Een ontwikkeling vol wederoplevingen en persoonlijke groei; zo kan het basketbaltraject van de 15-jarige Laura Vilcinskas worden omschreven. Ze is al sinds haar achtste begonnen met basketballen, maar moest later stoppen vanwege rug- en knieproblemen. Nu speelt de jeugdinternational van de Belgian Cats weer basketbal, en wel bij ION Waregem. Foto: FIBA Europe

De terugkeer naar hoogtepunten

Haar terugkeer naar basketbal na een periode van blessures was een keerpunt in haar jonge carrière. Met vastberadenheid en doorzettingsvermogen heeft ze haar plaats herwonnen en is ze uitgegroeid tot een fantastische kracht. Het is niet alleen haar vaardigheid op het veld die indruk maakt; Laura's veelzijdige achtergrond in verschillende sporten, van tennis tot zwemmen, heeft haar basketbalstijl gevormd tot een unieke combinatie van elegantie en strategie. “Een coach in Waregem heeft mij gevraagd of we een ontmoeting konden hebben,” vertelt Laura. “Zo ben ik eigenlijk in Waregem terechtgekomen. Sinds mijn 12^e basketbal ik weer na het beoefenen van diverse sporten.”

Een warm welkom in Waregem

In Waregem vond Laura niet alleen een plek om haar passie te herontdekken, maar ook een hechte groep teamgenoten die haar warm verwelkomden en haar hielpen groeien, zowel als speler als persoon. Haar bewondering voor idolen zoals Emma Meesseman heeft haar geïnspireerd om haar eigen creativiteit en teamgeest op het veld te tonen. “Mijn teamgenoten zijn sowieso echt één van de beste!” zegt Laura overtuigend. “Ze hebben ook veel kennis over basketbal aan mij doorgegeven. Ze zijn zeer sympathiek, en ze zijn ook zeer open naar mij toe. Ik weet het nog heel goed; in het begin was ik wel een beetje bang voor wat er ging gebeuren, maar ze waren gelijk heel open. Op dat moment voelde ik mij direct verbonden met de groep, dus dat is echt een bonuspunt van Waregem.”

Prachtige momenten in Waregem

Van spannende overwinningen tot uitdagende wedstrijden tegen sterke tegenstanders, Laura's reis heeft haar geleid naar internationale debuten waar ze haar zenuwen en nieuwsgierigheid moest overwinnen. Met elke uitdaging ontstond ook groei, zowel individueel als collectief. “Dat was tegen Boom. Het was een zeer spannende match, omdat we op het einde met één punt wonnen. Iemand van ons team scoorde een driepunter. We stonden met één punt voor. Boom deed een poging om de leiding te nemen, maar miste het schot. Ze pakten nog een rebound, maar misten opnieuw. Uiteindelijk wonnen we met één punt, dus het was echt ongelooflijk spannend! Wij zijn echt gegroeid als team, maar ook als individu. We hebben moeilijke wedstrijden gespeeld tegen Mechelen en Boom, waardoor we ook veel hebben geleerd. Je weet dat het goede tegenstanders zijn, maar ik denk dat dit ons juist heeft geholpen om te groeien als team, zeker ook om te kunnen winnen. Dat geeft ons nog meer motivatie en vertrouwen voor de volgende wedstrijden, en zelfs voor de komende seizoenen.”

Foto: FIBA Europe

Internationaal debuut

Uitkomen voor je eigen land, voor het nationaal team; dat is altijd heel bijzonder. Voor Laura werd dat afgelopen zomer werkelijkheid. Het nationaal onder 16 team van België gaf haar deze mogelijkheid, en Laura heeft met gemiddeld zeven punten en tien rebounds per wedstrijd haar plek als international meer dan bewezen. “Het was een heel andere ervaring, gewoon echt een eer dat je daar mag spelen,” beaamt Laura. “Oké, ze hebben mij gekozen, dus ze zien iets in mij. Je moet je natuurlijk ook bij andere meisjes goed ontwikkelen, als een team. Zo’n toernooi helpt ook om betere connecties te hebben met vrienden. Het zijn dan ook vriendinnen waarvan je eerst nooit had gedacht dat je die zou hebben, bijvoorbeeld meisjes van Mechelen en Boom. Doordat je ook in het Nationaal Jeugdteam zit, zie je ook niet alleen die teamspirit, en dat je ook alleen als team kunt winnen.”

Tijdens de eerste wedstrijd tegen Griekenland was het voor Laura al raak: 11 punten en 12 rebounds. Om als jeugdinternational te debuteren met een double-double is een fantastische prestatie! “Ik was voor de eerste wedstrijd tegen Griekenland toch zeer nerveus, maar ook nieuwsgierig. Je hebt ook drie scheidsrechters in plaats van twee. Ze letten nog nauwkeuriger op. Ook de snelheid van het spel is veel hoger dan ik gewend was van mijn seizoenen in België. Je speelt tegen andere landen, dus dat betekent ook dat je andere soorten spelstijlen speelt. Als individu en als team moet je gaandeweg het toernooi groeien. Dat heeft mij echt veel geholpen, en ik denk andere teamgenoten ook.”