Al 22 jaar basketbalt de 28-jarige Lisanne de Jonge. Vrijwel altijd heeft ze in Bemmel gebasketbald, op één jaar na. Tussentijds ging ze naar Amerika, maar is inmiddels een zeer bekende kracht namens het Bemmelse basketbal. Foto: FIBA Europe

Op jonge leeftijd betrokken bij basketbal in Gelderland

Lisanne haar vader heeft altijd gebasketbald, en hij zei op een gegeven moment dat zij en haar broer het ook eens moesten proberen. Hij heeft vroeger voor het laatst in Bemmel gebasketbald, en vond dat een hele leuke vereniging. “In Nijmegen speelde EiffelTowers op hoog niveau basketbal,” vertelt Lisanne. “Daar hadden ze spelers als Chris Mims, Ryan Robertson en Eric Nelson; eigenlijk mijn idolen van vroeger. Hierdoor kwam ik ook erg graag naar sporthal De Horstacker om de wedstrijden te bezoeken. Het leefde daar enorm destijds, en ik ging ook naar het EiffelTowers kamp. In 2005 verhuisde EiffelTowers naar Den Bosch, dus ontstond er natuurlijk best wat ophef toen basketbal in Nijmegen opeens leek te verdwijnen. Gelukkig kwam Matrixx Magixx daarvoor in de plaats. Ook daar was ik bijna elke wedstrijd te vinden, en mijn vader zat in het bestuur. Ook daar waren supersterren te bekennen. Matrixx Magixx speelde in 2007 nog de bekerfinale in Amsterdam tegen Donar, en die wonnen ze ook. Basketbal was op dat moment iets heel groots.”

De eerste stappen richting de Eredivisie

Lisanne is zelf op zesjarige leeftijd begonnen met basketballen. Inmiddels zijn we 22 jaar verder, en zien we de beweeglijke kracht nog steeds spelen op het hoogste niveau. “Ik houd van rennen en springen, en creativiteit in het spel te brengen. In het begin speelde ik veel met jongens samen in het team. Voor mij was het daardoor vaak op en neer rennen, en mijn vader herinnert zich nog mijn eerste score. Rond mijn 12^e werd het serieuzer, aangezien ik toen in de Eredivisie met onder 16 ging spelen. René van der Wielen was toen de coach, en het was voor het eerst dat er in Bemmel topsport werd bedreven onder de jeugd. Wij waren vaak de underdog aangezien wij een jonger team hadden. Desondanks draaiden wij goed mee in de middenmoot.

Van mijzelf ben ik heel fanatiek; van trainingen tot de belangrijkste wedstrijden. Verbaal ben ik niet de beste speelster om alle speelsters erbij te houden, maar ik wil zeker het goede voorbeeld geven van hard werken. Dat probeer ik altijd uit te stralen, ook nu we met QSTA United een jonger team hebben.”

“Je rol wordt steeds groter, en de coaches beginnen meer vertrouwen in je te krijgen”

Dat is waar ook; Lisanne speelt op dit moment al 13 seizoenen op het hoogste niveau in Bemmel. Voor haar debuut in Bemmel gaan we terug naar 30 oktober 2010. “Het was echt eng!” herinnert Lisanne zich. “Ik maakte mijn debuut in Groningen tegen Celeritas-Donar. Laura Cornelius speelde toen in dat team. Zij maakte tegelijkertijd ook haar debuut op het hoogste niveau. Dat is toch heel bijzonder, zeker als je dan ook in actie mag komen. Als jonge speelster wil je de lijnen uit de vloer lopen. Je minuten gaan steeds meer toenemen, en je raakt zeker ook wat gewend. Je rol wordt steeds groter, en de coaches beginnen meer vertrouwen in je te krijgen. Toen ik 17 was, werd ik ineens starter vanwege blessures ineens. René behandelde mij toen ook als de oudere meiden, wat ik op dat moment nog niet gewend was. Dat was eerst echt wennen, maar op een gegeven moment pak je die rol en groeit het vertrouwen steeds meer. Dat ga je ook terugzien in de minuten en in je effort.”

