“Het is bijzonder magisch dat je in een compleet andere wereld kan duiken”

Ze is enorm creatief, zeer goedlachs en straalt bijzonder veel positiefs en enthousiasme uit. Claudia Neeft heeft al op jonge leeftijd ontdekt wat theater zo fantastisch maakt. Het is de magie die het theater bezit wat voor haar de doorslag heeft gegeven daarin verder verzeild te raken. Middels deze magie gaat ze steeds meer op in nieuwe ontwikkelingen en andere uitdagingen. Ze is naast theateractrice ook actrice op televisie geweest, en bovendien ook voice-over en ook presentatrice. Tevens is ze recentelijk bij een geheel nieuw initiatief aangesloten: Theater Poppekus. Zoals Claudia het theater beschrijft, en daarbij haar verdere ontwikkelingen en veelzijdigheid, zal ze veel andere mensen kunnen inspireren om sterker te worden in waar je voor wilt gaan; in goede en in minder goede tijden! Foto: Ninette Moorman

Erachter komen wie je bent

Al op jonge leeftijd wist Claudia het zeker: theater is haar plek. Inmiddels floreert ze op fantastische wijze in het theater, dus extra bijzonder dat ze dat van kinds af aan zo heeft verder ontwikkeld tot waar ze nu is. “Als klein kind was ik altijd, als er ergens verjaardagen waren of thuis met mijn ouders, bezig met toneelstukjes,” vertelt Claudia. “Ik wist het op dat moment al zeker: ik moest en zou naar de toneelschool gaan. Ondanks mijn enthousiasme met mijn toneelstukjes, was ik best wel verlegen. Meestal wist ik pas veel later een antwoord ergens op te geven, dus een stuk minder ad rem dan dat ik nu ben. De toneelschool heeft mij vooral geleerd om erachter te komen wie je bent, want natuurlijk moet je dat eerst weten voordat je in een ander karakter kan kruipen.”

Niet bang zijn om fouten te maken

Jezelf kennen is het belangrijkste, je moet immers toch een ander fictief persoon kennen om te kunnen optreden. Een primair element om onder de knie te krijgen dus, weten wie je bent. Toch is er nog een ander niet onbelangrijk gegeven wat Claudia wil omschrijven. “Wat ook belangrijk is, is om niet bang te zijn om fouten te maken,” beaamt Claudia. “Mensen zijn vaak bang om fouten te maken, maar in werkelijkheid leer je juist als je hard op je snufferd valt. Of zachtjes, dat maakt ook niet uit. Om een voorbeeld te geven; op de toneelschool wilde ik alles perfect doen om dingen zo goed mogelijk te leren. Dat is op zich natuurlijk een logische gedachte, maar doordat ik juist alles zo perfect mogelijk wilde doen leerde ik minder snel. Dat heb ik voornamelijk geleerd, om meer te doen en door beter te worden door ook fouten te maken. Dus weten wie je bent, jezelf accepteren met al je gekkigheden en weten dat niemand perfect is. Op deze manier kan ik steeds zekerder door het leven gaan. Natuurlijk word je ook wijzer naarmate je steeds ouder wordt, want als jong meisje dat net van de middelbare school komt moet je eerst uit zien te vinden naast wie je bent wat je nog allemaal mag ontdekken in het leven.”

