soms naar het Nederlands team. We bezochten ook wedstrijden van Feyenoord Basketball.”

Vincent: “Dat was zeker indrukwekkend om te zien, vooral omdat we zelf nog vrij jong waren.”

David: “Op jonge leeftijd maakt zoiets echt indruk. Ik was op die leeftijd nog niet zo groot, en dan zag je die profspelers heel hoog springen en dunken. Dat was heel leuk om van dichtbij te zien. Op dat moment wilde ik ook zo hoog kunnen springen, dus daar werkte ik naartoe.”

4.  Hoe was het voor jullie om voor het eerst te basketballen in Waddinxveen?

Lucas: “Ik ben tegelijk begonnen met een vriend van mij, die nu in de Eredivisie speelt. We begonnen eigenlijk met trainingen van onze moeders. We verloren veel wedstrijden, maar het was toch leuk. Ik had drie vrienden in het team, en tien jaar lang hebben we gebasketbald. Dat waren momenten om naar uit te kijken, het weer zien van mijn vrienden, en dat heeft mij aan deze sport verbonden gehouden.”

David: “Ik ben een jaar later begonnen dan Vincent en Lucas. We waren eerst een paar spelletjes aan het spelen bij de peanuts. Op een gegeven moment vond ik dat niet meer leuk, en ben ik gaan meetrainen in het team van Vincent en Lucas. Dat ging toen heel goed. Vanaf het begin ging het al goed, en hoewel niet alles lukte, trainde ik om steeds beter te worden.”

Vincent: “Ik begon een half jaartje later met basketballen dan Lucas. Ik ben ook gaan basketballen door Lucas, omdat ik zag hoe leuk het was. Daardoor wilde ik het ook proberen, en kwamen we ook in hetzelfde team terecht.”

5.  Zijn er in de begintijden dat jullie zijn gaan basketballen nog bijzondere tijden meegemaakt?

Vincent: “We speelden tegen een team waar we met heel ruime cijfers voor stonden, en toen mochten we niet meer scoren. Wij zaten in het onder 10 2-team, en stonden na het derde kwart zo ver voor dat we alleen nog maar mochten passen.”

David: “Het was wel zielig voor de tegenstanders, maar het was ook tegen een club die nog maar net bestond. Vorig jaar hadden we ook een onvergetelijke wedstrijd. Dat was vorig jaar tegen Leiden. We stonden in het derde kwart 15 punten achter, maar op een gegeven moment gebeurde er iets. Wij scoorden alle ballen en verdedigden ook erg sterk. Zij scoorden in het vierde kwart nog maar vijf punten, en uiteindelijk wonnen we met 15 punten verschil. Ik heb in het vierde kwart alleen al 20 punten gescoord.”

6.  Bouncers heeft recentelijk nog in de onder 20 Tweede Divisie een landelijk kampioenschap meegemaakt. Hebben jullie de ambitie gehad om verder op landelijk niveau te spelen?

Lucas: “Ik werd gevraagd om in het team te spelen dat kampioen werd in de onder 20. Echter, met school was dat best moeilijk, dus heb ik bedankt. Achteraf gezien heb ik daar wel spijt van. Ik heb altijd in de Tweede Divisie of Eredivisie gespeeld, maar op dit moment ben ik tevreden met waar ik speel. Ik geef nu ook training samen met David, en eigenlijk vind ik het leuker om anderen beter te zien worden dan mezelf nog verder te ontwikkelen.”

David: “Voor mij is het precies omgekeerd: ik vind het leuker om zelf beter te worden. Ik zou nog steeds op landelijk niveau willen spelen. Dit jaar is het voor het eerst in vijf jaar dat ik niet op landelijk niveau speel. Wel heb ik eind september mijn debuut gemaakt namens heren 1 van Bouncers.”

Vincent: “Het niveauverschil is echt groot. We spelen nu in de Tweede Divisie met onder 18, een competitie die voorheen Eerste Klasse was. Het is jammer dat we niet op landelijk niveau kunnen spelen, maar hopelijk lukt dat volgend jaar wel.”

7.  Jullie spelen in elk geval in het onder 18 team. Hoe schatten jullie de kansen in voor komend seizoen?

David: “Het hangt ervan af of we allemaal streven naar het maximale resultaat. We hebben veel blessures gehad, waardoor ik en anderen een tijdje uit de roulatie waren.”

Lucas: “Daarom is de eerste wedstrijd ook spannend. We laten het soms liggen, ondanks dat we de eerste drie wedstrijden hebben gewonnen. Wij met z’n drieën kunnen veel bijdragen, maar de rest moet ook presteren.”

Vincent: “Ik denk dat we het ver kunnen schoppen. De eerste twee weken lag ik eruit vanwege een scooterongeluk. Ik wilde in de derde wedstrijd spelen, maar dat lukte niet. We willen zeker winnen, maar dat moeten we als team doen.”