Vanaf haar zevende heeft de 35-jarige Marina van der Bij gebasketbald. Ze speelde onder andere met Rachel Roubehie-Fissa en had Patrick Frimpong en Klaas Stoppels als coaches. Halverwege haar basketbaltijd hield zij altijd de statistieken bij tijdens de wedstrijden van Aris Leeuwarden. Dat heeft ze ongeveer 13 jaar gedaan, waardoor ze ook veel eredivisiewedstrijden en veel verschillende spelers de afgelopen jaren heeft gezien. “Dat was vrij intensief,” herinnert Marina zich, “ook dat we tijdens weekenden in de oefencampagnes soms naar Luxemburg, Duitsland of België gingen.” Het teamgevoel beschouwt Marina als een zeer belangrijke schakel, en dat belangrijke element heeft ze altijd op een prachtige manier met haar meegedragen. Hierdoor is ze steeds meer opgegaan binnen deze sport, en ook namens Aris waarvoor ze heel veel moois heeft betekend!

Beschikkend over talent op jonge leeftijd

Al snel ontdekte Marina de essentie van basketbal. Als team win je of verlies je wedstrijden. Vanuit deze overtuiging groeide haar potentie en talent. “Ik zat eerst op atletiek,” vertelt Marina. “Sporten vond ik altijd al heel leuk, en een klasgenoot van mij zat al op basketbal en vroeg of ik het leuk vond om een keer mee te gaan. Toen ik thuis kwam wist ik één ding: ik wil op basketbal gaan. Spelen in teamverband beviel mij enorm; met z’n allen prestaties kunnen behalen.”

Haar eerste training kan ze nog heel goed herinneren. Voor haar was alles nieuw; al vanaf het betreden van de kleedkamer. “Dat vond ik al heel leuk, met alle dames in de kleedkamer. Mijn coach zei tijdens de training al gelijk tegen mij dat hij dacht dat ik al eerder had gebasketbald, aangezien ik mijn dribbelvaardigheden al goed onder de knie had. Dat maakte dat ik voelde dat ik er aanleg voor had, en het gaf mij zoveel vertrouwen. Ze nodigden mij uit in het team, en ik zag het mij voor me om beter erin te worden. Al snel werd ik topscorer, in een wedstrijd waarin we met 102-2 wonnen. Dat soort herinneringen vergeet je natuurlijk nooit mee.

Je hebt ook steeds de neiging dat je meer wilt bereiken. Nummer één worden is je doel. Soms kon ik een heel weekend echt pessimistisch zijn als we hadden verloren, wat ook wel de wil voor het behalen van ons doel aanduidde. De reis naar de wedstrijden vond ik al heel leuk. We hadden dan een busje geregeld met Klaas Stoppels als onze coach. Dat leidde soms dat we op de terugweg naar de McDonald’s reden na een overwinning. Dat teamgevoel, dat je daarna nog met elkaar gaat napraten, dat maakt het gewoon enorm leuk!”

Een enorm fijne teamspeelster

Haar coach Patrick Frimpong, voormalig profbasketballer bij onder meer Aris en in Frankrijk, ziet wat voor geweldige speelster Marina is geweest. Iemand met veel vaardigheden die ze op het juiste moment kon inzetten. “Marina is verdedigend altijd een hele sterke center geweest,” vertelt Patrick. “Zij reboundde heel goed, en ze stond altijd op de goede positie waardoor ze haar schoten heel goed kon verzilveren. Dat, gecombineerd met goed blocken en sterk rebounden, heeft haar een vrij complete speelster gemaakt.”

Marina haar teamgenoot is Rachel Roubehie-Fissa geweest. Zij heeft ook in Frankrijk gespeeld, en in Nederland nog bij Celeritas Donar en CBV Binnenland. “Het is voor mij altijd enorm fijn geweest om Marina in het team te hebben,” vertelt Rachel. “Zij stelt totaal niet haar ego voorop, en speelt enorm in het belang van het team. Ze is echt een enorm goede vriendin van mij, waarbij ik het fantastisch heb gevonden om samen met haar de sport te hebben beleefd. Ze is altijd een harde werker geweest, een fantastische rebounder en een geweldige kracht in het team!”

Lovende woorden van je teamgenoot. Het laat zeker zien dat ze qua potentie en kracht van grote waarde is geweest! “Voor mij is dat best afwisselend. Het ene moment was ik goed in het verzilveren van schoten en het andere moment kon ik snel langs de spelers gaan voor de drive naar de basket. Waar ik wel een groot belang aan hechtte was dat afspraken tijdens time-outs nagekomen zouden worden. Het geven van een extra pass naar een scorende speelster vind ik altijd belangrijker als het leidt tot een score.”