Zekerder door het leven gaan, wel drie keer zoveel! Foto: Menno Veenstra

Het ontdekken van de magie

Claudia weet wat het vergt om op een goede manier in het theater te functioneren. Wat maakt theater eigenlijk haar passie? Op deze vraag kan ze een prachtig antwoord formuleren, een antwoord waarin nog meer te ontdekken valt: magie. “Ik vind het heel leuk om in een rol te kunnen kruipen. Het is natuurlijk magisch dat je in een compleet andere wereld kan duiken. Als klein meisje had ik dat gevoel door veel boeken te lezen, vooral de fantasievolle boeken. Wat was dat fijn om dat op jonge leeftijd te kunnen doen! Door toneelstukjes te schrijven kan je ook in een andere wereld kruipen. Waar het, qua fantasie, om gaat is dat alles kan. In film kan alles en in theater kan ook alles. Op de toneelschool werd ook gezegd; het is in het echte leven altijd nog een paar tandjes gekker dan dat je het zelf zou kunnen bedenken. Er zijn zelfs waargebeurde verhalen in boeken afgezwakt, omdat men dacht het echte verhaal nauwelijks nog geloofd zou worden. De magie ontdekken kan zowel middels verhalen schrijven als een boek lezen. Het mooiste aan het feit dat ik actrice wilde worden, is dat ik dan de rest van mijn leven kan blijven ‘spelen’. Als ik iemand vroeger zag optreden dan vond ik dat mooi, maar dan wilde ik zelf het liefst op het podium staan.”

Ook magie te bekennen middels het lezen van boeken

Niet alleen het kijken van voorstellingen laat je de magie ontdekken. Vooral toen Claudia jong was, heeft ze zoals gezegd veel boeken meerdere keer gelezen. “Het boek Tocht door de groene hel van Allan W. Eckert verveelde nooit!” beweert Claudia. “Dat ging over een meisje dat met haar vader, die archeoloog was, ergens in de jungle was om hem te helpen. Die vader overleed daar, dus stond ze er helemaal alleen voor in de jungle. Ze moet dus zien te overleven. Ze was in dat boek 13 jaar, en dat was ik ook op het moment dat ik dat boek las. Je gaat je in feite identificeren met die desbetreffende persoon. Ik vond dat in mijn jeugd een prachtig boek! Toen ik ouder werd, was ik erg enthousiast over het feit dat ik naar de grote mensen bibliotheek mocht met nog meer keuze! Toch was het een desillusie, want de meeste volwassen boeken vond ik erg saai. Het heeft dus even geduurd voordat ik daar weer een fantasierijk genre vond zoals magisch realisme; dus alsof alles verder normaal is in het verhaal, maar er toch dingen zijn die niet kunnen in het echt, zoals bijvoorbeeld pratende katten in het boek Kafka op het strand van Haruki Murakami.

16 jaar Stuiter

Bij Claudia zijn meerdere theaterproducties bij haar op de basisschool geweest. Hierdoor groeide voor haar nog meer het verlangen om zelf in het theater te staan. “De productie Tien is Teveel van het NKT (Nederlands Kindertheater te Purmerend) kwam bij ons op school, maar ook het Scapino Ballet in groep zeven en acht (destijds de vijfde en zesde klas). Daar mocht ik ook de hoofdrol in spelen, dus daardoor kom je nog meer in aanraking met wat je later graag wilt doen en zijn. Ik heb ook heel veel theater gemaakt op scholen, op dit moment al enige jaren bij Stichting Theater Stuiter. Tijdens het laatste jaar van de toneelopleiding ben ik aangenomen bij Theater Stuiter, ook alweer 16 jaar geleden. Ik besloot om in het diepe te springen en mijn baan op te zeggen, en Stuiter werd een nieuwe baan destijds. Zij hadden vertrouwen in mij, nadat ik auditie ben gaan doen. Ik heb daar in heel veel producties gespeeld, onder andere in: koningin van Perzië, Reis om de wereld in 80 minuten (naar het beroemde verhaal van Jules Verne) en Spaarvarken (naar de Vrek van Molière). Van alleen de producties spelen van Theater Stuiter op scholen kon ik niet rondkomen, dus daarnaast werkte ik ook als acteur bij The Amsterdam Dungeon en pakte ik alles aan wat maar met mijn vak te maken had, zoals lesgeven, Moordspeldiners en veel entertainmentklussen.”

Hier is Claudia te zien als Claudine in de musical Buiten de Grenzen van Volle Zalen Productie!

