Ze kon het zelf amper geloven toen ze voor het eerst mocht meedoen tijdens het onder 16 EK. Veel clubs die hun debuut, dan wel rentree maakten in de Vrouwen Basketball League, hebben enorm geboft met de inbreng van Asa Kantebeen!
Van atletiek naar basketbal
De 23-jarige Asa is geboren in Sassenheim. Haar eerste sport beoefende ze in Leiden. “Ik zat samen met Marieke van Schie op atletiek. Ik sprak daarom ook geregeld met haar af. Zij vertelde een keer aan mij dat ze zou gaan deelnemen aan een basketbaltraining bij BS Leiden, en vroeg of ik ook een keer wilde meegaan. Ik dacht waarom ook niet. Die week daarop ging ik mee. Twee dagen daarvoor was ik nog met mijn vader naar een basketbalpleintje gegaan om even te oefenen. Tijdens de training bij BS Leiden vond ik het super leuk! Vlak daarna had ik nog een tijdje basketbal en atletiek samen gedaan. Bij onder 12 met de jongens gingen we drie keer in de week trainen, dus toen ben ik gestopt met atletiek.”
Asa staat inmiddels bekend als schutter met een sterk driepuntsschot en als sterke verdediger. Bij Leiden is ze verder gegroeid als speelster zoals we haar nu kennen. “Ik heb best veel switches gemaakt. Van Leiden ben ik naar Lokomotief Rijswijk gegaan om op hoog niveau te spelen. Later hield de meidenlijn van Lokomotief ermee op, dus toen heb ik daarna drie jaar gespeeld bij Grasshoppers in Katwijk. Op mijn 16e kwam ik in actie op het hoogste niveau van Nederland. Ik kwam daarin een aantal wedstrijden in actie, waarbij ik tegen Landslake Lions gelijk een driepunter erin gooide en daarna een drive naar de basket. In mijn laatste jaar ben ik gevraagd door CTO op mijn 16e. Na drie jaren wilde CTO jonger gaan selecteren, wat voor mij betekende dat ik een switch maakte naar Royal Eagles. De Eagles gingen na twee jaar failliet. Ik besloot daarna om naar debutant Martini Sparks in Haren te gaan spelen, en het jaar daarna naar debutant Utrecht Cangeroes. Afgelopen zomer wilde ik naar Osnabrück gaan, maar vanwege corona is dat het niet geworden. Ik heb besloten om in actie te komen voor Lekdetec Bemmel, dus ik hoop dat ik daar nog zal spelen.”
Asa omhoog namens CTO!
In actie bij debutant Martini Sparks
In seizoen 2018-2019 kreeg Haren er een club bij op het hoogste niveau. Zij hadden geboft met het feit dat ze Asa in het team kregen. “Het was een vrij moeilijk jaar. Ik kreeg vrij laat te horen dat Royal Eagles failliet ging. Het was op een moment dat alle transfers al bekend waren. Teams raakten voller, maar ik had nog geen club. Ik zocht toen contact met Joyce Siderius-Bolman. Ze had interesse in mij getoond, maar vanwege school bleef ik nog in Apeldoorn. Toen ik opnieuw contact met haar had begreep ze de situatie. Ik wilde er zeker ook voor gaan. Het is natuurlijk altijd moeilijk voor een debutant in de eredivisie. We hadden zeker een leuke groep. Het was voor mij heel leuk dat ik samen met Kim Keijzer speelde. We verloren best wel veel wedstrijden, en je moet ook focussen op je eigen prestaties. We wonnen halverwege onze eerste wedstrijd van Bemmel. Na een tijdje was Joyce gestopt als coach, en kregen we later Glenn Pinas als coach. Glenn is wel een coach met bijzonder veel ervaring.”
In actie bij debutant Utrecht Cangeroes
Een jaar later kwam er weer een debutant: Utrecht Cangeroes. Nadat de dames in de Promotiedivisie kampioen werden, was het tijd voor een volgende uitdaging, ook voor Asa dus. “Ik had het zeker naar mijn zin in Groningen. De afstand was wel lastig, zowel naar school toe als familie. Toen ik hoorde dat Ramon Kuipers coach zou worden van de Cangeroes had ik zelf contact met hem gezocht. Hij was heel enthousiast over dat ik wilde gaan spelen voor Utrecht. We zaten in een team waarin een aantal speelsters in de Promotiedivisie kampioen werden. Ik had wel verwacht dat er meer van dat soort speelsters mee zouden doen op het hoogste niveau. Het was ook nu weer lastig winnen als debutant. We zaten er wel vaker dichtbij, waarbij we een prachtige uitoverwinning boekten in en tegen Landslake Lions; een tegenstander met erg veel ervaring. Het ging ook met vallen en opstaan. Natuurlijk wil ik winnen, maar we leerden er wel vaak van. We maakten steeds grotere stappen.”
Buitenlandse ervaring met jong Oranje.
Haar eerste jeugd EK
2012 was het eerste moment dat Asa in aanmerking kwam voor een eventuele plek in de selectie van het Nederlands onder 16 team. “Er was een hele grote selectie. We begonnen met 24 of 26 speelsters. Ik gaf alles wat ik in mij had om de selectietrainingen door te komen, maar ik had wel in mijn achterhoofd dat ik wellicht zou kunnen afvallen. Ik kwam vervolgens bij de beste 15 terecht. Ik was zelf nog een jaar jonger dan de meesten. Ik zou er wel vrede mee hebben als ik op dat moment niet bij de uiteindelijke selectie zat. Echter, later hoorde ik mijn naam voor de uiteindelijke selectie van het eerste voorbereidingstoernooi.
Ik kon in eerste instantie mijn oren niet geloven. Het was een toernooi van drie wedstrijden. Ik en Deborah Vos, die ook geselecteerd werd, liepen uit de kleedkamer, en mijn vader stond boven op de tribune. Deborah riep keihard naar de tribune ‘ze gaat mee, ze gaat mee!’ Mijn vader zei eerst ‘je liegt haha!’ Toen mijn vader mijn blije gezicht zag wist hij het, en hij was immens trots! Spelen tijdens een EK is iets heel bijzonders. Ik was voor het eerst ook echt zenuwachtig. Voor het eerst had ik ook door wat voor emotie er in de sport zat. Elke keer weer voorbereiden, winnen of verliezen, en dan gelijk doorfocussen op de volgende wedstrijd. Ik heb zeker in dat stadium veel geleerd van deze sport, wat het allemaal inhoudt.”
Reactie plaatsen
Reacties