Binnen het Nederlandse theater is het theaterduo Spruijt en Opperman een begrip geworden. Dit duo, dat bestaat uit Carlie Spruijt en Eva Opperman, tourt op dit moment door heel Nederland met hun huidige voorstelling Heimweeën. Deze voorstelling ontvangt nog steeds heel veel positieve recensies. Niet vreemd; want dat is iets wat zich dankzij prachtige verhaallijnen, klankrijke nummers, lachwekkende humor, maar zeker ook een krachtige chemie enorm uitbetaald!

Dutch Academy of Performing Arts

Voor het eerst op een podium staan, of überhaupt het begin van de officiële vorming van dit duo. Over welke tijd praten we dan als in jaartal/generatie? Waar was dat? Hoe is zoiets tot stand gekomen? In 2009 leerden Carlie en Eva elkaar kennen tijdens hun opleiding aan de Dutch Academy of Performing Arts. Tijdens hun afstuderen ontstond er een klik op het gebied van humor en muziek. Hun krachten, zoals de muzikaliteit van Eva en Carlie’s gevoel voor teksten, hebben ze gebundeld. Dat bleek een gouden combinatie te zijn. “Op zakelijk gebied zijn we ontzettend verschillend, wat zorgt voor wrijving én een gezonde balans,” aldus Spruijt & Opperman!

Beiden hebben inmiddels heel wat ervaring binnen theater opgedaan. Maar hoe verloopt zo’n theatervoorstelling vanaf het begin (de productie) tot het einde? “Je werkt ongeveer twee jaar aan een productie,” vertelt Carlie. “Op het moment dat je in het theater het podium op stapt, valt alles (als het goed is) samen. Je komt erachter of dat wat jij in het repetitielokaal hebt bedacht, ook daadwerkelijk aankomt bij het publiek zoals je het hebt bedacht.” “Dat klopt,” beweert Eva. “Verschillende factoren, zoals de spanning voordat je opgaat, de eerste lach vanuit het publiek en het applaus, samen met de sfeer van een theaterzaal, vormen een magische combinatie. Dat is iets waar wij verslaafd aan zijn geraakt.”

“We hadden allebei de ambitie om in de entertainmentbranche aan de slag te gaan”

Het zal zelden voorkomen dat iemand gedurende zijn of haar levensloop alles vanaf het begin voor ogen heeft en 100% laat uitkomen zonder veranderingen. Dat is ook bij Carlie en Eva het geval, want zoals zij nu bezig zijn binnen theater, zo hadden zij dat nooit bedacht.

Eva: “We zijn samen begonnen met eigen muziek schrijven en dat is ‘uit de hand gelopen’ tot een avondvullend muzikaal cabaretprogramma dat door theaters wordt geboekt.”
Carlie: “We hadden allebei de ambitie om in de entertainmentbranche aan de slag te gaan, maar de cabaret-tak hebben wij nooit geambieerd. Daar zijn we eigenlijk ‘per ongeluk’ in terecht gekomen, en dat bevalt ons heel goed!”
Eva: “Ik ambieerde vroeger om CliniClown te worden, en dat ambieer ik nog steeds.”

Carlie: “Ik zou zelf nog meer teksten willen schrijven, wellicht ook voor anderen. Het eerste jaar speelden we als duo overal en nergens: open podia, theaterfestivals, huiskamers, campings, familiefeesten etc. Toen we door hadden dat ons materiaal goed ontvangen werd, zijn we het lokale theater (Westlandtheater de Naald) ingelopen met de vraag of wij daar een avond mochten optreden.”
Eva: “Zodoende mochten wij aan de programmeur op een dinsdagochtend presenteren wat wij hadden gemaakt. Hij gaf ons de kans om na een jaar een avond te vullen in de professionele programmering. Toen de kleine zaal te klein bleek en ook de grote zaal uitverkocht raakte, besloten we om een impresariaat te benaderen. Zij nodigden ons uit voor koffie en inmiddels boeken zij ons programma weg in diverse theaters door het hele land.”