Een periode in Amerika

In 2013 besloot Lisanne een volgende uitdaging aan te gaan. Ze ging ontdekken hoe het is om te basketballen in Amerika. Dat deed ze, en wel bij Saint Joseph’s University. “Het was zeker een mooie ervaring, maar ik was 18 jaar en de discipline die van mij werd gevraagd op school kon ik nog niet aan. Toch was ik echt enorm onder de indruk van het spel en de ervaring zoals basketbal in Amerika wordt beleefd. Toen ik eenmaal terug was in Nederland voelde ik dat ik de vrijheid die ik hier heb in Amerika best miste. Ik besloot dan ook om in Nederland te blijven, hoewel ik soms in mijn hoofd heb hoe het eruit zou hebben gezien als ik terug was gegaan naar Amerika.”

Kampioen worden met Bemmel

Na haar terugkomst zou er een bijzonder moment plaatsvinden. Als ze in Amerika gebleven zou zijn, dan had ze in elk geval dit gemist: kampioen worden met Lekdetec Bemmel. “Na de 0-3 achterstand wonnen we de vierde wedstrijd. Nog altijd hoefde Loon Lions nog maar één keertje te winnen, maar zo’n overwinning doet al veel. Dat vuurtje begon toch weer te branden. We begonnen er wedstrijd voor wedstrijd steeds meer in te geloven, en de strijd lag ineens weer open bij 3-3. De beslissende wedstrijd vond in Landsmeer plaats. Wij wonnen drie wedstrijden oprij, en we moesten allebei nog eentje te winnen. Toen de kaartverkoop eenmaal begon, en er enkel in Landsmeer nog maar kaartjes te koop waren, was het zo mooi om te zien hoeveel fans er met ons hebben meegereisd. In de zesde wedstrijd raakte ik geblesseerd waardoor ik in de beslissende wedstrijd niet in actie kon komen. Toch zou ik zo’n gevoel nooit meer beleven; voor het eerst kampioen worden met deze meiden. Ik kon mijn tranen even niet bedwingen, ook als je beseft hoe hard je ervoor werkt en hoe we zo enorm zijn gaan bouwen. De omgeving zag ook dat Bemmel met iets moois bezig was, en het was echt heel bijzonder om dat met de hele organisatie te kunnen doen!”

Twee jaar later gebeurde het weer. In wederom een spannende serie wist Lekdetec in 2017 kampioen te worden. “Ook toen was ik geblesseerd, ik scheurde namelijk mijn kruisband. Toch weet je dat je het hele seizoen erg sterk speelde, en dat zoiets erin zou zitten. We wisselden van coaches, maar toch wisten we dat we van Grasshoppers konden winnen. Anouk Biesters wist wat er nodig was. Ook dat was een hele bijzonder tijd, en ik vind het dan ook jammer dat er geen best-of-seven play-offs meer zijn.”

Tegenwoordig bestaat Bemmel, tegenwoordig QSTA United geheten, uit een jonge selectie. Het plan is dat deze jonge speelsters over zodanige routine zullen beschikken om mee te kunnen op het hoogste niveau van Nederland. “Het is vooral belangrijk dat de jeugd die er is gaat aanhaken. Hopelijk grijpen ze deze kans. Onze onder 21 team heeft het afgelopen seizoen in de competitie goed gedaan. Het wordt weer vanaf nul beginnen, en ervoor te zorgen dat de jeugd zich goed gaat ontwikkelen, eigenlijk zoals hoe Yordi en ik onze eerste minuten hebben gemaakt.”

Groei doorgemaakt als international

Ook zien we Lisanne in het oranje shirt basketballen. Ze is al een tijdje een Orange Lion, en heeft als jeugdinternational ook veel mooie tijden meegemaakt. “Het is heel bijzonder om met het woord ‘Nederland’ op je borst te spelen, en om ervoor in actie te komen. In 2015 op Lanzarote werd met onder 20 een geweldig jaar. We liepen eerder een podiumplek mis, ondanks een lichting met Emese, Laura en Janine. In 2015 sta je ineens met teams als Frankrijk en Spanje op het podium met en bronzen, dat is echt geweldig. We bereiken mooie dingen met onder 20; in 2018 een bronzen medaille en afgelopen zomer ook. Hierdoor is zeker te zien dat er mooie dingen plaats kunnen vinden. We willen met de hoofdmacht natuurlijk ook het EK bereiken, en met Vincent van Sliedregt hebben we denk ik een goede coach om daarmee verder te kunnen bouwen. Het zou een droom zijn die zou uitkomen, spelen op het EK!”