Op 17-jarige leeftijd heeft Ede Manghelinckx al een indrukwekkend parcours afgelegd. Haar passie, talent en vastberadenheid hebben haar niet alleen naar de Belgische top gebracht bij Phantoms Boom, maar ook naar het internationale podium als speelster voor de jeugdploegen van de Belgian Cats. Haar verhaal is er een van doorzettingsvermogen, persoonlijke groei en een onwrikbare liefde voor de sport. "Ik speel nu zeven jaar basketbal," zegt ze bescheiden, "dus eigenlijk nog niet zo lang in vergelijking met veel andere speelsters." In die korte tijd heeft Ede al meer bereikt dan de meeste tieners van haar leeftijd. Met een opvallende mix van fysieke kracht en mentale scherpte schittert ze als een van de opkomende sterren in het Belgische basketbal. "Ik hoop nog veel mooie momenten mee te maken, zowel met mijn club als met de nationale ploegen. Dat is echt mijn droom." Foto: FIBA Europe

Een sportieve familie

Ede groeide op in een familie waar basketbal diepgeworteld was. Haar vader speelde jarenlang en was actief in verschillende clubs, waaronder Landen, Sint-Truiden en Aarschot. Uiteindelijk keerde hij terug naar Landen, waar hij nu secretaris is van de club. "Mijn papa heeft altijd basketbal gespeeld," vertelt Ede. "Ik ben ermee opgegroeid. Het was altijd overal om me heen."

Die omgeving legde de basis voor haar liefde voor de sport, maar haar pad begon pas echt toen er in Landen een meisjesploeg werd opgericht. "Ik was een energiebol toen ik klein was," herinnert ze zich lachend. "Altijd in beweging, altijd iets aan het doen. Toen ik moest kiezen tussen dansen en basketbal, vond ik dat moeilijk. Maar het feit dat er een meisjesploeg kwam, heeft me echt overtuigd. Het voelde alsof het voor mij bedoeld was."

Van Landen naar Lummen: de start van een mooie carrière

Na haar beginjaren in Landen maakte Ede de overstap naar Basket Lummen. Daar begon ze te bloeien als speelster, ondanks de uitdagingen die op haar pad kwamen. "Het jaar dat ik in Lummen begon, was een coronajaar," legt ze uit. "Dat maakte alles moeilijker, maar ze organiseerden trainingen op een schoolpleintje. Dat gaf me zoveel energie. Ik voelde me echt nodig in de ploeg, en dat gaf me vertrouwen."

Onder leiding van coach Philip Wolk ontwikkelde Ede niet alleen haar fysieke spel, maar ook haar technische vaardigheden. "Ik was in het begin vooral brute kracht," geeft ze toe. "Gewoon dribbelen en schieten, niets bijzonders. Maar coach Philip heeft me geleerd hoe ik technisch moest spelen. Hij liet me zien dat basketbal niet alleen gaat om kracht, maar ook om tactiek. Dat heeft mijn spel compleet veranderd."

Teamgeest en magie op het veld

De tijd in Lummen bracht niet alleen groei, maar ook onvergetelijke herinneringen. "We waren altijd de underdog," vertelt Ede met een warme glimlach. "Maar we hebben het een keer voor elkaar gekregen om gelijk te spelen tegen Kangoeroes, een topploeg. Niemand had dat verwacht. Dat moment zal ik nooit vergeten. Het voelde alsof we de wereld aankonden."

Ze benadrukt de bijzondere band die ze had met haar teamgenoten. "We waren meer dan een team, we waren een familie. Iedereen stond voor elkaar klaar, op en naast het veld. Dat is iets wat ik voor altijd zal koesteren. Martijn Broekx was mijn coach in het coronajaar, het eerste dat ik in Lummen op het eerste niveau speelde."

De overstap naar Phantoms Boom: groei en uitdagingen

Na haar tijd in Lummen volgde een grote stap: de overstap naar Phantoms Boom. Ede kijkt met gemengde gevoelens terug op die overgang. "Het was een moeilijke periode," geeft ze eerlijk toe. "Ik moest naar de topsportschool en op internaat, terwijl ik echt een familiemens ben. Ik had in het begin veel heimwee. Ik lag ook niet meteen goed in de groep, en dat maakte het extra zwaar."

Haar vastberadenheid hielp haar om door te zetten. "Na nieuwjaar klikte het ineens," zegt ze. "Ik begon Boom leuk te vinden, school werd fijn, en ik raakte gewend aan het internaat. Het was zwaar, maar het was de juiste keuze. Als ik deze stap niet had gezet, had ik nooit de nationale ploeg gehaald."

Sterk voor de dag komen in de nationale jeugdploegen

Ede maakte in 2023 haar debuut voor de onder 16 van de Belgian Cats. Het was een ervaring die haar diep heeft geraakt. "Wij meisjes maken daar soms zo’n normaal iets van," zegt ze met bewondering, "maar het is echt iets bijzonders. Niet iedereen krijgt die kans."

Het toernooi bracht niet alleen hoogtepunten, maar ook uitdagingen. "We eindigden als negende, maar dat voelde alsof er meer in had gezeten," vertelt ze. Toch gebruikte ze die ervaring als motivatie. "Dit jaar, bij de onder 18, hebben we laten zien dat we mentaal sterk zijn. Zelfs zonder onze sterspeler Kyra Bruyndonck haalden we de top 8. Ik ben zo trots op wat we hebben bereikt."

De essentie van basketbal

Voor Ede is basketbal meer dan een sport; het is een passie die diep in haar geworteld zit. "Ik hou van de fysieke kant van basketbal," zegt ze. "Het fysieke spel, het mentale aspect, alles eraan vind ik tof. Het is een manier om al mijn energie kwijt te kunnen. En het mooiste is dat niemand basketbal op dezelfde manier beleeft. Dat maakt het zo bijzonder."

Inspiratie haalt ze uit grote namen zoals Emily Engstler, een WNBA-speelster die ze bewondert om haar fysieke spel. "Zij is echt een speelster van brute kracht. Een beetje duwen en trekken, dat vind ik prachtig." Ook Belgische speelsters zoals Hélène Nauwelaers noemt ze met bewondering. "Haar verdediging is als een pitbull. Het is prachtig om te zien hoe ze speelt."

Met haar vastberadenheid en liefde voor basketbal heeft Ede Manghelinckx een veelbelovende toekomst voor zich. "Ik wil nog zoveel leren en bereiken," zegt ze. "Ik blijf werken en hoop dat ik kan laten zien wat ik kan."