Basketbal staat binnen de familie van basketbaltalent Desi de Roos centraal. De 17-jarige speelster van onder 18 van BC Apollo Amsterdam heeft veel familieleden die op hoog niveau hebben gebasketbald. Dit wordt haar derde seizoen bij Apollo, en wie weet bloeit er nog veel meer. Qua potentie heeft zij mogelijkheden om op het hoogste niveau van Nederland te spelen.

Een oma als oud-international en prof

Voor Desi begon het allemaal op jonge leeftijd. Gestimuleerd door nieuwsgierigheid kwam ze uiteindelijk terecht bij Landslake Lions. “Toen ik ongeveer zeven jaar was, begon ik met basketballen in Landsmeer bij de Basketball’s Cool,” vertelt Desi. “Dat was elke zaterdag twee uur trainen, en vervolgens ging ik naar de onder 10. Vanaf dat moment ben ik steeds hogerop gekomen. Daarbij, basketbal zit in de familie, zoals bij mijn ouders en mijn opa en oma.”

Desi haar oma is Ria de Roos. Zij heeft enorm veel bereikt als het gaat om successen binnen basketbal. “De vijfde plaats is de hoogste ranking wat Nederland met basketbal ooit op een Europees kampioenschap heeft behaald. Mijn oma (de moeder van mijn vader) zat in deze selectie, en ik kijk enorm naar haar op. Daarbij is zij 11 keer kampioen geworden en heeft ze vijf EK deelnames meegemaakt. Ze heeft ook een zus, Gerda Schouten. Zij speelden ook samen in het Nederlands team. Mijn oma komt vaak kijken naar mijn wedstrijden. Ze geeft mij altijd het gevoel dat ik het goed doe en dat zij mij altijd probeert te helpen.”

Zoals altijd sterk in de verdediging!

Andere basketballende familieleden

Desi vertelde al dat haar opa ook heeft gebasketbald. Karel Pastor heeft eveneens veel mooie dingen meegemaakt. “Mijn opa speelde samen met Karel Vrolijk in het team, en het grappige is dat ik nu in het team zit met Lois Vrolijk. Zij hoorde ook veel verhalen over mijn opa. Hij heeft ook in het Nederlands team gespeeld en is vroeger met Herly Amsterdam kampioen geworden. Vervolgens ging hij naar Gent, en kwam ook in het Europees team terecht; de 12 beste spelers uit Europa.”

Niet de minste prestaties! Ook haar moeder Gaby Pastor heeft gebasketbald, dus Desi heeft het absoluut niet van een vreemde. “Mijn moeder heeft ook in de Eredivisie gespeeld, en speelde ook mee in de jeugd van het Nederlands team. Mijn oma is haar coach geweest. Later is ze gestopt, omdat zij een enkelblessure had opgelopen.”

Diverse inspiraties

Wat maakt iets precies jouw passie? Dat kan aan zoveel liggen, al in de kleinste dingetjes. “Ik vind het echt fantastisch om alles uit mijzelf te halen, zowel op trainingen als in wedstrijden,” legt Desi uit. “Het is mooi om te zien dat je beter wordt, dat je groeit en dat anderen in mijn team ook groeien. Ook heb ik een goeie binding met mijn team buiten basketbal. Ik vind het leuk om de open man te zoeken en ook zelf de driepunter te nemen. Er zijn meerdere elementen wat ik goed kan, zoals driven en het verdedigen van spelers op verschillende posities.”

Desi heeft natuurlijk vanuit haar familie genoeg aan inspiratie. Toch zijn er natuurlijk ook andere spelers waar ze naar opkijkt. “Mijn oom woont in Amerika. Toen ik negen jaar was, ging ik naar Amerika, naar een plaats dichtbij Seattle. We bezochten daar een wedstrijd van Seattle Storm, en daar heb ik Sue Bird zien spelen. Ik kan mij herinneren dat ik haar fantastisch vond; lekker fysiek de strijd aan gaan. Daarnaast vind ik The Splash Brothers (Steph Curry en Klay Thompson) prachtige schutters. Echt heel inspirerend!”

Bijzondere tijd bij Landslake Lions

Een lange tijd speelde Desi bij Landslake Lions in Landsmeer. Dat staat haar nog heel goed bij. “Bij Landslake Lions vond ik het heel leuk! Mijn vader coachte daar sinds het begin. Voor mijn gevoel ben ik daardoor echt beter geworden. In onder 14 werden wij in 2018 kampioen, en dat staat mij nog heel goed bij. Wij speelden in het seizoen twee keer tegen Leiden. Daar verloren wij steeds van. In de Final Four waren we goed voorbereid, zeker door de fantastische coaching van mijn vader Erik de Roos, en ook door training te krijgen van Nadine Boesaart. De halve finale tegen Den Helder goed ons goed af, en wie troffen wij in de finale? Juist, Leiden. Wij gaven in die wedstrijd niet op, en wisten de wedstrijd winnend af te sluiten. Van ons team speelde ik met veel meiden sinds de onder 10, dus was het heel bijzonder om dat met de anderen mee te maken!

Natuurlijk is het goed om ook gecoacht geworden door anderen. Daarbij, ik vond het altijd leuk om in de Apollohal te komen. De manier waarop Felix coacht vind ik fantastisch, dus maakte ik met alles bij elkaar de overstap naar Apollo. Op dit moment zit ik goed bij Apollo onder 18, maar natuurlijk zou ik het mooi vinden als ik later op het hoogste niveau van Nederland zou mogen spelen.”