De 43-jarige Karine Roldaan heeft de opleiding gevolgd tot theaterdocent- en maker. Sinds ze daar is afgestudeerd maakt zij voorstellingen met jeugd en volwassenen. Bovendien heeft ze Theatermakerij Enschede opgericht. Dat is een jeugdtheaterschool waar allerlei projecten worden uitgevoerd. Daarnaast wordt ook de focus gelegd op talentontwikkeling en op muziektheater. Je ziet het; Karine is zeer veelzijdig en is in alle opzichten een fantastische en talentvolle theatermaakster. Laten we eens zien hoe ze gekomen is tot waar ze nu is, en wat ze tegenwoordig nog meer doet. Haar creativiteit uit zij op elk moment recht uit het hart, met als resultaat prachtige prestaties van haar hand!

Een fantastische kracht achter de schermen

Weten waar je krachten ligt; dat maakt je succesvol. Karine weet wat ze kan en wil, en dat maakt haar een fantastische aanwinst voor welke theaterorganisatie dan ook. “Waar ik vroeger zelf aan meedeed waren schoolvoorstellingen. Je had in Utrecht een gezelschap die dat soort voorstellingen verzorgde. Heel vroeg, rond 5 uur ’s ochtends, moest je dan naar Utrecht en daar het decor inladen. Ik weet nog goed dat je in de winter dat koude metaal moest uitladen. Dat moest dan in een school of theater opgebouwd worden, en dan speelde je daar drie keer in de week. Dat betrof diverse thema’s als loverboys of alcohol. Samengevat hield het vaak in: jongeren op een leuke manier waarschuwen voor de criminaliteit. Daar had ik enorm veel plezier in! Toch is het niet mijn ding. Het is niet zo dat ik er niet goed in was. We hebben in Nederland en België dat soort voorstellingen gespeeld. Toch ervaar ik vaak een enorme spanning die ik op het podium voel. Dat vind ik het ook niet waard, en daarom ben ik meer achter de schermen bezig. Dat was anders toen ik op school voorstellingen speelde. Toen speelde we een keer met een operavoorstelling mee. Al met al ben ik blij met de opleiding die ik gevolgd heb en wat ik nu doe! Als je acteur bent dan draait vaak een voorstelling om jou. Dat triggerde mij niet zo. Momenteel creëer ik dingen waarin alles draait om de deelnemers en talenten. Dat ligt mij veel meer.”

Twijfel tussen kunstacademie en de theaterschool

Theater kwam bij Karine al op jonge leeftijd om de hoek kijken. Zij maakte al snel sprongen naar een prachtige ontwikkeling “Ik begon theaterlessen te nemen omdat ik het heel leuk vond en het echt een uitlaatklep voor mij was. Dat gebeurde toen ik acht jaar was, en sindsdien stopte ik daar nooit meer mee. Dat groeide zo dat ik dat bleef doen. Echter, in Enschede had je niet echt een vervolg op de lessen tot 12 jaar. Dat hield op dat moment daar op, dus focuste ik mij op projecten. Een hele goede vriendin van mij studeerde al voor theaterdocente, dus deed ik weleens met haar mee aan projecten. Toen ik 17 werd vroeg ik mij af wat ik zou doen na mijn HAVO. Ik twijfelde tussen de kunstacademie en de theaterschool. In Kampen ging ik auditie doen, wat nu ArtEZ hogeschool voor de kunsten heet. Daar werd ik aangenomen, en op dat moment kon ik niet wachten om mee te doen. Dat leverde echt succes op, want op 22-jarige leeftijd studeerde ik daar af. Ik woonde toen in Den Bosch, en ging ik allerlei regieprojecten doen met jonge kinderen en volwassenen.”

Karine is altijd in staat om mooie dingen te creëren!

Op naar meer uitdagingen: het oprichten van Theatermakerij Enschede

Karine verhuisde later naar Enschede. Daar stonden haar nieuwe uitdagingen te wachten, met ook daar weer prachtige resultaten! “Eenmaal in Enschede ben ik aan de slag gegaan als docente bij een theaterschool die later werd wegbezuinigd,” vertelt Karine. “Dat wilde ik niet, want ik had allerlei groepen waarmee ik door wilde gaan. Daarbij, waar moesten deze jongeren naartoe? Ik heb toen met Erik-Jan Post, de oprichter van Het Theaterschip Deventer, een soort dependance van het Theaterschip in Enschede gemaakt. Daar zou ik dan de meeste lessen geven. Met een paar groepen zijn we door gegaan in een oude fabriek: de voormalige Polaroid fabriek in Enschede. Later werd aan mij gevraagd of ik officieel verder wil gaan binnen de Theatermakerij. Dat heb ik aanvaard, en is na vele ideeën en een goed beleid Theatermakerij Enschede opgericht. Inmiddels bestaan we vijf jaar als een goede school met allerlei docenten. Daarnaast hebben we ons talentennetwerk uitgebreid van een klein groepje van 30 kinderen naar heel veel meer!”

