Suzan Verbruggen is op haar tiende begonnen met basketballen. Sinds dat moment heeft ze van alles meegemaakt; van de Hollandse basketbalweek tot het Nederlands Team, en spelen in de Eredivisie. Een periode van groei en bloei maakte ze mee, en haar enthousiasme heeft haar gebracht tot waar ze is gekomen. Hard work pays off, en Suzan weet precies wat hard werken inhoudt.

Een snelle behendige scorer

Zoals gezegd, op haar tiende begon het allemaal voor Suzan. Basketbal Vereniging Schijndel (BVS) was haar eerste club waar ze in actie kwam. “Voor mij was BVS echt helemaal te gek om te basketballen!” vertelt Suzan enthousiast. “Ik kwam in een enorm leuk meidenteam terecht, wat nog steeds mijn vriendinnen zijn. Al snel bleek ik in staat te zijn snel en veel te kunnen scoren, en heb ik allerlei elementen op de point guard positie geleerd. Dat was voor mij een bijzonder mooie tijd!

Ik was vooral snel; snel in het pakken van steals, waardoor ik veel punten maakte. Destijds was ik voornamelijk sterk in het afronden van de drive naar de basket, waardoor ik in dat opzicht veel ballen raak gooide. Vanaf dat moment hebben ze, sinds het moment dat ik op eredivisieniveau ben gaan spelen, geprobeerd mijn schot te verfijnen. Toch was het schieten niet mijn punt, maar mijn kwaliteiten zaten vooral in snelheid, steals, rennen en de drive naar de basket verzilveren.”

Een enorme inspiratie; de Hollandse basketbalweek

Bij Suzan kunnen zowel spelers als een event een enorme inspiratie vormen. Bij haar was dat in het bijzonder de Hollandse basketbalweek. “Bij de Hollandse Basketbalweek hebben de mannen mij enorm geïnspireerd. Dat evenement was enorm geweldig! De entourage heeft enorm veel indruk op mij gemaakt. Ook vanuit Amerika kwamen spelers, en zij speelden heel mooi basketbal. Het was genieten met een volle zaal, kijkend naar mooie passes en scores. Zoiets maak je in Nederland niet elke dag mee.

Toen ik Eredivisie ging spelen waren Carla & Lia Maas twee speelsters die mij ook hebben geïnspireerd. Van hen heb ik zoveel geleerd!”

Uitkomen op het hoogste niveau van Nederland

Op haar 16^e kwam het moment daar; Suzan maakte de stap richting het hoogste niveau van Nederland. Een geheel ander begrip om mee om te gaan, maar wel gelijk een onvergetelijke. “Ik heb vier jaar bij BVS gespeeld. Op dat moment kwam ik in het Nederlands Team terecht en vonden ze daar dat ik hoger moest gaan spelen om meer te leren. Mijn club om op hoger niveau te spelen was JRC Boxtel, waar ik met de dames mocht meespelen. Het fysiek volwassen worden heb ik bij Boxtel enorm geleerd. Door met de dames mee te spelen kregen we fysieke kracht terug, gecombineerd met snel spel spelen. We wisten precies welke elementen wij wanneer konden gebruiken. We speelden hoofdklasse destijds. Het jaar daarna werd ik gevraagd om mee te spelen met de dames in Lieshout: Dr. Foots Lieshout geheten. Daar kwam heb ik echt geleerd wat het spel inhoud, inclusief het inzicht. Ik speelde op mijn 16^e op het hoogste niveau van Nederland. Toen pas besefte ik wat Eredivisie basketbal is. Ik vergeet nooit meer dat we tijdens de eerste training tweetallen moesten maken, en ik vormde toen met Carla Maas een tweetal. Hierdoor steeg ik uit naar mijn kunnen, en dat maakte dat ik basketbal leuker begon te vinden en dat ik beter in mijn spel werd.”

Met Dr. Foots Lieshout behaalde Suzan de finale van de play-offs. Nog steeds wordt deze wedstrijd gezien als een memorabele wedstrijd. “Het was een zeer spannende wedstrijd!” herinnert Suzan zich. “Ik heb niet gespeeld dat seizoen, enkel een paar keer meegetraind. Carla en Lia waren enorm fantastisch, vooral dat Lia in de allerlaatste seconde de beslissende treffer wist te verzilveren. Dat vergeet ik nooit meer!”

Een nieuwe uitdaging: Promotiedivisie bij PSV Almonte

Suzan kwam nog een lange tijd uit voor de ploeg uit Lieshout. Daarna was het tijd voor wat nieuws. “Tien jaar later, in 2006, had Bavaria zich als sponsor teruggetrokken. Wij zijn toen met vijf eredivisiedames opgestapt. Ik wilde destijds ook niet dat de club failliet zou gaan, omdat wij wilden dat de kinderen gewoon moesten doorgaan met basketballen. Met een aantal dames zijn we naar PSV Almonte gegaan. Dat was een te gekke tijd! Chatilla van Grinsven kwam toen voor het eerst bij ons trainen. We speelden drie jaar op Promotiedivisie niveau. Het was een prachtige combinatie van veel winnen en veel lol maken.”

“Alleen ben je sneller, maar als team breng je het veel verder”

Wat Suzan heeft meegemaakt is niet niks. Kampioen word je niet zomaar, en zeker niet alleen. Suzan weet wat er nodig is om de top te bereiken. “Alleen ben je sneller, maar als team breng je het veel verder,” vertelt ze. “Dat is iets wat centraal staat bij deze sport. Alleen als team bereik je veel meer. De ene is goed in verdedigen, de ander is goed in aanvallen, maar samen kom je ergens. Als je daarop inzoomt en goed op kan inspelen, dan kan je de top behalen.

De tijd dat buitenlandse spelers bij ons kwamen spelen vergeet ik nooit meer. Het is enorm indrukwekkend om als klein jong meisje daarmee te spelen. Ik heb zoveel leuke ervaringen meegemaakt, en kan met recht zeggen dat ik verslaafd ben aan basketbal. Ik vind het moeilijk om het los te laten, ook de herinneringen en dat het fysiek niet meer gaat. Basketbal is een van de weinige sporten met zoveel kwaliteiten in de sporten zelf. Als je het spel begrijpt, inzicht hebt en als team speelt, dan kan je enorm ver komen en wat je maar wilt bereiken meemaken.”

Wijze woorden van deze kampioen! Deze woorden zijn de sleutel tot succes, eentje die Suzan heeft weten aan te raken dankzij haar fantastische talent om beter te worden en te willen leren!