Afstudeer solovoorstelling in Delft

Zodoende ga je dan als duo een allereerste keer richting het podium. Carlie en Eva kunnen zich dat moment nog heel goed herinneren. “Ons eerste optreden was in het Rietveld Theater in Delft. We speelden daar beiden onze afstudeer solovoorstelling. Juist omdat we onze bezoekers niet voor slechts 40 minuten wilden laten komen, besloten we om gezamenlijk af te sluiten met ‘een uitprobeersel’. Toen het vervolgens in de foyer achteraf alleen maar over dát gedeelte van de avond ging, hadden we het gevoel dat daar meer potentie in zat. Ons doel was ‘slechts’ één uitverkochte avond in De Naald. Meer hadden we (naast losse klussen) niet staan. Wisten wij veel dat we daarna nog ruim 40 keer dat programma zouden spelen. We schreven vooral muziek. Toen De Naald ons boekte onder het genre Cabaret, hebben we opnieuw de koppen bij elkaar gestoken. We zijn op zoek gegaan naar een cabaret-regisseur en zijn toen vanuit dat oogpunt nieuw materiaal gaan schrijven. We zijn toe gaan werken naar 90 minuten materiaal, zonder echt te weten wie of wat wij wilden uitstralen. Bij ons tweede programma zijn we veel meer in concepten gaan denken en dat verliep veel gestructureerder.”

Succesvol begin met Zij en Ik

In 2016 was het dan zover! Carlie en Eva waren er klaar voor om met hun debuutvoorstelling van start te gaan.

Carlie: “Onze eerste voorstelling heette eerst ‘In alle eerlijkheid’. Toen heetten we als duo nog Zij en Ik. Toen we ons bij een impresariaat aansloten, veranderden we onze naam in Spruijt en Opperman en besloten we de voorstelling ‘Zij en Ik’ te noemen. En het was ook ‘Zij en Ik’: Het was een voorstelling waarin wij onszelf, elkaar en ons publiek leerden kennen. Als we nu terug kijken, zijn er absoluut dingen die wij nu anders zouden doen en we schrijven nu op een andere manier. Maar dat zullen we over twee jaar ook zeggen van ons huidige materiaal.”
Eva: “Als we samen scenes terugkijken, is de voornaamste gedachte: ‘Ach, wat schattig.’ Maar die voorstelling heeft ons heel veel gebracht, dus daar zijn we nog steeds heel trots op. Dus het was, voor die tijd voor ons doen, meer dan geslaagd. Maar nu vragen we meer van onszelf en zouden we geen genoegen meer nemen met dat materiaal.”

‘Ik leef mezelf’, ‘Houd me tegen’, ‘Mannen’, ‘Leer me kennen’; een verzameling van nummers die Carlie en Eva hebben bedacht. Nummers met bijzonder mooie teksten, diepe inhoud en intens klankrijk. “Het liedje dat we het vaakst zingen, is absoluut ‘Leer me Kennen’,” beweren de dames. “Dat nummer wordt het meeste aangevraagd op bruiloften of huiskamerconcerten. Maar omdat wij sinds dit seizoen nieuw materiaal hebben, vinden wij dat zelf heel verfrissend om nu te zingen. Wij sluiten de voorstelling af met ‘Laat me leiden’, wat wij allebei een heerlijk nummer vinden om te zingen. Maar we zijn ook nog steeds heel trots op de poëtische tekst van 'Kwart voor januari'. We kunnen eigenlijk niet kiezen welk liedje we het liefste spelen!”

In hun huidige show Heimweeën wordt het publiek te denken gezet met prachtige nummers die door Eva (links) en Carlie (rechts) worden gezongen. © Jaap Reedijk

“We lachen vooral heel veel. Om alles en niets. Daar kan geen optreden tegenop!”