Op dit moment speelt Claudia nog in de voorstelling To Beat or not To Beat, een voorstelling voor jongeren over pesten. “Bij deze voorstelling spelen we eerst een scene uit De Storm van Shakespeare van 400 jaar geleden, en diezelfde scene spelen we daarna nogmaals, maar dan alsof eenzelfde soort scenario op school gebeurt in de klas,” legt Claudia uit. “Deze scene wordt gespeeld door drie personen: een pester, een meeloper en een slachtoffer. We kunnen alle drie alle rollen spelen. Dat houdt ons scherp en dat wisselen we dan ook per voorstelling af. Na deze scene vraagt de regisseur aan het publiek wat we aan deze scene anders zouden kunnen doen om het pesten te stoppen. De scene wordt dan nogmaals gespeeld, en als er iemand iets wil veranderen dan roepen ze hard: ‘stop!’ Deze leerling mag zeggen wat er anders zou moeten, en die mag dat dan komen laten zien. Hij of zij mag dus meespelen en kijken of zijn of haar oplossing ook echt werkt. Vaak is dat spannend voor ze om te doen en dat maakt het niet makkelijk, maar het is zo bijzonder om elke keer weer te merken wat voor effect het heeft. Uiteindelijk komen ze er altijd wel echter wat wel werkt en wat niet, en hopen we dat ze dat ook in het echte leven gaan uitproberen wanneer er ergens gepest wordt. Voor ons als acteurs is het dus meegaan en improviseren in je rol als slachtoffer, meeloper of pester, samen met de leerling die een van deze rollen vervangt en het probleem probeert op te lossen. We maken het ze natuurlijk niet al te makkelijk en de pester zal ook niet snel stoppen met pesten, iets wat in het echte leven meestal ook niet gebeurt. Toch is het vaak zo dat als de meeloper niet meer meeloopt, of als het slachtoffer gaat samenwerken met de meeloper, dan kan de pester vaak niet veel meer uithalen en druipt hij af. Ik vind deze methode van acteren echt heel mooi en nuttig om uit te mogen voeren! Juist doordat het afhangt van de ideeën waar de leerlingen mee komen, is geen enkele voorstelling hetzelfde.”

Met het spelen van dit soort voorstellingen wordt Claudia toch op een bepaalde manier herinnert met haar jeugd. “Het grappige is dat elke keer als we het decor aan het opbouwen zijn dan voelt het precies zo vertrouwd als dat ik het mij als kind had voorgesteld; hoe het bijvoorbeeld is om het decor op te bouwen en af te breken. Dat heeft voor mij iets magisch. Kijk, ook daar komt het woord magisch weer naar voren, maar nu met de vergelijking als hoe ik mij als kind, spelen in het theater had voorgesteld. Wat ik bedoel is; je moet in magie kunnen geloven en je moet magie kunnen voelen. Of je nu in een mega groot theater speelt of in een klein zaaltje of gymlokaal, dat maakt niet uit. Voel de magie en wat het doet met het publiek. Kinderen zijn ook het eerlijkste publiek. Als het ze niet raakt, dan draaien ze zich gewoon om en gaan met hun buurman kletsen,” lacht Claudia. “Maar als je ze een uur geboeid kan houden, dan is dat prachtig. Leraren zijn vaak ook verbaasd als hun leerlingen zo lang stil kunnen zitten en helemaal opgaan in het verhaal. Dan ga je altijd met een big smile weer naar huis. Het is echt zo mooi dat ik dit mag doen!”

