Hoewel ze een succesvolle periode doormaakte tijdens het Amsterdams Kleinkunst Festival, was het tegelijkertijd toch een lastige tijd voor Lotte Velvet. De covid-19 uitbraak heeft bij veel mensen voor onzekerheid gezorgd, ook binnen de theatersector. Het zorgde voor veel vertragingen, uitstellen van voorstellingen; ook de plannen die Lotte voor ogen heeft gehad destijds. Nu alles weer een tijdje open is, gaat ze succesvol op tour met haar voorstelling Ondergrond, welke op 21 oktober in première gaat in De Kleine Komedie. Foto: Anne van Zantwijk

De magie van theater

Als kind was Lotte veel aan het schrijven, en ze maakte ook veel muziek. Later is dat samengekomen in de vorm van theater. “Mijn moeder nam mij vaak mee naar het theater,” vertelt Lotte. “Toch ben ik pas later echt begonnen met het spelen en maken van theater. Wat ik aan theater heel mooi vind is dat dingen die moeilijk zijn in het echte leven, wel benoemd en besproken kunnen worden op een podium. In een vorm van een personage kan je alles vertellen of vormgeven.”

Voor Lotte zijn er ook veel voorstellingen geweest waar ze enorm van onder de indruk was. Dat betreft zowel recente voorstellingen als voorstellingen uit het verleden. “Onlangs heb ik de voorstelling Girls & Boys van Toneelgroep Oostpool, met Hadewych Minis bekeken. Deze voorstelling zal echt nooit meer uit mijn systeem gaan. Ook is een grote inspiratiebron een installatie die Julian Rosefeldt heeft gemaakt, genaamd Manifesto, die bestaat uit een heleboel schermen waarin Cate Blanchett meerdere rollen tegelijkertijd op elk scherm speelt. Iedere film vertegenwoordigt een kunststroming. Dat vond ik enorm indrukwekkend! Je loopt als kijker door al deze installatie rond, waarbij op een bepaald moment alle stemmen bij elkaar komen. Daarna gaan de films individueel weer verder. Deze vorm van een voorstelling maken heeft mij echt getriggerd!”

Forensisch psychologe

Naast theater heeft Lotte nog een andere passie. Ze is naast optreden ook werkzaam als psychologe. “Ik heb altijd een fascinatie gehad voor menselijk gedrag, ook extreem gedrag. Daarom ben ik ook psychologie gaan studeren om dat te begrijpen. Daarbij houd ik ook altijd van een soort spanning, dus forensisch psychologie paste wel goed bij mij. Door boeken en televisie raakte ik al in dat vak geïnteresseerd, waardoor ik op 21-jarige leeftijd daarmee ben begonnen. Nog steeds speel ik in het theater, en werk ik twee dagen in de week voor justitie. Dat houdt je ook met beide benen in de maatschappij.”

Diverse inspiraties

Er zit meer in een voorstelling dan je denkt. Juist die gedachte heeft bij Lotte veel inspiratie aangewakkerd. David Lynch, Andy Warhol en PJ Harvey zijn helden voor haar. “De gemeenschappelijke factor is dat zij allemaal grenzen opzoeken: binnen de kunst, binnen de muziek, tussen waarachtig en science fiction, de balans tussen realiteit en fictie,. Bij David Lynch vind ik heel mooi dat je op het verkeerde been gezet wordt. Je denkt dat je naar een thriller aan het kijken bent, maar zo’n film krijgt later een paranormale wending. Daar houd ik van! Andy Warhol is echt geweldig, omdat zijn missie was om allerlei vormen van kunst bij elkaar te brengen. Ik maak cabaret, maar als je een voorstelling van mij zal zien dan zie je dat ik ook niet 100% cabaretwerk erin heb zitten. Ik probeer ook grenzen op te zoeken omtrent wat ik op het podium kan doen. PJ Harvey zingt vaak nummers vanuit personages. Zij zingt niet alle nummers vanuit haarzelf, en dat vind ik heel mooi. Dat doe ik zelf in zekere zin ook.”

Dat Lotte grenzen opzoekt is absoluut duidelijk. Naast cabaret kan ze ook dichten en poëzie heeft binnen haar voorstelling ook een belangrijke plek. “Een tijdje ben ik huisdichter geweest bij een talkshow in een theater in Den Haag. Daar kwam ik erachter dat ik goed en ook snel een gesprek kan samenvatten in een dichtende vorm.”

Foto: Mohammad Alzoabi

Bijzondere tijd tijdens het Amsterdams Kleinkunst Festival

Zoals gezegd, covid-19 zorgde voor enorm veel onzekerheid, want een AKF houden in dat soort tijden; hoe doe je dat eigenlijk? “Het was het een heel raar jaar om te winnen. Het was een finale waar je in eerste instantie niet op hoopt, zo gedurende de covid-19 crisis. Het bestond uit veel thuiskijkers en met maar 30 aanwezige mensen. Je zou zo’n finale een anticlimax mogen noemen in deze tijden. Als ik in de herfst van 2019 geweten had dat het zo’n lastige weg te gaan had, zou ik gaan twijfelen om eraan mee te doen. In feite sta je tijdens de covid-periode met 10-0 achter. Er kwam steeds weer een lockdown of meerdere maatregelen. We hebben de finalistentour niet af kunnen maken. Het was een enorm moeilijke periode, wat toch een begin was van een mooie periode zoals nu. Het is toch niet niks om zoiets te winnen. En ik heb een heel fijn impresariaat eraan overgehouden (George Visser Producties)”

Tijd om te knallen met Ondergrond!