Door de jaren heen, maak je veel mee. Carlie en Eva kunnen zich zat onvergetelijke momenten herinneren. “We zitten jaarlijks nogal wat kilometers in de auto met elkaar en die ritten vervelen gek genoeg nooit. Dat je samen op het podium een klik hebt is fijn, maar de tijd die je daar omheen samen doorbrengt is veel meer. In de auto hebben we goede gesprekken, ontstaat er inspiratie, klagen we over de files en nemen we de laatste notes door voor de voorstelling. En we lachen vooral heel veel. Om alles en niets. Daar kan geen optreden tegenop!
Maar optreden-gerelateerd kijken wij met ontzettend veel plezier terug op het hele traject van het Groninger Studenten Cabaret Festival. Tijdens dat traject werkten we voor het eerst met een regisseur en mochten we voor het eerst proeven aan het touren. Daar is een vuurtje gaan branden.”

Ook het publiek maakt met dit soort scenes heel wat mee! © Jaap Reedijk

Rondje vragen & antwoorden

Carlie: ik zie dat jullie in 2017 bij Serious Request aanwezig waren. Hoe is het om op zo’n landelijk event als deze aanwezig te mogen zijn?

“Dat was te gek! Een zakenvriend van ons vond het een leuke uitdaging om ons op dat evenement te krijgen. Hij had een actie op touw gezet om dat voor elkaar te krijgen en in één week stonden we op het hoofdpodium én werden we gedraaid in het Glazen Huis als Demo van de dag. Dat was waanzinnig, zeker omdat al het geld naar het goede doel ging.”

Eva: heb je een bepaald ritueel voordat je het podium op gaat?

“Absoluut. Het werkt voor mij erg goed dat ik bij het opengaan van de zaal al bij de coulisses sta en heen en weer kan lopen; de adrenaline op voelen borrelen en het gevoel van de zaal meekrijgen.
En duw mij ook niet het podium op zonder dat ik mijn tanden heb gepoetst, vaseline op m’n lippen heb gesmeerd en een high-ten aan Carlie heb gegeven. Puur bijgeloof, maar na een minder optreden te hebben geëvalueerd en er achter te zijn gekomen de high-ten te zijn vergeten, krijg je dit er niet meer uit. Deze drie stappen moeten worden doorlopen en ook in de hierboven genoemde volgorde.”

Carlie: ben je in het verleden door iemand geïnspireerd om later ook in het theater te gaan optreden? Zo niet, is er iemand die jou in het verleden sowieso heeft geïnspireerd (buiten theater om)?

“Bij ons stond vroeger regelmatig Bert Visscher aan op televisie. Mijn vader keek er graag naar en ik vond het fascinerend om mee te kijken en te zien hoe één man honderden mensen kon amuseren. ‘Dat moet een machtig gevoel zijn’, dacht ik dan. Maar ik heb nooit de ambitie gehad om zelf het cabaretvak in te gaan. Toen Eva en ik daar per ongeluk in rolden, vond ik het wel waanzinnig. Toen ben ik vooral gaan kijken naar duo’s als Acda en de Munnik en Veldhuis en Kemper, die zeker een inspiratiebron vormen voor wat wij doen.”

Eva: had je, voordat je op het podium zou staan, een verwachtingspatroon? Als dat het geval is, is dat verwachtingspatroon ook uitgekomen?

“Zoals hierboven al benoemd, had ik mijn pijlen op het CliniClown worden gericht. Zij en Ik en dus later Spruijt en Opperman is een uit de hand gelopen probeersel. Ik moet zeggen dat ik inmiddels ook geen verwachtingspatroon meer heb en ik hang er al helemaal geen tijdsplanning aan. Toen wij samen begonnen in 2014 gaven we onszelf 5 jaar om bij een impresariaat te komen. Twee jaar later hadden we een impresariaat. In 2016 konden we alleen maar dromen van een tweede tour met ‘Zij en Ik’. Een jaar later stonden we gepland in 20 nieuwe theaters en kregen we een GO voor onze voorstelling ‘Heimweeën’. Dus heb ik een verwachtingspatroon? Nee. Ik heb een droom; gelukkig zijn en doen wat ik leuk vind en waar ik energie van krijg.”