Meters maken

Toch was het niet één rechte lijn omhoog tot aan waar Claudia zich nu bevindt. Hoewel ze wist wat ze wilde, heeft ze een tijdje toch wat anders gedaan. “Theater was als kind al mijn passie, maar toch was ik bang dat ik op de Toneelschool niet door de audities zou komen; faalangst dus,” vertelt Claudia. “Ik schoof het dus voor me uit na de HAVO, want: ‘wie wil er nou actrice worden? Dat zou toch nooit lukken,’ waren mijn gedachten. Mijn eerste echte baan, na wat leuke losse dingen zoals werken bij het postcode Loterij Promotieteam (dus met Gaston het land door om bingo te spelen op grote pleinen en evenementen), was werken als accountmanager/vertegenwoordiger bij De Telegraaf en de Echo. In het begin was dat zeker leuk. Ik had een auto van de zaak en kaartjes met mijn naam erop. Maar na een tijdje begon het toch te knagen en wilde ik alsnog mijn droom werkelijkheid laten worden. Ik kwam terecht bij Het Collectief/De Lucas Borkel Acteursschool; een vierjarige Particuliere theateropleiding in Amsterdam waar ik auditie deed en werd aangenomen samen met mijn beste vriendin Mariëlle (die in Canada is opgegroeid en daar ook al een theatervooropleiding had gevolgd en conservatorium heeft gedaan). Ik kon het dus toch! Ik was inmiddels 26 jaar. Deze opleiding kon ik in de avonduren doen en daarbij blijven werken om het te kunnen bekostigen en om mijn huur te kunnen blijven betalen.

Te zien voor een Roos Exoo Entertainment opdracht

Daarvoor heb ik in 2003/2004 al diverse workshops gevolgd bij De Acteerstudio in Den Haag. Wat daar als basis vooral werd aangeleerd was dat je je lijf goed leert kennen. Je kreeg allerlei fysieke oefeningen, zodat je weet hoe je lichaam zich gedraagt en je bewust bent van je lijf en zijn mogelijkheden en beperkingen. De Alexander Techniek werd daar onder andere onderwezen, en daar nog voor heb ik diverse acteercursussen bij Suzanne van der Moore van Stichting Woeste Dijen gevolgd. Ik had de droom dus duidelijk nog niet losgelaten!”

Andere vormen van acteerwerk aanleren

Je ziet het; er zijn meerdere wegen om te komen waar je wilt staan. Claudia heeft tijdelijk andere uitdagingen geprobeerd totdat ze er klaar voor was. Sinds dat moment heeft ze zich alleen maar meer ontplooit binnen het acteren. Niet alleen op het toneel, maar ook voor de camera. “In het begin wil je echt meters maken,” vertelt Claudia. “Bij de toneelopleiding ben je bezig met theater acteren. Camera acteren is uiteraard iets heel anders. Daar had ik wel een klein beetje van geproefd tijdens de toneelopleiding, maar dat is nog niet alles. Vandaar dat het belangrijk is om steeds veelzijdiger te worden en zoveel mogelijk uitprobeert. Acteren voor de camera vergt een andere discipline. Het theater is toch wat ‘groter’ acteren, zoals dat je je stem goed moet kunnen overbrengen zonder microfoon. Op film zou je ook heel ‘klein’ moeten kunnen acteren, dus ook minder luid toch overtuigend over kunnen komen. Daarbij kan bij film de scene een aantal keren over gedaan worden, maar in het theater moet je volledig in je rol zitten en het publiek zien te raken. Elke voorstelling is weer megaspannend. Want dat is het moment. Je kunt het niet even overdoen. Dat is een heel andere manier van acteren. Beide vormen hebben zo hun charmes en hun minpunten. Bij camera acteren moet je bijvoorbeeld heel veel wachten op de set, voordat jouw scene aan de beurt komt en heel vaak moet het over door geluid of techniek. Ik neem meestal iets te lezen mee. Theater kost heel veel voorbereiding en een maandenlange repetitieperiode.”

Bedrijfsfilms

“Via Face the public heb ik een aantal bedrijfsfilms gedaan. Ik weet nog dat ik in een schermersoutfit moest rondlopen, want voor een bedrijfsfilm hadden ze iets bedacht waardoor ik als schermster door het beeld liep en dingen vertelde. Daarvoor moest ik ook even leren schermen, de toenmalige Nederlands kampioene schermen kwam mij dus wat basistechnieken leren. Niet alleen hoe ik een degen vast moest houden, maar ook om overtuigend over te komen. Dat is dus het leuke van (camera)acteren, de grappige nieuwe dingen die je mag leren en de discipline die het vergt.”

