Gedurende een lange periode speelde Carola Pronk-de Jong met een geel-zwart tenue toen zij actief was voor Grasshoppers Katwijk. Ze kwam 13 seizoenen lang uit voor het dames 1 team van de Katwijkse formatie en speelde tussendoor nog één seizoen voor Renes Binnenland in Barendrecht. Basketbal blijft altijd in haar hart, en tegenwoordig deelt ze haar passie en talent als coach van het onder 12-1 team van Grasshoppers. In alle opzichten weet Carola haar talent over te brengen op enthousiaste basketballers, iets dat haar ook in dat opzicht steeds meer doet groeien.

Met basketbal in aanraking gekomen

Carola zat vroeger op zwemmen, maar moest daar vanwege oorklachten mee stoppen. Ze zat bij de Katwijkse Reddingsbrigade. “Mijn moeder vertelde dat ik eens een andere leuke sport zou moeten uitkiezen,” vertelt Carola. “Uiteindelijk ging ik met een voetbal op een basketbalpleintje gooien. Zodoende ben ik bij basketbal terecht gekomen, toen ik ongeveer negen jaar was. Ik zat er gelijk fanatiek in. Ik gaf er alles voor op; onder meer feestjes en verjaardagen.”

Bij Leiderdorp begon voor Carola het grote basketbalavontuur dat zou komen. Een begin wat ze nog goed kan herinneren. “Ik kreeg al eigenlijk snel, voor mijn gevoel, veel verantwoordelijkheid. Ik moest één tegen één spelen, iets wat ik nog heel goed weet. Ik kreeg dat vertrouwen al op jonge leeftijd, en dat was voor mij een eerste belangrijke stap.”

Spelen op het hoogste niveau

Carola mocht al snel bij dames 1 van Grasshoppers meedoen op het hoogste niveau van Nederland. Zo’n uitdaging is natuurlijk niet niks, uitkomen namens de hoofdmacht. “Als ik er dan op terug kijk, dan ben ik best wel trots op mezelf. Ik heb nog net niet met Anja Kuijt gespeeld, aangezien ze net was gestopt. Met Karin Kuijt heb ik nog wel in het team gezeten, en tegenwoordig geef ik met Anja de fundamental training bij de onder 12 meiden. In de eerste basketbaljaren op het hoogste niveau heb ik nog met Helene van Duin gespeeld. Eerste had ik Martin Hoekstra als coach, en uiteindelijk ging Rick Driessen het overnemen. Hij probeerde mij ook steeds sterker te laten spelen bij dames 1. Ondertussen zat ik ook in het Nederlands team, en moest ik meer trainingsuren maken.”

Hard werken loont, ook bij Carola

Deze trainingsuren hebben voor Carola succes opgeleverd. In seizoen 2000-2001 is haar puntenproductie met grote getallen toegenomen. “Ik was bijna elke dag aan het trainen. Ik vond het zo leuk, het was echt alles wat ik wilde; alleen maar basketballen. Je merkt wel dat als je wat ouder wordt dat je inzicht eigenlijk nog beter wordt. Ik zag soms dingen al van tevoren aankomen. Niemand zag die pass die je gaf dan aankomen, en uiteindelijk kwam die dan goed aan. Eigenlijk vond ik dat het allerleukste; niet eens het scoren, maar gewoon een assist geven.”

In haar eigen team heeft Carola veel voorbeelden gehad om naar op te kijken. Voorbeelden die ze vandaag de dag nog steeds meeneemt. “Dat werken van Marloes Driessen; daar heb ik zo tegenop gekeken. Dat wilde ik ook net zo goed kunnen. Zij was altijd van het keiharde werken. Dat is eigenlijk ook een Katwijkse mentaliteit. Ik ging ook wel eens kijken de Ricoh Astronauts, dat vond ik wel heel erg gaaf met onder andere Mario Bennes in het veld.”

Ook open voor nieuwe uitdagingen

Na acht seizoen te hebben gespeeld op het hoogste niveau van Nederland besloot Carola voor een andere weg te kiezen. Binnenland Barendrecht werd haar nieuwe basketbalbestemming. “Zij stonden altijd ergens bovenin op de ranglijst. ik wilde dat ook weleens meemaken. Bij Grasshoppers hadden we destijds nog nooit zoiets meegemaakt, dus meedraaien voor het kampioenschap zag ik wel zitten. Dat pakte toch wat anders uit. Misschien was het te hoog gegrepen. Ik had bij Grasshoppers een leidende rol. Bij Binnenland was mijn rol iets geheel anders. Toch heb ik het wel als positief ervaren. Ik vond super gaaf, en ik ben blij dat ik het heb gedaan!”

Wat ze als coach de jongste jeugd wil meegeven

Carola heeft heel veel meegemaakt; in Katwijk groeien en weten hoe het is om een uitstapje te maken. In de 13 seizoenen heeft ze veel van de sport meegekregen, en nog altijd stroomt het Grasshoppersbloed nog altijd door haar aderen. “Niet opgeven en hard werken, dat is echt iets wat wil meegeven aan de jonge jeugd. Dat is soms wel moeilijk, maar het is de enige weg omhoog als je sterker wilt worden. Als het niet gaat zoals je wil, de aanval lukt niet en de verdediging lukt niet, dan is hard werken iets wat je altijd kunt doen. Die mindset en die mentaliteit is het allerbelangrijkste!”