“Zijn ambitie en professionaliteit mag echt een voorbeeld zijn voor anderen”

Karine zit vol inspiratie en enthousiasme in wat ze doet. Zoiets doe je niet zomaar, laat staan beschikken over zulk mooi talent. Heeft Karine daarbij nog de nodige inspiratie gekregen? Zeker! “Iemand die mij behoorlijk geïnspireerd heeft is Theo Ham: directeur van Jeugdtheaterhuis Zuid-Holland. Hoe hij zijn ambitie en professionaliteit in Jeugdtheaterhuis Zuid-Holland er in heeft gegooid tot wat het nu is, mag echt een voorbeeld zijn voor anderen. De overtuiging dat het er moét zijn is echt prachtig aan hem. Om zoiets van de grond te krijgen is zeker niet eenvoudig, en het blijft vaak toch gezien worden als een hobby. Dat hoeft niet erg te zijn, ik bedoel alleen: als ik les krijg van iemand, dan zou ik wel les willen krijgen van iemand die professioneel is. Daardoor kan het nog steeds mijn ‘hobby’ zijn, maar het moet niet de hobby van een docent zijn. Op die manier krijg je dat het allemaal enkel een hobby blijft. Het is en blijft een vak, en dat is wat Theo Ham uitstraalt. Wij gaan echt uit van opgeleide mensen die weten hoe ze creatieve processen kunnen begeleiden. Dat wil ik graag uitdragen, en ook al zijn kinderen daar hobbymatig mee bezig, dan nog kunnen ze heel veel oppikken bij ons. Hij neemt zijn doelgroep serieus, en daardoor durft hij alles aan.”

Eveneens een fantastische kracht in de filmwereld

Bovenin kon je zien dat Karine in de theaterwereld al enorm veelzijdig is. Haar talent kan ze op een prachtige manier overdragen aan anderen. Tegenwoordig doet ze dat ook in de filmwereld, waar ze al veel geproduceerd heeft. “Ik heb aan veel films gewerkt: Oorlogswinter, Meester Kikker, Oorlogsgeheimen, Briefgeheim, Storm, Code M, De Luizenmoeder en allerlei series. Zoals je kan zien heb ik aan veel films gewerkt met historische gebeurtenissen. Dat vind ik ook het leukste om te doen, omdat ik veel van geschiedenis houd. In deze periodefilms, periodes filmen die in de huidige tijd totaal niet aan de orde zijn, zie je veel terugkomen over hoe het verleden in elkaar zit. Zo heb je te maken met kleding wat nu niet meer wordt gedragen. Wat ik van Oorlogswinter nog weet is dat de set daar, een soort Natie-Nederland set, zo echt leek dat het was alsof je je in die tijd waande. Dat maakte zoveel indruk op mij. Dat geldt ook voor Storm, want daar was een hele set nagebouwd in Antwerpen; een heel Middeleeuws dorpje. In feite was het op een industrieterrein neergezet. Dat is echt heel tof! Je kan dat soort dingen ook in boeken opzoeken, maar op zo’n filmset loop je er net echt rond.”

Advies aan jonge acteurs

Wat Karine kan meegeven aan theaterspelers kan ze zeker ook op het gebied van film. “Wat ik jonge acteurs meegeef is om dicht bij zichzelf te blijven. Soms zie je dat iemand enorm aan het acteren is. Echter, zeker in films zie je dat zoiets vaak averechts werkt. Je moet juist toelaten dat je dichtbij jezelf blijft in films, omdat het oprecht moet zijn. Is dat niet het geval, dan gaat men jou niet geloven. Probeer open te zijn voor alles wat je kan oppikken op de set en goed je energie verdelen.”

Karine haar passie: het vertellen van verhalen

Karine is op meerdere aspecten enorm bevlogen en talentvol. Ze weet jonge mensen met ambities zoveel nodige ins en outs te geven. “Dat maakt het toch mijn passie,” vertelt Karine; “het vertellen van verhalen, samen met mensen die dat ook willen doen. Vooral kinderen en jongeren stimuleren die vaak open staan voor alles. Onderdelen van een film vertalen in een verhaal is wat dat allemaal mijn passie maakt. Soms maak ik een voorstelling zelf, en dan is het mijn ding. Soms ben ik coach, en ben ik onderdeel van een iemand anders zijn verhaal. Dat vind ik ook heel leuk; functioneren in een team, waar iedereen een schakel is en toewerkt naar een eindproduct. Hierdoor kan je een best denkbare film of voorstelling krijgen. Zelf houd ik ervan om de lat hoog te leggen, want als je iets doet moet je het met volle overtuiging doen. Het is nooit iets wat kabbelt, wat inhoudt dat er altijd een moment is dat je op het juiste moment kan pieken. Dat soort piekmomenten doen het voor mij, en daarna begint alles weer helemaal vanaf het begin.”