Marina links naast haar vriendin Rachel Roubehie-Fissa; twee enorme toppers in alle opzichten!

Onvergetelijke basketbalmomenten

Hoe mooi is het als je op je verjaardag een extra cadeautje mag uitpakken. Marina maakte zo’n moment mee, een geweldig cadeau als je het mij vraagt! “We hadden een keer een kampioenswedstrijd met ons dames 1 team,” weet Marina zich te herinneren. “Doordat er veel persoonlijke fouten waren bij ons team mocht ik in de laatste minuten meespelen, en  heb ook een paar keer gescoord. Op mijn verjaardag stonden we een keer met één punt achter, en het winnende punt was vanaf de middenlijn gescoord door mij. Ook op iets hoger niveau had ik ook een goede periode qua spel. We hadden destijds Merlijn van der Meulen als coach. Als je een coach hebt die je vertrouwen geeft, dan kom je zelf ook lekkerder in het spel.”

Later vond er nog een ander geweldig moment plaats in Marina haar basketbaltijd. In seizoen 2016-2017 speelde zij samen met Rachel in het team, wat een geweldig seizoen zou zijn. “We waren het beste team, en we werden ongeslagen kampioen. Als je wint motiveert het je om verder te blijven gaan. Een magisch moment!”

Een belangrijke kracht namens Aris Leeuwarden

Al sinds het eerste jaar dat Aris in de Eredivisie speelt, in 2004, kwam Marina al naar de wedstrijden kijken. Met spelers als Dallas Logan, Justin Tatum en Brandon Woudstra had Aris al een geweldig team. Later wilde ze wat gaan betekenen voor Aris in de vorm van statistieken tijdens de wedstrijd bijhouden. Ook in dat opzicht komt haar karakter als teamspeelster naar voren, en mag ze zichzelf een geweldige kracht noemen namens Aris. “Statistieken bijhouden vind ik echt heel leuk, ook omdat je onderdeel bent van iets belangrijks. Het is totaal niet te onderschatten hoe belangrijk zoiets is, want na elk kwart heb je als coach cijfers tot en met nu nodig om analyses te maken die belangrijk kunnen zijn in het maken van beslissingen. Samen met Stephanie Döderlein de Win zag ik op de website van (destijds) Woon!Aris dat zij vrijwilligers zochten om de statistieken bij te houden tijdens de wedstrijd. Aangezien we naar alle wedstrijden gingen leek het ons wel wat, en dan zouden we ook de uitwedstrijden kunnen bezoeken. Sinds het derde seizoen van Aris in de Eredivisie, in 2006, ben ik dat gaan doen; een periode die ongeveer 13 jaar heeft geduurd. Wij kregen een soort cursus van hoe je dat moest bijhouden, en vond het heel interessant om halverwege te kijken wie er zoal efficiënt bezig is geweest. Stephanie en ik zijn ook erg goed op elkaar ingespeeld geweest. Ons doel was om echt niets te missen wat er op het veld gebeurde! Je hebt natuurlijk altijd te maken met technologie, dus het uitvallen van internet kan zo gebeurd zijn. Het opschrijven van het vervolg van de wedstrijd is dan ook niet heel effectief. Ik vond het echt enorm leuk om te mogen doen voor Aris, aangezien je ook onderdeel van het team bent.”

Ook bij Aris maakte ze ongekende tijden mee. Het team werd steeds sterker, en behaalde steeds meer mooie resultaten. “Een wedstrijd bij Aris Leeuwarden die ik nooit meer zal vergeten was dat we dat seizoen een samenwerkingsverband hadden met EiffelTowers Den Bosch. Dat hield in dat een aantal spelers van Aris onder contract stonden bij Den Bosch en uitgeleend werden aan Aris. Er was tijdens dat seizoen in oktober 2008 een wedstrijd die we met Aris in de Maaspoort in Den Bosch moesten spelen. En tijdens deze wedstrijd stonden we één punt achter, maar we hadden nog vanaf de achterlijn op onze aanvalshelft balbezit. Ik weet nog dat Jayme Miller de bal kreeg en na een fout op de vrije worp lijn mocht gaan schieten. Hij benutte ze alle twee waardoor we van Den Bosch wonnen. Een paar maanden later wonnen we weer met één punt verschil van Den Bosch, en het seizoen daarna schakelden we Den Bosch zelfs in de kwartfinale van de play-offs uit. Herinneringen die ik nooit meer zal vergeten!”