De 20-jarige Janiek Wesseling heeft een inspirerend en bijzonder pad bewandeld. Van een sportief meisje uit Apeldoorn is ze uitgegroeid tot een trotse speelster van het Biola Eagles University-basketbalteam in La Mirada, Los Angeles. Haar verhaal is er een van doorzettingsvermogen, passie en de liefde voor de sport die haar leven heeft gevormd.

De start van haar basketbalcarrière

Janiek begon haar basketbalcarrière op jonge leeftijd, aangemoedigd door haar moeder, die haar eigen liefde voor de sport doorgaf. Ze probeerde verschillende sporten, zoals turnen en dansen, maar vond daar niet haar passie. “Toen ben ik uiteindelijk op basketbal gegaan bij WSV Basketbal in Apeldoorn. Ik was acht of negen jaar oud, en vanaf dat moment begon mijn liefde voor het spel.”

Ze herinnert zich nog goed haar eerste stappen op het veld. “De trainster daar, Patsy van Andel, was zo lief. Ze legde me alles uit, en daardoor vond ik basketbal echt geweldig.” Janiek begon met eenvoudige peanut-toernooien en groeide snel in haar spel. Dankzij het plezier en de steun van haar coaches bleef ze altijd gemotiveerd.

Van WSV naar Landstede: een grote sprong

Op twaalfjarige leeftijd zette Janiek een belangrijke stap in haar basketbalcarrière. Ze verliet de vertrouwde omgeving van WSV voor Landstede Basketbal in Zwolle, een plek waar ze haar talent verder kon ontwikkelen. “Het was lastig. Ik was twaalf, moest om zes uur ’s ochtends opstaan en drie kwartier met de bus naar Zwolle. Dat was zwaar, vooral in de wintermaanden,” vertelt ze openhartig.

Het harde werken betaalde zich echter uit. “Ik speelde bij meerdere teams en had dubbele wedstrijden. Dat was druk, maar ik houd van een leven vol basketbal.” Haar tijd bij Landstede bracht haar veel mooie herinneringen. “We gingen bijvoorbeeld naar Lund in Zweden voor een toernooi. Met een groep van dertienjarige meiden in een slaapzaal, dat was geweldig. Voor het eerst in het buitenland spelen was een onvergetelijke ervaring.”

Bij Landstede had Janiek ook rolmodellen die haar inspireerden. “Ik keek op naar meiden zoals Hennie van Schaik en Sofie Bruintjes. Ze waren sterker en groter en dienden als voorbeelden voor mij.” Haar hechte band met teamgenoten maakte het vertrek uit Zwolle extra moeilijk. “Elk team, van onder 14 tot en met onder 21, had een geweldige klik. Dat heeft mijn tijd daar bijzonder gemaakt.”

QSTA United: ervaring op het hoogste niveau

Na haar tijd bij Landstede sloot Janiek zich aan bij QSTA United en kreeg ze de kans om op het hoogste niveau van Nederland te spelen. “Ik speelde bij de dames en maakte mijn eerste minuten dankzij blessures in het team. Dat gaf me veel ervaring.” Ze kijkt dankbaar terug op deze periode. “Ik leerde zoveel door te trainen met zulke sterke meiden.”

Hoewel de stap uitdagend was, bracht het haar veel. “Ik stond op het veld met meiden die ik vroeger alleen in finales zag spelen. Dat was spannend, maar vooral heel gaaf.”

De grote sprong naar Amerika

Een paar jaar later waagde Janiek de grootste sprong van haar carrière: ze vertrok naar Biola University in Los Angeles. “Ik kende meiden zoals Luna Love, Sofie Bruintjes en Hennie van Schaik die al in Amerika speelden. Dat inspireerde me.” Uiteindelijk was het haar vriend, Ruben Bos, die zelf in Amerika basketbalde, die haar over de streep trok.

“Basketbal is hier groot, en je kunt echt verder komen. Ik wilde naar een plek waar ik minuten kon maken en spelen. Dat vond ik bij Biola University, en ik ben zo blij met die keuze,” vertelt ze enthousiast. Toch geeft ze toe dat het ver weg zijn van haar familie niet makkelijk is. “Ik mis ze heel erg, maar ik heb een warm team om me heen dat als een tweede familie voelt.”

Janiek voelt zich helemaal op haar plek in Amerika. “Het team is ontzettend hecht, zonder onderlinge groepjes. We respecteren elkaar, en dat maakt het heel bijzonder.” Ze combineert basketbal met haar studie in biologie en scheikunde, en dat gaat haar goed af. “Ik heb inmiddels vier wedstrijden gespeeld, en gisteren maakte ik mijn eerste minuten. Ik scoorde zelfs, terwijl mijn moeder er was om het te zien. Dat maakte het extra speciaal.”

De komende vier jaar wil Janiek zich blijven ontwikkelen, zowel op het veld als in de klas. “Ik zie mezelf mijn diploma halen en genieten van basketbal hier. Het voelt realistisch en ik kijk ernaar uit.”