Gooisch Gedonder

Ook was Claudia op regio televisie te zien als actrice. In 2008 speelde ze Brigitte van Kooten in de regiosoap Gooisch Gedonder. “Gooisch Gedonder gaat over twee families: een chique familie waar ik in speelde, woonachtig in een villa en getrouwd met een man die er een puinhoop van maakte met geld. De andere kant van deze serie ging over een aso-familie. Het was een regiosoap, en ik vond het echt ontzettend leuk om te doen. Soap is snel en veel opnemen op een dag; maximaal twee keer over en door! Ook daar maak je veel meters mee en krijg je steeds meer ervaring en gemak in het natuurlijk overkomen voor de camera.”

Achter gesloten deuren

“Achter gesloten deuren was heel erg leuk om te maken, erg creatief ook! Ik heb in meerdere Seizoenen een hoofdrol mogen vertolken en het wordt nog steeds uitgezonden en meermaals herhaald op SBS9. In drie dagen zet je een verhaal neer; verhalen zoals waargebeurde geheimen die op realistische wijze worden weergegeven. Wat dat zoal inhoudt is dat het verhaal al bekend is, net als de personages, maar de tekst in het script is er niet. Op deze manier komt een verhaal, helemaal in deze categorie die Scripted Reality heet, er zo natuurlijk mogelijk uit. Een scenario waarbij het verhaal en de personages al bekend is leidt tot improviseren, en dat is iets wat ik heel leuk vind! Deze vorm van acteren maakt je veelzijdiger, ook in het kader van inlevingsvermogen en overtuigend overkomen.”

Presenteren

Claudia heeft ook nog een uitstapje gemaakt naar presenteren op televisie. In de ochtend heeft ze een half jaar lang het programma Dit is mijn Kracht mogen presenteren. Mensen die iets bijzonders hadden meegemaakt, werden door Claudia uitgenodigd om hun verhaal te vertellen en waar ze hun kracht vandaan hadden gehaald. “Dat was wel leuk, maar wel heftig,” beweert Claudia. “Zeven afleveringen op één dag opnemen gaat je uiteraard niet in de koude kleren zitten. Tevens werd er continu via een oortje van alles in mijn oor gezegd, en vond ik het daardoor moeilijk om mezelf te blijven. Leuk uitstapje dus, maar acteren blijft meer mijn ding.”

Theater Poppekus

Hierboven is te zien dat deze diverse televisie-ervaringen Claudia veelzijdiger hebben gemaakt. Inmiddels zijn we net uit de coronacrisis, maar tijdens deze periode is er voor Claudia een mooi initiatief gekomen. “Door corona was het natuurlijk lastig om naar theater te komen, laat staan om voorstellingen te kunnen spelen. Het bestond, als er dan gespeeld mocht worden, uit lege plekjes overal tussenin vanwege de anderhalve meter verplichting. Voor de bezoekers niet leuk, maar ook voor de spelers absoluut niet. Theater beschikt op dat moment over een ander soort synergie. Met Theater Poppekus, een poppentheater zonder poppenkast, speelden we veel voorstellingen. Mijn creatieve ei kon ik erin kwijt. Maar door de Coronacrisis werd dat een stuk minder. In die periode hebben we een verhaal gemaakt over Tweet, een trekvogel die een half jaar te laat geboren wordt omdat zijn moeder denkt dat het door corona beter is om het ei een half jaar later te leggen in plaats van in de lente. Het vogeltje moet in de kou leren vliegen, met alle gevolgen van dien. Inmiddels weet ik hoe het is om met Theater Poppekus in volle zalen te spelen. Je kan van alles met Theater Poppekus maken en verzinnen. In het Bezoekerscentrum De Hoep in Castricum spelen we in de vakantie altijd voorstellingen met volle zalen. Inmiddels worden we herkend daar, dus elke keer als wij daar komen zijn we volledig uitverkocht. Verder hebben we in de stille periode allerlei filmpjes gemaakt met Theater Poppekus in De westgate studios. Ook zijn we in een aantal filmpjes op stap met Bosw8er Evert-Jan Woudsma, waarin de poppen allerlei dingen ontdekken in de natuur. Dat wordt vaak op basisscholen vertoond aan kinderen zodat ze wat van de natuur kunnen leren. Dit heet Natuurlijke Zaken en werd ook uitgezonden bij TV Heemskerk. Een aflevering daarvan is hier terug te bekijken!

