De 20-jarige Rosalie Custers, geboren in Antwerpen, woont momenteel in Den Bosch waar ze ook cabaret studeert aan de Koningstheateracademie. Theater is helemaal haar passie, en ze consumeert theatervoorstellingen op allerlei mogelijke manieren. Het zet haar te denken, ontroert haar, doet haar lachen en nog veel meer. De enorme bevlogenheid van Rosalie is een teken dat zij zeker van plan is om later net zo te kunnen schitteren op het podium!

Theatrale familie

Theater is niet weg te denken bij Rosalie haar familie. Mede daardoor is ze zelf ook meer de theaterwereld ingekomen. “Ik ben in een theatraal gezin opgegroeid,” vertelt Rosalie, “waarbij mijn vader theatertechnicus is en mijn moeder heeft lang gezongen als backing vocal bij verschillende Vlaamse artiesten. Van kinds af aan ging ik vaak kijken of meehelpen met opbouwen, en vanaf de lagere school ben ik begonnen met theaterlessen. Daarnaast heb ik, naast veel naar het theater gaan, diverse rollen gespeeld in musicals en muziekinstrumenten leren spelen. Op de middelbare school kan je al naar een kunstschool gaan. Dat heb ik tijdens de laatste twee jaren gedaan, waarna ik audities ben gaan doen en dus op de Koningstheateracademie ben aangenomen.”

Rosalie haar vader is technicus bij Kommil Foo. Ze is al heel vaak naar ze gaan kijken, en tot op de dag van vandaag zijn zij haar absolute helden. “Ze zijn muzikaal enorm straf en hun verhalen echt heel mooi,” vertelt Rosalie. “In 10 minuten kunnen ze mij doen lachen, huilen, nadenken; alle emoties die je kan bedenken. Daarbij hebben mijn ouders mij heel veel gestimuleerd om te blijven kijken en te blijven doen. Ik probeer ook minstens vier avonden per week in het theater te zitten als dat kan, want dat doe ik echt veel liever dan thuis zitten en bijvoorbeeld Netflix kijken.”

Haar interesse voor cabaret

Vrijwel in elke vorm is Rosalie helemaal gek op theater. Het is iets wat alles in haar kan losmaken. “Voor mij is het een optelling van alles: zowel beeldend als fysiek, taalrijk en muzikaal, vermaak en ontroering. Theater kan van alles zijn en inhouden, wat ik een belangrijke vorm van communicatie vind. Je kan naar het theater gaan om te ontspannen, nieuwe inzichten te krijgen, zelfs emoties los te maken. Ik ben ook nog nooit naar een voorstelling gegaan die mij niks deed, zelfs al vond ik het niet leuk, want ook dat zegt iets.”

De passie voor theater is bij haar enorm groot. Wat maakt dat juist cabaret dan het mooiste is voor haar? “Ik beschik over een breed interesseveld. Cabaret is in België niet echt een groot genre. Daar is het vooral meer stand-up/ kleinkunst theater. Ik verdiep mij in Den Bosch steeds meer in cabaret. Zo vind ik Bo Burnham enorm inspirerend, maar ook iemand als Naomi Velissariou van Permanent Destruction. Zij houdt zich bezig met een andere vorm van kleinkunst, waaronder een soort techno. Ook van het theatergezelschap Olympique Dramatique bezoek ik elke voorstelling. Ik heb een brede smaak voor verschillende voorstellingen.”

Foto: Jaap Joris

“Wat ik zo fijn vind aan cabaret is het persoonlijke gedeelte. Het komt echt vanuit jezelf, maar je maakt wel iets voor iedereen die komt kijken. Ik ben het ook eens met de uitspraak ‘hoe persoonlijker hoe universeler’. Daarom vind ik het vooral heel mooi hoe mensen hun eigen verhaal vertellen op het podium, omdat ik denk dat zoiets altijd het meest zal raken. Het is ook een mengeling van muziek en tekst. De combinatie van allerlei emoties is fantastisch!”

Haar keuze voor de Koningstheateracademie

Op jongere leeftijd is Rosalie naar een voorstelling gaan kijken van iemand die ze via-via kende. Hij vormde destijds een duo met Lander Severins, tegenwoordig bekend van het cabaret duo Grof Geschud. “Destijds was ik zeven jaar, maar ik weet nog dat ik dacht dat Lander zeker ver zou komen,” herinner Rosalie zich. “Jaren later was ik eens gaan kijken naar een programma: Voor De Leeuwen. Dat is eigenlijk een Belgische versie van het programma Ik Ga Stuk!, en in Voor De Leeuwen zag ik dus Lander. Ik herinnerde hem nog goed, en hij vertelde mij dat hij op de Koningstheateracademie zat. Ik ben dat gelijk gaan opzoeken, en ik was gelijk verkocht van deze opleiding.

Een paar jaar geleden heb ik Angels in America in Antwerpen gezien, dankzij Olympique Dramatique. Het was een voorstelling van vier uur, en mijn concentratieboog is nou niet echt lang. Toch heb ik daar vier uur lang met open mond zitten kijken, overweldigend was het! Ook een operavoorstelling vind ik geweldig, hoewel het niet mijn genre is. De manier waarop alles in elkaar zat, met het orkest en hoeveel mensen erbij betrokken waren was geweldig om te zien!”

Mooie toekomstplannen

Rosalie zit nu in haar derde jaar aan de Koningstheateracademie. Wat zou ze na deze studie willen doen? Gaan we haar snel zien optreden in de Nederlandse theaters? “Ik ben van plan om eerst nog verder te gaan studeren na de Koningstheateracademie. Ik zou 21 zijn als ik ben afgestudeerd, maar ik zou mij meer willen verdiepen in muziektherapie. Theater is iets wat mensen helpt, maar ik zou met deze vorm van kunst mensen nog meer willen helpen. Daarom zou ik het graag willen combineren: spelen en therapie geven. Kunst is een zeer breed begrip, waar voor mij enorm veel te ontdekken valt.”