Carlie: wat maakt het leuk om met Eva op het podium te staan?

“Spelen met Eva is een feestje. Die meid kan bekken trekken, waar ik keer op keer weer om moet lachen. Ik moet regelmatig mijn eigen lach inhouden tijdens onze voorstelling, om wat zij doet of om hoe ze kijkt. Dat is haar grootste kracht. Daarnaast ben ik jaloers op haar muzikaliteit. Ik zing altijd de lead in onze muziek en Eva danst daar als het ware omheen met tweede stemmen en harmonieën die zij verzint, daar kan ik ontzettend van genieten.”

Eva: wat maakt het leuk om met Carlie op het podium te staan?

“Het moment dat we elkaar versterken en te gaan vliegen. Alleen Carlie heeft die uitwerking op mij. Onze samenwerking is net een relatie en in een relatie is het belangrijk dat je elkaar versterkt. Carlie versterkt mij! Waar ik me juist prettiger voel in stiltes, kan Carlie vreselijk snel ratelen (iets wat je mij niet moeten laten doen). Waar ik liever laag of een tweede stem zing, pakt Carlie de hoge lead partijen. Waar ik moeite heb met een liedtekst op papier te zetten en me liever richt op de muziek en de harmonie, schudt Carlie de teksten zo uit haar mouw. Het is een cadeautje om met zo iemand samen te werken en een bijna vanzelfsprekende chemie mee te hebben.”

Dit zegt al veel over een zeer sterke teamchemie!

Carlie: de voorstelling via de livestream op Tweede Paasdag, was dat naar jouw idee geslaagd (aangezien het een noodgedwongen andere manier was geweest om mensen te laten vermaken)?

“Geslaagd was het zeker. Wij hadden verwacht dat onze moeders zouden kijken en een verdwaalde paaskip, maar uiteindelijk hebben we continue rond de 250-300 kijkers gehad. Dat was meer dan een gemiddelde volle zaal, zeker omdat we begrepen dat veel mensen met familie of vrienden meekeken. De reacties waren waanzinnig en het was heel fijn om op deze manier toch iets te kunnen laten horen. We besloten meteen dat we het exclusief wilden houden, door er geen terugkerend evenement van te maken. Dat voelt nog steeds goed.”

Eva: hoe fijn zou het voor jou zijn om met Carlie weer op het podium te kunnen staan?

“Heel fijn en goed. Ik wil niet zeggen dat je spelen en theater maken verleerd, maar het gevoel van de zenuwen, excitement en ‘ik wil meer’, is iets wat we missen. In deze tijd proberen we ons bezig te houden met projecten op social media en al wat nieuwe ideeën op papier te zetten. Toch merken we dat creativiteit ook echt wordt opgewekt door af en toe op de planken te staan. Voor onze creativiteit, samenwerking, maar ook voor onze vriendschap lijkt het mij daarom erg goed en fijn als we weer het theater in kunnen. Het zet alles in een ander perspectief; je weet dan weer waarom je zo hard werkt!

Tot slot voor jullie allebei: is er nog iets wat jullie tegen potentiële bezoekers willen zeggen?

“In deze huidige tijd willen we mensen vooral aansporen om kaarten te kopen. De cultuursector heeft het zwaar en we kunnen wel wat volle zalen gebruiken met de hele sector. Wij zijn al enkele keren in het theater geweest en wij voelen ons er heel veilig bij, theaters nemen het zeer serieus.
En we zouden mensen aan willen sporen om, naast kaartjes voor je favoriete artiest, ook een keer kaartjes te kopen voor iets dat je nog niet kent. Dat hoeven wij niet per sé te zijn (liever wel natuurlijk!), maar iedereen moet ergens beginnen. En het is voor jonge makers onwijs fijn om die kans te krijgen. Bovendien kun je later zeggen, als Spruijt en Opperman 30 keer Carré plat spelen: Wij waren erbij, toen ze net begonnen.”