Theater Poppekus met Rob Bakker en Tineke Jonkman

Westgate Studios, eveneens ontstaan in de coronatijd

Niet alleen creatief omgaan met de voorstellingen van Theater Poppekus, maar ook nieuwe mogelijkheden zijn ontstaan in minder gunstige tijden. Het vergt creativiteit om te bedenken wat je zoal kan doen in tijden waarin theater niet bezocht kan worden. Poppekus had een kleine studio bij Sfeer op maat in Westpoort Amsterdam; het bedrijf van JP Janssen, Claudia’s geliefde. Dit bedrijf is gespecialiseerd in Decorbouw, standbouw en evenementenbouw. Daar werd dus heel weinig gebouwd twee jaar lang, want die branche lag compleet stil ook. Zo bedacht JP, mede door het kleine studiootje van Poppekus, de Westgate Studios Amsterdam! “Een mooi project,” vertelt Claudia uit volle enthousiasme, “met grote film- en fotografiestudio’s zodat de mensen hier tenminste niet stil hoefden te zitten. Iedereen werkte daar met positieve energie aan mee. Ik als actrice en presentatrice ben daardoor allerlei filmpjes gaan maken tijdens de bouw van de Westgate Studios. Nu is het af, dus binnenkort zal er nieuws naar buiten komen en wordt het in het bijzijn van publiek geopend, aangezien dat nu weer mag. Voor een kleine glimp: bekijk hier meer over Westgate Studios!”

Een inspiratie voor veel mensen

Positief blijven, weten waar je het zoeken moet, erg veel lachen en schitteren! Dat zijn zo ongeveer vier elementen die Claudia eigen maken, op een manier waardoor ze enorm floreert als zijnde actrice, maar vooral iemand die een inspiratie voor iedereen kan zijn! Dit vanwege haar vermogen om van niets iets te kunnen maken, in wat voor tijden dan ook. “Als je iets doet waar je passie in zit, dan straal je dat zeker uit! Positieve energie is de leidraad naar een prachtige ontwikkeling, samen met de overtuiging dat het je zeker goed af kan gaan. Corona is een moeilijke tijd voor iedereen geweest. De vraag, dan wel truc, is; hoe ga je daarmee om? Tijd die je anders had willen besteden gaat niet meer terugkomen, maar je kan in de tussentijd wel met één of meerdere initiatieven komen waar je toch het gevoel hebt dat zoiets je gelukkig maakt en waarbij je op lange termijn (lees: in tijden dat het weer goed gaat) je voordeel uit kan halen. Zo ben ik online quizzen gaan presenteren via Monster Events met Zoom en Teams. Sta je dan in een studio leuk en gek te doen, heerlijk is dat! Niet hetzelfde als voorheen. Dat snap ik natuurlijk, maar als je op creatieve ideeën kan komen waar je later wat aan hebt, dan geeft zo’n periode altijd nieuwe mogelijkheden. Het is niet dat je het niet kan, je kan het eventjes niet of beter gezegd; nóg niet. Deze Westgate Studios zijn ook gebouwd vanuit de drive om iets positiefs neer te zetten in plaats van bij de pakken neer te zitten. Al met al; het leven heeft nu eenmaal hindernissen of momenten waarin het absoluut niet meezit, maar dat heeft niet alleen betrekking op jou. Ik ben ervan overtuigd dat we allemaal deze hindernissen lachend tegemoet kunnen gaan en te overkomen. Met een lach of een traan, maar doe het op jouw manier, het liefst met een lach!”